Het avontuur van LouLou en haar Wishstone Y-nest

Het Wishstone Y-nest

Loulou is bevallen, op 25 april. Ze is de trotse moeder van twee dochters en twee zonen, allen zwart. Deze zwangerschap van LouLou was een heel bijzondere. Na de dekking was ze vrijwel meteen anders, niet meer echt in ons midden maar op haar eigen roze wolk. We waren er dan ook van overtuigd dat ze zwanger was, net als Bootsz. 

De vooravond van haar bevalling: 'ontploft'. Dochter Keet doet mee

Maar op de echo ruim 3 weken na de dekking, werden geen pups zichtbaar. Schijnzwanger, heel schijnzwanger, dachten we toen. Maar... ze werd steeds maar schijn-zwangerder!! We wilden niet voor verrassingen komen te staan, gezien Bootsz ook zwanger was en er voor twee nestjes tegelijk wel even wat reorganizeerd moet worden hier thuis. 

Nest graven; ze geeft het de volle 100%!

Dus... nogmaals een echo met ruim 5 weken en ja hoor; babies in beeld! In elk geval 3! LouLou had ze gewoon heel goed verstopt! Opeens hadden we toch twee hoogzwangere dames in huis!

Loutje werd in de laatste twee weken van haar dracht dikker en dikker en ze ontwikkelde een boezem voor een heel elftal, net als tijdens haar vorige twee zwangerschappen.

Veilig in 'haar' hoekje

Woensdag was het zover; terwijl de melk al in straaltjes uit haar tepels liep (net als de vorige twee keer, en alleen Loulou heeft dat), begonnen de voorweeen en Loutje kroop weer in ‘haar’ hoekje, precies zoals we van haar gewend zijn. Daar in haar hoekje in de hal zat ze stilletjes en liet ze de voorweeen over zich heen komen. 

 Voorweeen terwijl de melk in straaltjes uit haar tepels stroomt...

Premium biest!

Toen de echte weeën begonnen, kroop ze net als de vorige keren op schoot. Elke bevallende hond doet het op haar eigen manier, heel bijzonder. Het is ontroerend, zoals ze dan steun bij ons zoeken, ze zijn dan zo kwetsbaar en zo vol vertrouwen in ons.

Trots met haar dochters Ying en Yang

 Eerste slokjes

Twee flinke dochters werden er geboren, en toen stagneerde de bevalling. LouLou perste en deed zo haar best, maar er kwam geen pup meer tevoorschijn. Papa Pernod zat op de veranda voor het raam, alsof hij wist dat hij op dat moment weer vader geworden was, en hij zijn LouLou bij wilde staan bij deze zware klus.

Hazenslaapje tussen de weeen door

Papa Pernod leeft mee vanaf de veranda

Het was hard werken voor haar, en lang wachten en hopen en geduld hebben. Totdat het tijd was om maatregelen te nemen...

Het werd een keizersnee. Twee jongens kwamen er nog ter wereld, degene die voor het geboortekanaal lag, degene waarop LouLou zo hard gewerkt had zonder het gewenste resultaat, was een hele flinke jongen, nog een stuk steviger dan zijn broertje en de twee thuis geboren zusjes. Die kon er gewoon niet uit via de natuurlijke weg...

Broers Yummy Yummy en Yabba Dabba Doo

Een keizersnee is niet wat je wil voor je moederhond, en tijdens de bevalling uit de werpkist moeten stappen om naar de dierenkliniek te gaan, is heel naar! Maar soms moet het en dan is er gewoon geen andere weg mogelijk. LouLou doorstond het allemaal fantastisch! Ze bleef heel rustig, raakte niet in paniek, terwijl er toch een pup in de weg lag binnen in haar.  Ze was heel rustig en liet alles gelaten over zich heenkomen. Zo flink als ze was en zo vol vertrouwen; wat een kanjer!

Weer veilig thuis

De twee zonen werden geboren, ze hadden een makkelijke bevalling want ze hoefden niet door het geboortekanaal. Ze tijgerden dan ook zeer energiek en hongerig door de couveuse, terwijl LouLou gehecht werd. Ze tastten met hun bekkies mijn vingertoppen af, op zoek naar de tepel met melk... De natuur is zo bijzonder! Ze werden zo snel mogelijk aan de borst van de ontwakende LouLou gelegd. Ze hoefden niet voor de melk te werken; net als de zusjes die thuis al geboren waren, liep de biest gewoon hun gulzige mondjes in. LouLou lekte melk, de babies zaten binnen no time onder! LouLou likte haar twee zonen liefdevol terwijl ze nog wat lodderig uit haar ogen keek.

Stoere lieve LouLou met een verkoelend hoofddoekje

Eind goed al goed; zo snel mogelijk weer terug naar huis en de inmiddels schone werpkist in. Daar lag ze, onze kanjer, een beetje groggy nog, van de narcose, maar o zo trots en gelukkig. En de babies, die lagen in een melk-regen aan haar borst, sterk en bewegelijk. Hun lieve baby geluidjes vermengden zich met de zachte diepe snurkgeluiden van hun moeder.

Terwijl LouLou bijkomt, tijgeren de pups in het rond

Dit is niet wat je wil, dit is ons schrikbeeld; een keizersnede. Maar soms moet het en allemaal weer veilig thuis in onze warme puppiekamer, iets na middernacht, waren we ontzettend trots op onze knappe stoere LouLou en haar vier stoere dikke kinderen! En dankbaar dat het goed gegaan is!

Op de 12 pups onder ons dak, van Bootsz en van LouLou en op onze brave roedel, die zich zoals altijd tijdens bevallingen zo braaf en stilletjes op de achtergrond gehouden had, hebben we geproost! Wat een avontuur...

Het Wishstone Y-nest van LouLou en Pernod:

Wishstone Ying (teefje)

Wishstone Yang (teefje)

Wishstone Yummy Yummy (reutje)

Wishstone Yabba Dabba Doo (reutje)

Bootsz' Babyboom

Bootsz' X-nest

Onze lieve Bootsz is bevallen! Acht prachtige en flinke babies heeft ze op de wereld gezet. Het Wishstone X-nest ligt hier heel tevreden in de werpkist met een hele blije en zorgzame mams.
Vier zwarte- en vier gele pups zijn er geboren, van elk twee dochters en twee zonen. Pernod is de trotse en altijd blije vader.
In de nacht van zaterdag op zondag was ze al wat onrustig, we hoorden haar 's nachts graven in de mand en de openstaande bench. Zondag ochtend begonnen de voorweeen en rond 19 uur kwamen de eerste persweeen. Om half acht werd de eerste zwarte zoon van het Wishstone  X-nest geboren.

Voorweeen

...er gebeurt zoveel in mij...

Het was een heel voorspoedige bevalling. Rond half drie 's nachts kwam de laatste pup. Een lange zit, met ook nog een voortraject van ruim twaalf uren. Ze was tegen het einde uitgeput, en wij ook. Bootszie deed tussen de bevallingen door wat hazenslaapjes, met haar oogjes dicht zat ze rechtop en zakte dat koppie langzaam omlaag, waardoor ze weer wakker schrok. Zo lief. En zo knap, hoe ze de weeën doseerde en rust pakte wanneer dat kon. Elke keer dat er een pup uit de vruchtzak tevoorschijn kwam, had ze een zo ontroerende blik, een intense en priemende blik ook; haar baby!

Tijdens de bevalling

Net als vorig jaar was ze meteen moeder. Toegewijd en heel zorgzaam. Terwijl ze nieuwe  persweeen kreeg, hing een steeds grotere kinderschare aan haar borst. Bootsz was ontspannen, ondanks de pijn, en helemaal 'in control'. In haar eigen bubbel en toch heel verbonden met ons. Het was een prachtig teamwork. Een wonder dat we samen deelden. Ze poetste de net geboren, door ons drooggewreven  pups en likte ze, besnuffelde ze en liet ze drinken. Het contrast tussen die enorme opgezwollen boezem en grote tepels, en de kleine pupjes is zo groot. Maar klein als ze zijn tijgeren ze direct naar de tepel en drinken ze de biest.

De buik in beweging...

...en nog 'ns

...en nog 'ns

Het was een lange dag voor Bootszie. Haar buik bewoog enorm, ik zag de pups onder haar vacht bewegen. Haar dikke buik zat haar duidelijk niet lekker meer. Als een gestrande enorme walvis op het droge bracht ze de uren door, terwijl haar buik duidelijk steeds ongemakkelijker werd.

Zwangere LouLou steunt haar vriendin Bootsz bij de voorweeen

Ze kneep haar oogjes dicht wanneer weer een heftige wee door haar heenging. En ondanks alle bewegende pups en krampen in haar lijfje, was ze rustig en liet ze het gelaten over zich heenkomen. Zo mooi om te zien en zoveel respect voelde ik weer, kijkend naar haar.

Graven

Af en toe ging ze graven, binnen en buiten. Naarmate de dag vorderde, zakte haar buik zichtbaar en werd zachter en onze lieve Bootszie was eigenlijk alleen nog een hele dikke buik met een lief klein hoofdje erop... Een schattig hangbuikzwijntje was ze! LouLou en Keetje hingen de hele dag solidair met Bootsz op verschillende plekken in huis. Het uitzitten werd 'broederlijk' samen gedragen. De overige roedel was buiten of elders in huis, want wanneer er zoveel binnen in je gebeurt, is rust om je heen noodzakelijk. Kwetsbaar zijn ze dan, met hun enorme buik en alle prikkels die van binnenuit het hoogzwangere lijf regeren doordat de hormoonspiegel opeens heel erg verandert.

De eerste twee

Toen 'het echte werk' begon, klom ze met haar dikke lijf op de bank, naast ons. Dat was nog een hele klus voor ons hangbuik zwijntje, maar ze was er heel beslist in. Daar, in de puppiekamer, op de bank waarop ze zelf ook ter wereld is gekomen, werd haar eerste pup geboren. Net zoals haar moeder Bibi; de bank voor het moment supreme. Daarna met haar zwarte zoon de werpkist in, die langzaam maar zeker bevolkt werd door een clubje van zwarte en gele bewegelijke en kreunende pups. De zachte geluidjes van de kleintjes en de zuchten en steunen van Bootsz vulden de puppiekamer... Heerlijk!

Gezinsuitbreiding

Bootszie, hard aan het werk halverwege de bevalling

Na een paar uur slapen en zogen in haar schone werpkist, temidden van haar kroost, was Bootsz alweer helemaal zichzelf. Ze keek weer wakker uit haar oogjes en ze had een missie! Tijd om even buiten te plassen, gunde ze zichzelf nauwelijks. We moesten haar echt enthousiast aanmoedigen om even mee naar de tuin te gaan. Ze keek ons aan met een enigszins verbaasde blik: "Je ziet toch dat ik geen kant op kan!? Ik heb toch mijn babies...!"

Onze X-jes

Moe en voldaan...

De pups waren meteen heel actief en zagen er al bij de geboorte stevig uit. Bootsz was dan ook niet voor niks zo enorm dik de laatste dagen! Het was vroeg in de ochtend maandag, de zon scheen al en de vogels, net wakker, floten in de tuin. Het voelde rijk, en prachtig; kijkend naar dit stoere kleine mammie-hondje van ons met haar twee kleurige tevreden pups rondom haar. Vanuit de aangrenzende bijkeuken klonk een luid gesnurk van papa Pernod en overgrootvader Louis.

"Nee, ik ben bezig!"

Grote zus van het X-nest, onze Tommie, was vrijwel de hele nacht wakker omdat er zoveel leven in huis was gedurende de nacht. Dat is onze jongste niet gewend. De roedel hield zich de hele 'hang-dag'en de bevallingsnacht rustig, alsof ze weten dat dat nodig is. Oma Bibi snuffelde met intense concentratie aan de natte handdoeken en onze kleren; die geur, die kent ze. Die kennen we allemaal.

Een geweldige klus was geklaard. 

Een nacht oud

Het Wishstone X-nest van Bootsz en Pernod

Expert Eater (reutje)

Excuse the Tail (reutje)

Exuberantly Happy (reutje)

Expialidocious reutje)

Exclusive Gem (teefje)

Exudes Love (teefje)

Equisite Taster (teefje)

Exploit Galant (teefje)

Het dubbel dikke buiken blog

Bootsz in het zonnetje (gisteren)

Dat Bootsz zwanger is, daarover bestaat al weken geen twijfel. Vanaf dag 1 na de dekking is ze enorm hongerig, bedelt ze zelfs. Dat is niets voor onze brave deemoedige Bootsz. Je ziet aan haar snoet dat ze een beetje schrikt van deze vrijpostigheid, maar de honger is sterker dan zijzelf.

De aller liefste blik...

Half februari zijn zowel LouLou als Bootsz gedekt door onze grote vriend Pernod. Zoals vaak, waren alle meiden hier tegelijk loops, dus we moesten kiezen wie er gedekt zouden worden. Voor Bootsz is het ruim een jaar geleden dat ze haar eerste nestje met Pernod had. Daar hebben wij onze jongste aan overgehouden, Bootsz' dochter Tommie.

 Niet echt op deze planeet; zwevend op zwangere wolken (LouLou)

Voor LouLou is het langer geleden ( zomer 2016), dus dat zij gedekt zou worden stond vast. Ruim 3 weken geleden zijn we met Bootsz en LouLou naar de echo studio gegaan, om zeker te weten dat beiden zwanger waren. Wat betreft Bootsz was er weinig suspense; de echo bevestigde wat we eigenlijk al zeker wisten: de babies kwamen meteen in beeld!

Big mama Bootsz  

Van LouLou hadden we ook hoge verwachtingen, om hoe ze uit haar ogen kijkt en door de wereld gaat; alsof ze op een andere planeet zit, zooo lodderig kijkt ze. De helft gaat langs haar heen, alleen als er eten in het spel is, is ze een en al focus.

Stony Maloney! (LouLou, gisteren)

Maar hoe we ook zochten van alle kanten tijdens de echo, er kwamen geen vruchtzakken in beeld...

Teleurgesteld waren we zeker, maar in elk geval heel blij dat Bootsz wel zwanger was. Hoe goed je het ook uitkient, het is en blijft natuur en een groot wonder waar je niet volkomen grip op hebt...

LouLou: flaneren in de lentezon

Bootsz' buik groeit met de dag en neemt inmiddels groteske vormen aan. Maar LouLou werd ook steeds dikker, haar borstpartij is groter dan die van Bootszie! Enorm schijnzwanger, dachten we. En dat kan; de schijn bedriegt bijna elke loopsheid als er niet gedekt wordt. De hormoon huishouding houdt de meiden vaak enorm voor de gek. 

Zoals elke morgen 'op wacht'; onderaan de trap voor de eerste knuffel van de dag

Maar steeds vaker wanneer ik LouLou vanuit m'n ooghoeken zag, dacht ik dat ze Bootsz was, zo zwanger oogde Loutje! Ze werd ook met de dag 'lodderiger', alsof ze zo stoned was als wat! Ze loopt wat afwezig en verdwaasd rond, niet zoals we LouLou kennen. 

 Buik (van 7 weken) in beeld

Voor de zekerheid dus eergisteren nogmaals naar de echo studio, dit keer alleen met LouLou. En BOEM! Meteen zien we een pup in beeld, en dan nog een (paar)! Niks schijn, niks Stoney Maloney! 'Gewoon' zwanger is ze!

 Bootsz omringd door vriendinnen LouLou en Keetje

 Loutje heeft ook babietjes!!! Ze heeft het spannend gehouden; ze had ze drie weken geleden goed verstopt. Wat een verrassing en wat een feest!

 Bootsz en co, mama/oma Bibi op de achtergrond

Dus zijn we snel de tweede werpkist ook tevoorschijn gaan halen! We hebben hier niet een, maar twee aanstaande moeders! Hoera!

 Op de uitkijk, ruim 6 weken zwanger

 Er komen babies aan! En wat kijken we daar naar uit. Het is alweer 5 maanden geleden dat de pups van Keetje en Bisou uitvlogen. Onze kleine Tommie van net een jaar wordt grote zus!

 Bootsz' buik wordt bewonderd en besnuffeld door de roedel

Terwijl Bootsz inmiddels spiedend door de tuin loopt, op zoek naar een goede plek om een hol te graven en LouLou de helft van wat hier gebeurt niet meekrijgt omdat ze helemaal in haar eigen 'bubbel' zit, zijn wij ook aan het 'nestelen'. Dat gaat altijd zo, vlak voor een bevalling; alles goed opruimen, voldoende eten inslaan, laatste boodschappen en andere uithuizige dingen doen. Want hier is nu rust nodig en wij zijn klaar voor de pups, van twee moeders!

  Bootsz 6,5 weken zwanger

LouLou's buik groeit nu ook echt met de dag, en ik begrijp nu helemaal dat ze vorige week eten heeft gestolen terwijl ze net gegeten had. Ze was niet 'gewoon een labrador', altijd in voor een snack! Haar babies schreeuwden om eten!

Buik of geen buik; gewoon lekker op haar rug: "kriebelen!"

Er komt al melk uit LouLou's tepels en Bootsz 'buik barst bijna uit elkaar! Ze is bijna net zo breed als ze lang is... Ons lieve hangbuikzwijntje. Het wonder in de moeders wordt elke dag groter, concreter, tastbaarder. Wanneer Bootsz bij me op schoot zit, en dat is vaak, voel ik haar pups bewegen...  Het zal niet lang meer duren voor de eerste bevalling, van Bootszie, inzet...