Kleine Keetjes

 Keetje met haar Wishstone A-nest

De pups van Keet en Pernod zijn nu 16 dagen oud en volop in ontwikkeling. Ze kuieren sinds twee dagen door de werpkist en hun oogjes zijn (bijna helemaal) open. Zien kunnen ze nog niet. De pups kunnen ook nog niet horen, maar het zal niet meer dan een paar dagen duren voordat ze bij geluiden en onze stem zoekend hun koppies gaan draaien in de richting van de geluidsbron.

't goede leven...

Het zijn acht stevige dwergjes. En ze hebben al een eigen willetje; Keetje heeft acht tepels, waarvan de achterste melkklieren het grootste zijn en de voorste het kleinst. Een honden boezem is dus vooraan klein en loopt naar achter steeds groter uit. Dat weten de kleine Keetjes al lang; niemand wil die voorste kleine tietjes; die zijn sneller leeg en dus het minst aantrekkelijk voor de babies!

beetje moe...

De pups die toch die voorste tepels krijgen, laten die heel snel weer los; ze hebben meteen al door dat dit de kleinste zijn en ze willen "upgraden" , er zijn betere plaatsen aan de borst! Behendig en soms onder piepend protest, want erg ontevreden, proberen naar achteren door te schuiven, naar de grootste tietjes, de beste plaatsen aan de boezem. Maar iedereen wil die hebben en dus is het elke keer een gedrang van jewelste... Een kwestie van pakken en vasthouden....

Allemaal aan de borst

Keet wordt er niet anders van; zij gaat op haar zij liggen en meestal snurkt ze al voordat de gift op gang komt, de tieten verdeling moeten de dwergen zelf maar uitzoeken. Even zo vaak, ligt Keet de kleintjes aan haar borst te poetsen. Ze snuffelt en duwt de pups op hun zij of op hun rug, zodat ze er goed bij kan. De pups laten zich niet afleiden, ze masseren de melkklieren met hun voorpootjes en drinken op volle kracht, totdat de gift geweest is. Dan laten ze ‘hun’ tepel los, en schuiven ze door naar de tepels links en rechts van hen, waar broertjes of zusjes aan hangen, om te checken of er bij de buurman misschien wel nog melk uit de tepel komt.

Yellow slumber party

Dan is het net een soort van ‘stoelendans’ rond Keetjes’ boezem; totdat ze allemaal door hebben dat er nergens meer melk te halen is. Dan laten ze los en kruipen of lopen ze naar een hoekje in de werpkist om lekker uit te buiken. Zo wisselen slapen en wakker zijn elkaar af.

Keet houdt alles goed in de gaten, maar wanneer ze zich ervan verzekerd heeft dat alle pups schoon en tevreden zijn, stapt ze de werpkist uit om even te buurten in de roedel.

Serious business 

De eerste dagen ging Keetje nauwelijks uit de werpkist en zeker niet uit der puppiekamer, maar de laatste dagen neemt ze wel de tijd om ook bij de rest van onze roedel, in de woonkamer te zijn. Vooral Bootsz,’ Keetjes grote vriendin, wordt dan ontzettend blij. Ze springt snuivend van enthousiasme rondom Keetje en maakt de haar zo eigen pirouettes in de lucht. Bootsz is onze kleine balerina.

Beauty sleep

Ook de andere honden nemen echt de tijd om Keetje te begroeten. Er wordt uitvoerig aan ons zwarte schaap gesnuffeld, want ze ruikt natuurlijk anders dan anders, met haar dikke boezem en puppiegeur.

Keet laat het allemaal geduldig over zich heenkomen. Dat Sooph blije jammer kreten uitstoot en dat Bibi haar zeer zorgvuldig besnuffelt, vindt ze prima.

Maar lang blijft ze niet in de kamer; haar nest trekt; haar moederplicht roept haar terug naar de puppiekamer.

Hou vast!

De honden zijn, op Bootsz na, nog niet in de puppiekamer geweest, dat komt iets later. Vol ontzag bleef Bootszie op gepaste afstand voor de werpkist staan. Toen sprong ze voor een tel lichtvoetig in de werpkist bij de acht van Keet, om bijna direct vanuit de werpkist op de bank te springen en toen snel de puppiekamer weer uit. Dat ze 'slechts op bezoek' was, en op heilige grond, was over duidelijk.
Wanneer de roedel langs de deur van de puppiekamer loopt, wordt er zorgvuldig gesnuffeld en gesnoven onder de deur. Kenners, zoals Bibi en Baguette en LouLou, hebben daar vast ‘nostalgische’ gevoelens van herkenning bij. En Sophie en Tommie, die nog nooit moeder zijn geweest, snuffelen heel bedachtzaam en niet begrijpend. Papa Pernod en overgrootvader Louis vinden de puppiegeur ook interessant. Wanneer ze de kans krijgen, wordt door de mannen een nauwkeurig sporen onderzoek uitgevoerd op de vetbedden uit de werpkist, voordat ze de wasmachine ingaan.

Vol overgave

Louis wil eigenlijk al heel graag bij zijn nakomelingen gaan kijken. Hij is een super puppie oppas. Het liefst kruipt hij de werpkist in om tussen de pups te gaan liggen. Dat mag binnenkort, maar nu heeft Keet nog alleen recht. Pernod vindt zijn kinderen altijd een beetje spannend in het begin. Naarmate de pups groter worden, beleeft hij steeds mee plezier aan ze. De prille baby fase vindt hij een beetje griezelig... 

Voeden in relax stand

De kleine Keetjes groeien als kool en dat allemaal nog puur op moedermelk. Over een paar dagen zullen we de pups gaan bijvoeren met geitenmelk en pap, maar voorlopig is de melkfabriek van moeder Keet nog de enige bron van voedsel. 

Ons zwarte schaap moet zelf dus extra veel eten en ze begint al wat uit te haren; een acht koppig nest voeden, gaat je niet in de koude kleren zitten, het is een top prestatie die kracht en energie vergt!

Met vlees en lekkere snacks van Keetjes verzorgen en verwennen we ons mamaatje, die daar gretig voordeel mee doet.

Meet the Keetjes:

Anise Pastis Pernod (geel reutje)

All You Can Eat (geel reutje)

After You (zwart reutje)

Abacadabra (zwart reutje)

Apple of My Eye (zwart teefje)

A la Carte (zwart teefje)

Alter Ego (zwart teefje)

All that Jazz (zwart teefje)

Papa Pernod: vader worden geeft me vleugels!

Happy Keetjes!

Keetje's Wishstone A-nest 

Onze Keet is bevallen! Acht prachtige sterke pups zijn er geboren in de avond-nacht van dinsdag 5 op woensdag 6 februari... 

In de nacht van maandag op dinsdag werd Keet onrustig; er moest gegraven worden in de bank en de mand en gedurende de dag veranderde haar buik duidelijk van vorm. Ook zag en voelde je de pups in haar bewegen, terwijl ze naast ons lag (lopen en zitten deed ze zo min mogelijk, haar buik zat haar letterlijk in de weg). Zoals altijd kort voor de bevalling, stond haar boezem op barsten. Het zag er indrukwekkend en ongemakkelijk uit, die buik, die volle boezem. Knappe lieve Keetje.

Keetje is ontploft...

Van al  die verschuivingen in haar baarmoeder moest ze hijgen en puffen en tussendoor deed ze korte power naps. Ze bleef ons nauwlettend in de gaten houden, zorgde dat ze vlak bij ons was de hele dag. De gebruikelijke noodzakelijke rondjes door de tuin, om haar blaas en darmen te legen, gingen duidelijk niet vanzelf en wij hebben het grootste deel van de dag op de bank gebivakkeerd, samen met LouLou en Baguette, wachtend op het moment dat voorweeën zouden overgaan in echte persweeën; het begin van de ‘echte’ bevalling.

Voorweeën, voorweeën...

Rond 19 u was daar de eerste perswee en om 20u werd haar eerste pup geboren. Een zwarte dochter, die gevolgd werd door nog drie teefjes en 4 reutjes. Bij elke nieuwe perswee kroop Keetje bijna in ons, in onze armen. Heel aandoenlijk. Van de geboorte van haar eerste en tweede pup was ze zichtbaar onder de indruk. Heel voorzichtig werden ze gelikt en besnuffeld,  terwijl ze duidelijk steun zocht bij ons. 

Vlak voor de geboorte van de eerste pup

Vader Pernod, die in de kamer aangrenzend aan de puppiekamer verbleef samen met overgrootvader Louis, reageerde met een opgewekte blaf op de geboorte schreeuw van zijn eerstgeboren dochter, alsof hij haar welkom heette.

Net geboren...

Daarna was ze helemaal in haar rol als moeder gegroeid. Terwijl de weeën door haar lijf trokken, en tussen de geboortes door, likte ze haar kleintjes. Wanneer er eentje harder piepte dan de rest, had die haar volledige aandacht. Af en toe was er even tijd voor een hazenslaapje. Zittend of liggend zag je haar wegzakken, haar oogjes dichtvallen, haar kop omlaag zakken. 

Halverwege...

Maar veel tijd voor slaapjes was er niet, er werd bijna ieder een uur een pup geboren. Behalve zwarte pups, werden er ook twee gele pups geboren; altijd een leuke verrassing (Pernod en Keet zijn beiden zwart, maar vererven ook geel). 

Stoere sterke man!

Om 03u was ze klaar en de acht kleine Keetjes maakte smakkende geluidjes terwijl ze aan haar tepels de biest dronken. De bevalling verliep heel voorspoedig voor zowel moeder als pups. De kleintjes, die overigens flinke geboortegewichten hadden, waren van meet af aan vocaal en actief. 

Yin en Yang

Hun achterhand was sterk, je zag onder hun nog natte vachtjes de spieren bewegen. Ze hadden volop energie, hun reis door het geboortekanaal was gemakkelijk en voorspoedig, daar hoefden ze niet van bij te komen (dat is ook wel eens anders!) Tijgerend en af en toe een schreeuw uitstotend, krioelden ze door de kist en tegen de volle boezem van hun moeder aan. Wat een mooi gezicht!

Zo klein, zo perfect

Toen ze alle acht geboren waren en het tijd was om de werpkist, nat van het vruchtwater, te verschonen, liet Keet ons duidelijk weten daar niet aan mee te willen werken. Gedurende het hele proces van voorweeën en bevallen, was ze coöperatief en aanhankelijk. Nu, met de grote schare kinders om haar heen, bleef ze liggen als een huis. 

Belly up!

Er was geen beweging in te krijgen. Haar blik sprak boekdelen: “Ik kan toch niet weg met al die kleintjes aan mijn borst?!” leek ze te zeggen. Toen we haar probeerden te motiveren door jachtlijn tevoorschijn te halen, liet ze zich pontificaal op haar zij zakken...

Acrobaatje in de dop

Er zat niets anders op dan even wachten. Keet verzonk tevreden snurkend, alsof ze een fluisterbootje was dat door het water gleed, in een diepe slaap. Daardoorheen klonken de tevreden kirrende en smakkende geluidjes van pasgeboren pups... 

Uitbuiken

Mooiere muziek bestaat er niet! Wat zijn we blij en dankbaar en opgelucht en HAPPY! met deze mooie bevalling van een prachtig nest. Moe en voldaan zaten we daar, kijkend naar onze geweldige Keetje en haar acht nieuwe Wishstones. 

Onder de indruk 

Keet was natuurlijk moe na deze lange dag en nacht, waarin zich een hele volksverhuizing in haar lichaam had voltrokken. Met wazige blik met vergrootte pupillen lag ze met haar pups in de werpkist. De indrukken en het ‘fysieke geweld’ van de bevalling, zag je in haar blik. Wat een kanjer!Maar na een uurtje of drie keek ze weer helder uit haar ogen en was onze vertrouwde evenwichtige Keet weer helemaal terug! Wijzelf waren nog een beetje wazig van een slapeloze nacht, maar vooral ‘high’ door het geluksgevoel dat dit wonder in ons losmaakte.

De gift!

Op Pernod’s welkoms-blaf na, was de  hele roedel al die uren muisstil en rustig gebleven. De dag na de bevalling waren alle hondjes nog moe en rustig; ook wanneer je niet bevalt en zelfs niet in de kamer van de bevalling aanwezig bent, krijg je er iets van mee, iets van dit wonder.

Netjes op een rijtje en op kleur

Met deze pups van Keetje en Pernod, beginnen we aan een nieuwe ronde. Het tweede Wishstone A-nest. Wat een prachtige start!

Happy Keetjes!

Het zwarte schaap

Zes weken drachtig

Onze roedel bestaat uit labradors en een zwart schaap. Het schaap, dat is onze Keetje. 

Keetje is een bijzonder kind, van binnen en van buiten. Wat betreft de buitenkant;  ze heeft krullen. Haar vader Sailor en haar moeder LouLou hebben beiden een ras typische cq ‘normale’ labrador vacht, maar ze dragen alle twee het recessieve gen voor ‘lang’ haar. Bij drie van hun zes pups kwamen deze recessieve genen samen en meteen al bij de geboorte hadden deze drie pups een kroeskop en krulletjes all over. 

Keetje, 9 dagen oud

Kleine rasta-laabjes waren het. De rasta-look is gebleven en de krullen werden meer zichtbaar naarmate de pups groeiden.

Een echte labrador met een bijzonder voorkomen dus. Maar dan haar binnenkant; Keetje is zen vanaf haar geboorte. Keet ‘krijg je de pis niet lauw’ zoals dat heet. Ze is een oase van rust. Haar blik, haar houding, haar gedrag, alles is zen. Mensen denken vaak dat Keet een oude(re) labrador is, dat kregen we al te horen toen ze net een jaar was. Zelfs als pup had ze die wijze, serene rust over zich. Ze heeft ‘gewoon’ een oude ziel.

Pup met een oude ziel

En toch heeft onze krullebol ook haar wilde haren. Zodra we met de bladblazer of de tuinslang in de weer zijn, verandert ons makke schaapje in een brul aap. Helemaal wild wordt ze van die apparaten! Dan komt ze voor je staan, meestal op haar achterpoten, terwijl ze hese kreten uitstoot.

Zen

Je gelooft je ogen niet; de metamorfose zou niet groter kunnen zijn... Wild blaffend springt ze in het rond, ze is niet meer voor rede vatbaar en het houdt pas op wanneer de kraan uit is of de bladblazer opgeruimd. 

Zeven weken drachtig

Ze is niet boos, het is een vreemd soort enthousiasme dat dan over haar komt. Die voorliefde voor de tuinslang zat er al van pup af aan in. De sproeier moest in haar gezicht, als kleintje ging ze er gewoon voor zitten. Zelfs afgelopen zomer, toen het tropisch warm was, maakte ze zich zo druk wanneer we met de tuinslang en badjes in de tuin voor verkoeling zorgden. Het is even wel grappig, dat bazige uitgelaten woeste gedrag, vooral van onze rustige zen hond. Maar de grap gaat er snel af wanneer ze zo woest hees blaffend en springend tekeer gaat, vooral omdat iedereen in het dorp het ook moet horen...

Acht weken oud en weg van de spoeier

Ze wil maar een ding; je moet met de tuinslang recht in haar gezicht en bek richten. Dan hapt ze als een wilde naar het water, en springt ze iedereen die in haar buurt komt omver. Dan is er alleen nog die tuinslang, die waterstraal, al het andere vergeet ze.

Keet en haar moeder LouLou, 2015

Maar vorig jaar, toen ze een paar weken tevoren gedekt was, gebeurde er iets bijzonders. De bladblazer was aan en Keet zat op ons terras en keek dromerig uit over de tuin. De bladblazer deed haar niks! Ze werd geen brulaap! Ze leek wel een normale hond. Toen wisten wij het zeker: Keet was zwanger. Het moest wel; dit was zo a-typisch voor ons zwarte schaap!

Keet (zesde week van de dracht) en Sooph

Een paar weken daarna werd ze voor de eerste keer moeder. En nu is ze voor de tweede keer hoogzwanger. De tuinslang hebben we in het najaar niet gebruikt en de bladblazer bleef in de schuur liggen, maar we merkten al enkele dagen na de dekkingen in december dat ze veranderd was. Lodderig keek ze uit haar ogen en een beetje verdwaasd liep ze rond. Niet ‘zen’ maar gewoon van de wereld... Zwanger dus!

Biertje?

Haar dikke buiken enorme boezem zitten haar nu in de weg. Net als de andere nakomelingen van Cato (Keet is haar kleindochter), heeft ze een enorme melkfabriek ontwikkeld. Ze is nu meer een hangbuikzwijntje dan een schaap.

Soms, wanneer ze diep in slaap is, zien we een pup bewegen in haar buik onder haar krullen...

In haar favoriete pose

Onder het zand, hevig puffend en hijgend komt ze dan na een paar keer roepen pas naar binnen. Haar lichaam weet het: het is tijd, de bevalling is in aantocht. Natuurlijk is de puppie-kamer helemaal klaar voor de bevalling, natuurlijk gaat ze straks niet in een hol in de tuin bevallen, maar instinctief bereidt ons Keetje zich op haar eigen manier voor op wat gaat komen. Het is een bijzonder kind, ons zwarte schaap, een unicum, een collectors item.

Kus van Keetje