La DOLCE Vita

Dolce en Bailey genieten samen van La Dolce Vita

Dit is een verhaal over mensen en labradors, over hun weg in het leven, over hoe ze elkaar tegenkomen en met elkaar verbonden zijn.

Dolce (Wild Thing) is een lieve prachtige labrador. Ruim drie is ze, en sinds enige tijd is ze verhuisd van Annerveenschekanaal naar Oosterhesselen. Nog steeds in Drenthe, maar in een andere wereld: geen roedel van 8 laabs meer, maar een overzichtelijk thuis met 4 lieve mensen en haar oom Bailey (Mac Beth) midden in de bossen.

Twee handen op één buik!

Dolce is in mijn handen geboren en in het nest viel ze al meteen op als heel erg lief en gevoelig, maar ze kon ook een wilde zijn. Haar stamboomnaam (Wild Thing) en haar roepnaam (Dolce: lief, zoet, zacht) sluiten dan ook naadloos op elkaar aan. En het is niet altijd makkelijk om zo temperamentvol te zijn, zo zacht en kwetsbaar, en zo dapper dat je soms zelf even vergeet hoe kwetsbaar je bent. (Niets menselijks is onze laabs vreemd...)

Dolce en Bailey, februari 2010

De bedoeling was dat Dolce moeder zou worden en Wishstone pups zou voortbrengen. Ze zal zeker net zo'n goede toegewijde moeder zijn als haar moeder Janet. Maar ik kreeg steeds meer het idee dat ze niet op de goede plek zat. Ze wil zooveel liefde krijgen, en geven, en ze kan moeilijk delen. De roedelregels snapte ze ook niet helemaal en dat zorgde voor onrust.
We kwamen tot het besluit dat we een fijn, warm gezin voor haar wilden zoeken. Met ervaring met honden, veel prioriteit en tijd, en het liefste een hondenvriendje.

Gaaaap!

Puppies overdragen aan mensen die je inmiddels kent uit bezoeken en gesprekken, blijft toch altijd een 'bitter-sweet' moment. Je volwassen kanjer waarmee je 3 jaar lief en leed gedeeld hebt toevertrouwen aan anderen, is dat ook. Dat, plus een extra dosis verantwoordelijkheid en bezorgdheid. Want je kent dat beest door en door, haar plussen en minnen, haar kwetsbaarheid. Je kent haar persoonlijkheid zoals die zich in de jaren ontwikkeld heeft, uitgekristalliseerd is.

Kortom... je vindt bijna niemand 'goed genoeg' voor jouw hond; het is een soort van "ben-jij-wel-goed-genoeg-voor-mijn-dochter??"-gevoel, net als bij pups. Keer 1000.

Activiteit wisselen wij hier af met ongegeneerd luieren. Op de bank, natuurlijk!

Je kunt veel over van alles nadenken, veel wensen en uitstippelen. Maar soms komt er in het leven iets naar je toe. Of iemand. Marjan was daar, met een groot hart vol liefde en tomeloze energie en ervaring met (onze) laabs. Bij Marjan en Philippe en Bailey was nog genoeg ruimte in hun hart en thuis (en op de bank!) voor een tweede laab.

Waterpret in de Atlantische Oceaan

... En heel speciaal voor Dolce! Dolce is een nichtje van Bailey en een zus van Chester (Whole Lot of Love), uit hetzelfde nest van onze Janet. De hartstocht van Dolle (zo noemen we haar ook wel, om begrijpelijke redenen) en haar temperament kent Marjan van Chester, al overschreeuwt Dolce zich vaker dan stoere Ches dat deed.

In gedachten verzonken...

Dolce vertrok 'op proef' naar Oosterhesselen, met haar rood fluwelen knuffel-hart. Eerst een paar weken in het nieuwe thuis, vervolgens mee op vakantie naar Normandië met de familie, en dan bekijken of het van alle kanten klopte.

Atletische Dolce op het franse strand

Natuurlijk klopte het als een bus, al meteen bij aankomst hier, en zo bleef het. Dolce heeft haar plek gevonden, met Trouwe Bailey aan haar zijde. Zoals een echte dame, windt zij de mannen en vrouwen in haar nieuwe omgeving (dogs and people!) geraffineerd om haar pootje: binnen no time zijn Philippe en Jonathan als een blok voor haar gevallen! Ze willen Dolce aan de riem vasthouden, op Dolce passen...

Van strand en zeelucht slaap je goed...

Na een paar dagen komt man-lief thuis van zijn werk met een bos rode rozen. En een kaartje waarop staat: "Hoera een meisje!" Need I say more!? Het is heerlijk dat Dolce zo welkom is bij iedereen in haar nieuwe omgeving!

Teamgeest. We've got balls!

Oom Bailey is ook smoorverliefd en dolblij met zwarte Dolle! Oom kan soms een slome lobbes zijn, die zich niet teveel bezighoudt met zijn omgeving. Maar niet sinds Dolce bij hem woont. Hij houdt haar goed in de gaten, kijkt om wanneer ze achter blijft op de wandeling, laat haar lekker tegen zich aanleunen, want dat vindt Dolce fijn.

Lieve toegewijde Dolce

En Dolce? Dolce vindt haar nieuwe leven héérlijk!!! Ze hoeft alleen maar te delen met Bailey, en die speelt voor haar met liefde de 2e viool. Ze gaat naar behendigheid- en gehoorzaamheids- lessen. Ze was al mee naar Normandië, straks gaat ze mee naar Zuid Frankrijk en een vakantie naar Oostenrijk ligt ook nog in het verschiet... Avontuur dus, en heel veel tijd en ruimte om te knuffelen. Dat vooral, natuurlijk!

Bailey heeft zijn hart verloren aan Dolce

Uit symbolisch, maar vooral ook verstandig medisch oogpunt, moest er nog 1 ding gebeuren voordat Dolce inplaats van 'fokteef' 100% huishond kon zijn.

Ze moest nog worden gesteriliseerd.

Totale ontspanning, met een kale buik van de sterilisatie...

Dat is gebeurd en daarmee is de toekomst van onze 'kleine' zwarte babe bezegeld. Bailey hield haar in de herstel fase na de operatie overigens trouw en vaderlijk gezelschap. Nu hebben ze geen van beiden (meer) eierstokken...

Op bezoek bij Dolce, eerste weerzien na haar vertrek

Inmiddels is Dolce al lang helemaal gewend in haar nieuwe omgeving. En ze kende Marjan en Philippe, het huis en Bailey natuurlijk al, van vroeger. Ze kent de bossen inmiddels ook op haar duimpje. Alleen die boswachter met zijn verrekijker vindt ze niet pluis...

Dolce en Bailey: Wij horen bij elkaar

La dolce far niente: het zoete nietsdoen...

Dit is een mooi verhaal, een gelukkig verhaal, en het is nog maar net begonnen.

Soms gaan dingen anders dan je verwacht of gehoopt had, en soms is dat uiteindelijk (toch) goed. Ook al kost het naast de lach ook een traan. Ook al helpt het ene geluk het andere verdriet niet uit de weg. Het mooie, fijne, goede is er gelukkig óók.

Wij hier in Annerveensche kanaal kijken gelukkig nog dagelijks in Dolce's ogen - haar opa Ollie heeft nl precies dezelfde. It's all in the family. Marjan en Philippe, dat geldt ook voor ons mensen!

En zo begon het: de zusjes Jazz en Dolce, nog pup (voorjaar 2007)

Broer en zus:kus! (eind 2006)