Friday 12 August 2016

Eerste Picknick


Vandaag, regenachtig buiten, maar lekker warm en droog binnen, zijn de pups samen met LouLou voor het eerst op een uitstapje uit de werpkist geweest. Vandaag is hun 3 weken verjaardag en dat is een feestje waard!
Het was nog geen groot uitstapje, natuurlijk. Alles stap voor stap, voor de werpkist op een kleed.


De eerste slobber van het aller eerste papje


LouLou heeft nog volop melk, maar de kleintjes mogen daarnaast nu een papje. Heerlijke geitenmelk-vleespap. Niet te versmaden, en LouLou weet dat. Ze heeft het immers zelf ook gegeten als pupje in 2012. En ze heeft ruim een jaar geleden de restjes die haar eerste nestje pups overlieten, mogen opslobberen.

Lekker spul zeg

Maar hoe erg graag een labrador ook van eten houdt, een moeder houdt zich in; puppies eerst... Daar zat ze, aan de zijlijn van het rode picknick kleed. Van spanning en trek een beetje hijgend en watertandend. Maar ze zat daar en keek toe en ze had geen commando nodig om te blijven.

Geen tijd voor conversatie!

Het was anders wel een stressvol schouwspel voor LouLou, want haar zeven dikke dwergjes vielen massaal aan zodra ze een slobbertje geproefd hadden. Zou er wel wat overblijven?...  (Maar ik verbeeld me dat ze vooral vol trots keek naar hoe haar kleintjes deze eerste maaltijd uit een bord zo vakkundig soldaat maakten).


Voor het eerst met z'n allen rond een schaal ipv op een rijtje aan de borst


Dat zag er niet goed uit voor mams; de pap slonk snel en de pups verdrongen zich om de schaal...
Naast elkaar, over- en onder elkaar gaven ze het de volle 100%. Echte laabjes zijn het, dat staat vast.

Stilletjes samen smikkelen

De kleintjes staan en lopen, maar een beetje wankel is het nog wel. En die dikke buikjes vol pap maakten het voortbewegen nog wat wiebeliger.

Labrador pup of hangbuik zwijntje...

Sommigen gingen gewoon maar liggen. Hun dikke buikjes als kussentjes, hun bekjes nog onder de pap. En dat is het moment waarop de mams haar grande entree mag maken; om de restjes pap op te likken uit de schaal en van het kleed en natuurlijk van de smoeltjes van haar kleintjes.

Lieve MamaLou

LouLou gaat vakkundig en zorgvuldig te werk, de schaal kan weer de kast in en het kleedje is ook weer onberispelijk, de pups weer schoon. De meesten van haar kleine zwartjes zijn al in dromenland. Zachtjes leggen we de ronde dwergjes terug in de werpkist, waar ze kunnen bijkomen van deze grootse belevenis, dit avontuur.

Elk druppeltje pap wordt opgelikt

Ja, er is zelfs nog meer dan moedermelk, en straks komt er nog weer meer! The party has just begun. Op nog heel veel eet feestjes voor deze zeven, hun leven lang!

Uitbuiken

Tuesday 9 August 2016

Geen Tijd!


 Jonge onderzoekers: ze stappen zo de werpkist uit!...

 LouLou heeft het druk, ze heeft geen tijd. Nergens voor, behalve dan voor haar babies. Dat zijn inmiddels al dikke buffeltjes, kleine dikke bolletjes liefde. Bolletjes die lopen, zij het waggelend. Staan, slapen, gretig de tepels zoeken en af en toe hartstochtelijk gillen. Dat heeft effect; de verwende bolletjes worden op hun wenken bediend: want bij elke kik die er uit de werpkist komt, gaat LouLou even kijken. Even snuffelen, wassen, of zogen. Daarom heeft ze verder ook geen tijd.




LouLou is enorm in haar nopjes, in de zevende hemel met haar zeven pups.
Het loopt ook op rolletjes; LouLou had minimale tijd nodig om van de bevalling te herstellen. 
Waar de meeste moeders de eerste week na de bevalling geen karkassen willen eten, maar liever gemalen vlees en bot, omdat het minder tijd kost en vooral minder energie, liet LouLou na enkele dagen al merken dat ze ook best een zalm wilde als diner. Gewoon zoals anders. Gewoon zoals de anderen. Alleen eet ze natuurlijk wel vaker per dag dan anders, een van de (noodzakelijke!) voorrechten van het moederschap!) LouLou loopt (af en toe nog letterlijk) over van melk en ze is zelfverzekerd en vol vertrouwen. LouLou geniet en it shows!

Voorzichtig, maar vol vertrouwen

Ze heeft ons eigenlijk niet eens nodig. Nou ja, wel om haar babies te bewonderen en teknuffelen, natuurlijk! En nageltjes knippen en dagelijks haar werpkist verschonen vindt ze ook prima (al houdt ze die zelf nagenoeg schoon, dit moedertje heeft de wind eronder!

Bolletje op 4 pootjes

Ze wil wel naar buiten, in de voortuin, voor haar sanitaire stops, en toen het nog zo warm was ook voor een kort verblijf in haar privé koude voetenbadje. Maar voor snuffelen en even lekker rondstruinen heeft ze geen tijd. Vaak zit ze al voor de voordeur voordat wij er erg in hebben. En mocht er toevallig een hond blaffen buiten ons hek, of iemand langslopen, of klinkt er geluid uit onze achtertuin, dan rent Loutie linea recta naar de deur en haar hele lichaamstaal vertelt ons dat die deur open moet, en wel NU! Want dan moet ze bij haar babies zijn. Meteen.

Op de drempel toch moe geworden...

Ze maakt geen zenuwachtige indruk; ze is niet onrustig of bang, maar haar nest kan niet onbemand zijn als er iets, wat dan ook, buiten het gewone gebeurt.

LouLou bedolven onder haar pups

Even was er een dilemma, een paar dagen na de bevalling; dan moeten alle moeders altijd graven. Ze verliezen dan nog wat oud bloed van de bevalling en dat roept instinctmatig op tot graven. Maar graven kost tijd en die tijd moest ze afknabbelen van bij haar pups zijn... Dat was duidelijk op twee benen hinken voor LouLou. Druk druk druk!

Puppie puzzel

Op interesse voor haar babies van de roedel zit ze beslist niet te wachten. Dit is weer een heel beschermende en self supporting moeder. Pernod staat dagelijks wel even stilletjes met zijn zwarte snuit tegen het raam van de puppiekamer. Wat daar gebeurt, wat daar voor iets spannends is, vindt hij enorm interessant. Maar helaas voor hem en de rest, de luxaflex zijn goed als dicht. Anders gaat Loutie op de bank staan en blaffen. ze wil geen pottenkijkers! Keetje, grote zus van deze zeven pups, draalt in het halletje voor de dichte deur van de puppiekamer. Not a chance! Not yet!

Kiekeboe!

De pups zijn van en voor LouLou en voor LouLou alleen! En gelukkig ook voor ons. En binnenkort komen er meer mensen-bezoekers. En dan, stapje voor stapje, zullen de pups steeds meer gedeeld worden met iedereen hier. En dan heeft Loutje ook weer eens tijd voor zichzelf, om appeltjes te zoeken in de tuin, of peren. Of om met de roedel weer eens van gedachten te wisselen. Maar zover is het beslist nog niet! Mama heeft een doel, een missie: Haar zeven dikke buffeltjes zo trots als een pauw koesteren, voeden, poetsen, bewonderen en beschermen. En dat is een dag-en-nachttaak, neem dat van ons aan! 


Ze lopen, kijken, horen, blaffen en toch zijn het nog echte babies!