De roedel. Op ons terras.
Een paar weken geleden hebben we een nieuwe vloer in de woonkamer gelegd. Massief eiken, stevige, stroeve brede planken waar de honden goed op kunnen lopen.
Natuurlijk deden we dit een paar weken geleden; met een teef in de tweede helft van haar dracht gaan we geen toeters en bellen uithalen in en om het huis.
Joris had twee dagen vrij genomen en met mijn vader hebben we 3 dagen hard gewerkt. Gelukkig was het stralend weer!
Eerst moest er natuurlijk gepakt worden; dat had ik al van te voren gedaan. Alle boeken in heel veel dozen. De roedel vroeg zich af wat ik aan het doen was, en waarom. LouLou en Bibi assisteerden mij. Loutje kroop zelfs in wat verhuisdozen om ze te inspecteren. Denk ik.
Het inpakken en versjouwen van alle dozen naar de 'meidenkamer' alarmeerde Janet enigszins... Dit is uiteraard anders dan anders. En 'anders' moet je altijd zorgvuldig in de gaten houden.Waar gaat dat heen? En wij?? Maar de echte stress begon voor Janet toen we de meubels uit de kamer verplaatsten naar de puppiekamer. Ze liep mee, heen en weer tussen de woonkamer en puppiekamer.
Een bank paste er niet meer bij, die werd dus in onze hal gestald. Dat klopte helemaal niet, vond Janet. Snuffel snuffel, steeds opkijkend naar ons. Ze zat er bovenop.
Bieb (li) en halfbroer Plato:
"Ja, wij liggen precies hetzelfde, want wij zijn 3/4 broer en zus"
De rest van de roedel geloofde het wel. Ze verbleven buiten, op het gras of het terras. Het was prachtig weer en we waren allemaal bij elkaar; niets om je zorgen over te maken dus.
Tessel (li) en Jazz (erachter heeft hoofdje van LouLou)
Toen de woonkamer leeg was en de oude vloer eruit, was er opeens genoeg tijd over om de muren te witten. Janet vond het allemaal best, zolang ze er boven opzat... onze lieve zorgen-mams...
Janet, ons 'wakend oog', onze opper-moeder
Twee avonden moesten we 'kamperen'; de keuken en ons halletje waren onze leefruimte. Veel mandjes her en der, en natuurlijk een bank; no problem!
Onze hal. With dogsz and people.
Het was gewoon extra gezellig, zoals dat hoort, bij kamperen. Samen koken (als altijd), samen loungen,samen alles... En vroeg naar bed, want buiten was het nog veel te fris en donker voor 'a camping night out'...
Samen koken...
Cato ligt 's morgens graag op de bank. Op de 3-zits bank, wel te verstaan. Cato is een dame van gewoontes. Dus ze stond 's morgens voor de keukendeur naar de woonkamer. Om op 'haar' bank te mijmeren over de dag, turend in het kanaal. Maar wat nu? Dat mens hield de deur dicht! Stil stond ze daar te wachten. Geduldig, in eerste instantie. Dat leverde niets op, dus 10 minuten later opnieuw proberen. Kijken of het mens het nu wel begrijpen zou. Nee dus. Na 5 minuten wachten, geduldig/stoicijns met haar snuit tegen de deur, keert ze weer om. Dan heeft ze door dat het niets wordt. Haar zitje op de 'Grote Bank', uitkijkend over het kanaal.
Ze stemt in; het wordt de kleine bank. Zonder uitzicht, zonder kuil in het midden. Het is anders. En de twee zits bank ligt eigenlijk ook heel lekker...
Gelukkig voor Ollie; zijn 'huis' blijft gewoon staan waar het stond; in de keuken
Het is extra gezellig en extra samen. Het is een soort van camperen. Een avontuur. De vloer is weg, en er komt een nieuwe vloer.
Gelukkig biedt de tuin houvast. Het terras, het gras, de struiken. Alles is hier diep geworteld, vertouwd en veilig. Geen veranderingen en dus ook geen aanpassingen. De zon is nieuw, met al de warmte. Die koesteren zij en wij, gedurende de dagen. Koffie-pauzes, lunch; de zon is uitnodigend en onweerstaanbaar...
Baguette bestudeert hoe Joris in de kas ook de boel op orde houdt
En dan is het zover: "Joehoe!" Alles mag terug in de kamer. Janet is als een kind zo blij, en de rest is tevreden als ze na een paar uur buiten weer naar binnen kunnen. Ook al schijnt de zon. De woonkamer is het hart van ons huis. Niemand kan zonder en iedereen heeft er zijn eigen plek.
He he, alles weer op z'n plek
Flexibiliteit?? No problem, niet eens op massief eiken. Home is where the heart is and our hearts are here. Right here. We belong together, met of zonder bank-met-kuil, met of zonder mandjes en vooral 'met elkaar'. We are a team.
Lekker vloertje; niets meer aan doen (Bieb vertrouwt de vloer haar drachtige lijf toe)
Nu hebben we een massief eiken vloer en witte muren. De basis is veranderd, maar wij zijn het zelfde. We zijn een familie. In genen en/of in nature. We horen bij elkaar en geen fundament maakt daar verschil in. Kanjers zijn het. Ons kampeer-weekend zit erop. We zijn het solide doorgekomen en iedereen is extra tevreden met de nieuwe woonkamer.
Eind goed al goed: Janet en Baguette tevreden snurkend
in onze vernieuwde woonkamer