Monday, 26 January 2015

Let it SNOW!

Lekker gek!

Sneeuw! Zomaar opeens was er sneeuw! Cato liep vrolijk naar de voordeur, zag toen de witte wereld, en die had ze duidelijk niet verwacht... Ze maakte prompt rechtsomkeert; terug naar haar babies in de werpkist. "Dit is niet pluis!" sprak uit hele houding.

Sneeuw geeft je vleugels! (Bibi)

Het zal ermee te maken hebben dat Caat nog zulke jonge pups heeft; ze kent natuurlijk sneeuw en heeft er eerder ook van genoten. 
De rest van de roedel vond het prachtig en had een heerlijke dag in de witte wereld buiten.

Moeder en dochter (Biebs en Bootsz)

Met haar dochter Bootsz in haar kielzog stapte Bieb door de nog maagdelijke sneeuw bij ons achter. Voor Bootsz was de witte wereld nieuw, maar Bieb is er minstens zo dol van! Mijn grote bonk, mijn power girl maakte gekke sprongen zoals een koe die na een lange winter op stal weer de wei ingaat...

Sneeuwballen vangen; Bibi on the move

 Biebs doet haar kunst

Bieb is zo'n speciaal beest; zo bruusk en een en al kracht-explosie en het andere moment zo stil en ingetogen, helemaal gefocussed op haar grote kunst; of het nu dog-snacks, people-snacks (zoals bitterballen!!!) of sneeuwballen zijn; Bieb kan haar truc op elk moment met no matter what! En ze doet het altijd met volle overgave, zoals Bieb alles met volle overgave doet. Een beetje gewichtig doet ze ook, als we haar truc doen.

Vangbal voor Baguette 

Van al die sneeuwpret krijgt een beetje laab flinke trek. En of er nou een grasveld of een sneeuwdeken onder je buik ligt, dat maakt onze hondjes niets uit: picknicken kan altijd!

Sneeuw maakt hongerig (Baguette)

Gelukkig maar, want 's avonds eet de roedel haar 'bot-maaltijd' ('s morgens rauw vlees, 's avonds rauwe zalm, heek, makreel of lamsribben, kip- eend-, kalkoenkarkas, hazen rug, konijn of hert, bijvoorbeeld.) En dat wil ik natuurlijk niet in huis op de vloer...

 
Dining in the snow; Janet geniet

Het leuke van "Barf-en" is onder andere dat ze met hun buit slepen. En daar leent de tuin zich goed voor. Ieder heeft zijn eigen manier. Bisou loopt altijd met haar buit naar dezelfde plek, ver weg van het terras. (Behalve wanneer de buit uit verschillende onderdelen bestaat, die ze niet in 1 keer in haar bek kan meenemen. Dan eet ze maar noodgedwongen op het terras...)

 Bisou aan de heek

Cato eet nu apart, maar normaal neemt zij haar diner mee naar het grote driehoekige grasveld. Heel bedrijvig en gedecideerd stapt ze daar naartoe. LouLou eet altijd in het puppie-rennetje op het terras. Ook op andere momenten van de dag, wanneer ze kennelijk het idee heeft dat er wellicht gevoerd gaat worden, gaat ze op haar paasbest naast 'haar' rennetje zitten. Better be safe than sorry...

Even een stukje slepen,...

 
.... en dan settelen en smikkelen!

En Tessel eet altijd vlak naast het terras, met zijn rug naar de anderen toe; zo heeft hij de privacy die hij verkiest. Baguette eet apart, want anders heeft ze geen rust en gaat ze schrokken. Dat komt omdat ze zo laag in rang is in de roedel; iedereen kan zo alles van haar afpakken, al doet niemand dat, maar zij weet het.

Baguette, Mond Dicht!

Kleine Bootsz mag ook al voorzichtig mee-barfen en doet dat heel knap. Eten is zo echt een avontuur, een leuk karwei dat ook echt even duurt. De verschillende soorten karkas vragen steeds een andere aanpak en dat daagt de honden uit. 

Aan de wandel met lamsribben

Los van alle andere redenen om te barfen, is het ook gewoon heel erg veel leuker dan een bak brokken. Elk diner is een eet-feestje. En vandaag was het een diner op een damasten kleed van sneeuw. Een feestdag was het, deze sneeuwdag!

Baguette, ons wolfje

Saturday, 24 January 2015

Kraamvisite

Op de uitkijk...

Het gaat zeer voorspoedig met Cato en haar 5 reuzen. Er wordt hard gezoogd en gegroeid, getijgerd en gelopen, gevallen en opgestaan. Cato heeft veel grotere klussen gehad; een keer 8, een keer 9 pups, dus deze 5 verzorgen en vertroetelen schudt ze uit haar mauw. Met veel plezier!


Kiekeboe!

De oogjes zijn open en de pups beginnen te horen. Ze weten precies waar de melk is en die lieve warme fijne mams van ze. Ze hebben het warm en soms te warm. Te, dat merk je direct, want dan wordt er luid en duidelijk geprotesteerd...

Samen in een hoekje kruipen

Synchroon slapen

Ze maken met z'n vijven prachtige figuren in de werpkist, die natuurlijk ruim is voor ze. Echte "schoon-liggers" zijn het!

 Out in the open...

Omdat het zo goed en gemakkelijk gaat, mochten sommige leden van de roedel wat eerder op bezoek komen dan anders. Janet stond al dagen verlangend voor de deur van de puppiekamer, zoals altijd de geur opsnuivend bij de deur, en met een vragende verlangende blik naar me kijkend: "Mag ik???". 

Janet, de oer-moeder, inspecteert wat voor een vlees ze in de kuip heeft

Al lang met pensioen,  al jaren gesteriliseerd, en toch kriebelt het...

Bieb snuffelt al sinds de bevalling met opperste aandacht mijn kleren, handen, en de was die uit de puppie kamer komt. Voor haar is het nog kort geleden en ze weet van de hoed en de rand.

Even verhuisd naar een mand

Puppie-en bevallingsgeurtjes (en dekkings geurtjes trouwens ook) zijn en blijven voor de 'ingewijden' het hoogste goed. Heilig ontzag hebben ze ervoor.

Bootsz bij de pups

Maar niet alleen de moeders hier hebben ontzag voor het wonder van nieuw pril leven. Bootszie is ruim vier en een halve maand oud en daarmee hoort ze bij het L-nest. Nu mag zij haast elke avond even de werpkist bezoeken die ze zelf al lang ontgroeid is. De eerste keren ging dat heel behoedzaam. De werpkist ging ze niet eens in. De geur, de geluidjes, misschien ook een vaag onbestemd gevoel van nostalgie. Inmiddels hupt ze voorzichtig lichtvoetig tussen de 5 zwaargewichten van Caat, het is elke keer weer een feestje voor Bootsz.

LouLou bij haar broertjes en zusje

LouLou is rond oud en nieuw gedekt (door Sailor) en ik denk dat ze drachtig is, maar voor zeker weten is het nog te vroeg. In elk geval mag zij vast even 'proeven' aan het moederschap. Ze is dan nog nooit moeder geweest; ze verstaat het vak zo te zien helemaal!

LouLou bij haar broers en zusje

Ons pret pakketje Baguette is natuurlijk veel te onderdanig en nederig om te vragen of ze naar de pups van een ander mag... Maar als ik haar uitnodig, gaat ze met heftig kwispelende staart recht op haar doel af. Eerst iedereen even afsnuffelen, dan een slobber voor elk en vervolgens nestelde ze zicht temidden van de Catotel-pups.

Baguette deelt slobbers uit 

Catotel rules!

Maar aan elk kraambezoek komt een einde; het zijn Cato's pups en dat weet iedereen hier!
Cato is ook heel streng; er mag in de hal, achter de puppiekamer deur, niet teveel beweging zijn, laat staan geluid . Dan bromt en blaft Cato luid en duidelijk: Hier wordt gewaakt en gewerkt! En zo is het maar net!

Samen tukken

Tuesday, 13 January 2015

Cato's 5 keien van wishstones

Black, magical LOVE

Cato is bevallen! Vijf kollosale pups droeg ze, 4 reutjes en 1 teefje. Met z'n vijven wogen ze evenveel als haar acht pups vorig jaar... Dat had als gevolg dat deze vijf er niet uit wilden komen. Ondanks de geweldige persweeen en inzet van hun moeder...

5 januari 2015

Eerst was er natuurlijk het voorwerk; graven, hijgen, heel diep slapen/ En weer graven. Cato deed dat al voor de derde keer in de grote roze mand in de keuken. Dat is duidelijk haar "pre-bevallings-honk". 

6 januari 2015

Rond middernacht, net 6 januari, sloegen de voorbereidende weeen om in echte persweeen. En dat hield vol, maar ondanks Cato's noeste arbeid, vorderde haar eerste pup geen millimeter...

Een paar uur oud... reuzen!

Bij de onvermijdelijke keizersnee bleek ook wel dat ze enorme wishstones gemaakt had in de afgelopen 9 weken. Zeg maar gerust zwerfkeien! Echte drenthse hunne bedden...


Het was een bijzondere keizersnee. Elke bevalling is anders, en ook geen keizersnede is gelijk. Om 3 uur 's nachts spoedden wij ons naar onze dierenarts in Assen. Nog maar net voor Cato onder narcose ging, ze lag al op tafel, en perstte nog steeds, kwam de eerste er toch zelf uit...


Precies wat je hoopt; de dans ontspringen... Toch een natuurlijke bevalling...Maar een paar uur later waren we terug want de reuze Wishstones zaten muurvast. Als een echte dappere krijger lag ze daar, mijn lieve Cato, met haar enorme buik.

 Lekker kussentje

Haar eerstgeborene (een reu), lag wat onwennig in de couveuse (na zijn tripje Assen-Annerveenschekanaal-Assen) om de anderen van Cato en Louis' M-nest te verwelkomen op deze wereld. Nog drie reutjes en een teefje worden geboren.


Het bijkomen uit de narcose viel niet mee, maar eenmaal thuis in haar eigen werpkist, met de vijf pups om zich heen, knapte Caat snel op. Ze is natuurlijk al een geroutineerde moeder, dit is haar vierde en laatste nestje, en dat het moederschap haar tweede natuur is, bleek weer.



Onze Caat is van nature een heel statige labrador; ze heeft duidelijk 'adel'.  Cato is waardigheid ten top. Zo loopt ze niet, nee, Caat schrijdt. De meeste laabs zijn speels en hebben graag wat in hun bek. Niet Cato. Cato speelt nooit met speeltjes, al sinds ze de puppie tijd ontgroeid is niet meer. Ze komt ook niet met een speeltje, bal, slof of kussen in haar bek je tegemoet wanneer je thuiskomt. Nee, Caat wacht je keurig op; ze weet dat je wel naar haar toe komt. Cato is een lady, een dame. Eentje die haar waardigheid nooit laat gaan. Behalve wanneer ze zwanger is.

 12 januari: 6e dag

Dan is er altijd het punt waarop ze opeens in een knuffel geinteresseerd is. En de laatste dagen van haar dracht, is ze ronduit lodderig en besluiteloos. Dan is ze aandoenlijk en kwetsbaar en is er van haar waardigheid en gedecideerde air niets meer over.

 Netjes op een rijtje

Thuis, een paar uur na de bevalling, was die 'lodderigheid' snel verdwenen, samen met haar enorme buik. Daar in de werpkist lag een intens gelukkige en tevreden moeder, die precies wist/voelde wat haar te doen stond, en hoe.

 Alle staartjes keurig in een boogje...

Haar kleintjes goed wassen, ze zogen, haar neus tussen hun hoofdjes steken. Vermoeid en afgepeigerd als ze was door de operatie en alle indrukken en de weeen ervoor was, bloeide ze met het uur op.


Haar pups, die elk al 500 gram of meer bij de geboorte wogen, groeien als kool. Cato heeft melk voor een weeshuis, net als de vorige keren. Negen pups of vijf; de melkproductie is hetzelfde. De melk loopt letterlijk uit haar tepels, dus de vijf zwerfkeien hoeven alleen hun tongetjes erom heen te leggen... Bovendien zoogt moedertje Caat haar babies nauwgezet. En dus zijn ze binnen een week al verdubbeld in gewicht... nog geen week oud en al elk ruim 1kg!

 Met z'n viertjes op een kluitje...

...en de vijfde zoekt even privacy

Dikke, glimmende, warme tevrededen reuzen zijn het, deze Wishstones. Het M-nest was er niet zonder slag of stoot, maar sinds de spannende en onrustige start, is de puppiekamer een oase van tevredenheid, geluk en dankbaarheid.

Het M-nest van Cato en Louis:

Wishstone Miss Marvelous
Wishstone Midnight Black (reutje)
Wishstone Magic Moon (reutje)
Wishstone Mouton Noir de Cato (reutje)
Wishstone Me, Myself and I (reutje)

Welcome to the world!

Monday, 5 January 2015

Cosy Couching


Harmonie ten top

"Banken" is een werkwoord. En het is een kunst, een levensstijl. Dat blijkt hier telkens weer. Iedereen heeft zo zijn eigen manier van banken. Bieb ligt het liefst op de brede armleuning, met haar voorpoten er bovenop en haar achterbenen aan weerszijde. Alsof ze een ruiter te paard is. Bisou is ons 'nertsje', ze ligt het liefst op de rugleuning, om mijn nek heen gekruld; zoals een nertsje. 

 Aan de haak geslagen...

Baguette ligt zo klein mogelijk opgekruild als een poes en Janet neemt vaak met haar grote lijf, dat ze ook nog uitstrekt, de hele 2-of 3-zits bank in beslag. Haar dan een beetje willen verschuiven is vrijwel onmogelijk. Janet kan als geen ander haar grote lijf 'op slot' zetten. Daar bedoelt ze niets mee, het is gewoon haar fysieke reactie wanneer je haar probeert te verplaatsen...

In het winter zonnetje

In de 3-zits bank zit een kuil, en in die kuil zit Cato altijd. Dan kijkt ze peinzend uit over het kanaal, alsof ze iemand verwacht. Verder is Cato niet zo'n "coucher-banker". Ze ligt liever op de grond ervoor, met haar rug tegen de zitting van de bank. Dan lekker schuren en erbij knorrende geluiden maken; dat is Cato. (Of op haar vaste stekkie, onder de tafel precies tussen de tafelpoten. Dat ziet er erg ongemakkelijk uit, ik krijg bijna nekpijn van er naar kijken, maar Caat vindt het uiterst comfortabel).

Loutje op Baguette

De zusjes: LouLou en Bisou

LouLou zit of ligt nog altijd graag (gedeeltelijk) op iemand anders, mens of laab. Iedereen vindt dat goed. Couchen is relaxen en in de relax stand wordt er veel getolereerd. Lekker cosy dichtbij elkaar; het zwarte en het gele haar!

Wishstone sanctuary

Cosy couching to the max...

En dan in canon en minstens vijfstemmig snurken... Hier en daar een tevreden kreuntje als afwisseling, en ontspannen zuchten of geeuwen. Life can be so cosy and safe. Right here, at the couches... De vredige, weldadige rust is aanstekelijk.

Tessel en Baguette

Janet en Bisou

Maar die meditatieve stilte kan zomaar verbroken worden... Spot Bieb vanaf haar couch-horse een voorbijganger, een voorbijganger met hond... Dan is door haar brom-grom opeens iedereen in de opperste staat van paraatheid.
Het boze geblaf is oorverdovend en de rugleuning dient opeens als uitkijkpost. Het liefst staat de voltallige roedel dan met de natte neuzen tegen het raam, een en al verontwaardiging te ventileren...

Jong geleerd is oud gedaan... Bootszie 'coucht' mee!

De rust kan ook  a la minute overgaan in activiteit wanneer ik in de keuken met een plastic zakje ritsel, of een kastje open doe... Tadaah!!! Dan staan ze zich allemaal opeens om mij heen te verdringen, want misschien is er wel een lekkere snack in het verschiet. (Alleen Janet en Tessel blijven dan wel eens achter, wanneer ze echt diep slapen. Ze zijn met de jaren wat slechthorend geworden en missen de auditieve prikkels dus soms). Het blijft bijzonder om te zien hoe ze vanuit diepe rust meteen weer in volle activiteit kunnen schieten. En weer terug, naar rust.

 Bibi, Bootszie en Tessel

Bootsz loungt

Couchen is een levenskunst, die de laabs niet hoeven te leren; het zit er in, het is hun tweede natuur. Alleen voor puppen is dat vaak anders. Die worden doorgaans door alles afgeleid en neigen dan naar op en af springen. Helemaal niet goed voor de gewrichten! Maar onze Bootszie,  Biebs dochter van ruim 4 maanden, doet gewoon mee met 'the gang', alsof het heel vanzelfsprekend is. Net als met alle andere zaken, lijkt Bootsz te denken "in Rome, do as the Romans do". Ze coucht en loungt en slaapt, snurkt, droomt en relaxt mee met de rest.


Plato: always and anywhere a gentleman!