Onze Keet is bevallen! Acht prachtige sterke pups zijn er geboren in de avond-nacht van dinsdag 5 op woensdag 6 februari...
In de nacht van maandag op dinsdag werd Keet onrustig; er moest gegraven worden in de bank en de mand en gedurende de dag veranderde haar buik duidelijk van vorm. Ook zag en voelde je de pups in haar bewegen, terwijl ze naast ons lag (lopen en zitten deed ze zo min mogelijk, haar buik zat haar letterlijk in de weg). Zoals altijd kort voor de bevalling, stond haar boezem op barsten. Het zag er indrukwekkend en ongemakkelijk uit, die buik, die volle boezem. Knappe lieve Keetje.
Van al die verschuivingen in haar baarmoeder moest ze hijgen en puffen en tussendoor deed ze korte power naps. Ze bleef ons nauwlettend in de gaten houden, zorgde dat ze vlak bij ons was de hele dag. De gebruikelijke noodzakelijke rondjes door de tuin, om haar blaas en darmen te legen, gingen duidelijk niet vanzelf en wij hebben het grootste deel van de dag op de bank gebivakkeerd, samen met LouLou en Baguette, wachtend op het moment dat voorweeën zouden overgaan in echte persweeën; het begin van de ‘echte’ bevalling.
Rond 19 u was daar de eerste perswee en om 20u werd haar eerste pup geboren. Een zwarte dochter, die gevolgd werd door nog drie teefjes en 4 reutjes. Bij elke nieuwe perswee kroop Keetje bijna in ons, in onze armen. Heel aandoenlijk. Van de geboorte van haar eerste en tweede pup was ze zichtbaar onder de indruk. Heel voorzichtig werden ze gelikt en besnuffeld, terwijl ze duidelijk steun zocht bij ons.
Vader Pernod, die in de kamer aangrenzend aan de puppiekamer verbleef samen met overgrootvader Louis, reageerde met een opgewekte blaf op de geboorte schreeuw van zijn eerstgeboren dochter, alsof hij haar welkom heette.
Daarna was ze helemaal in haar rol als moeder gegroeid. Terwijl de weeën door haar lijf trokken, en tussen de geboortes door, likte ze haar kleintjes. Wanneer er eentje harder piepte dan de rest, had die haar volledige aandacht. Af en toe was er even tijd voor een hazenslaapje. Zittend of liggend zag je haar wegzakken, haar oogjes dichtvallen, haar kop omlaag zakken.
Maar veel tijd voor slaapjes was er niet, er werd bijna ieder een uur een pup geboren. Behalve zwarte pups, werden er ook twee gele pups geboren; altijd een leuke verrassing (Pernod en Keet zijn beiden zwart, maar vererven ook geel).
Om 03u was ze klaar en de acht kleine Keetjes maakte smakkende geluidjes terwijl ze aan haar tepels de biest dronken. De bevalling verliep heel voorspoedig voor zowel moeder als pups. De kleintjes, die overigens flinke geboortegewichten hadden, waren van meet af aan vocaal en actief.
Hun achterhand was sterk, je zag onder hun nog natte vachtjes de spieren bewegen. Ze hadden volop energie, hun reis door het geboortekanaal was gemakkelijk en voorspoedig, daar hoefden ze niet van bij te komen (dat is ook wel eens anders!) Tijgerend en af en toe een schreeuw uitstotend, krioelden ze door de kist en tegen de volle boezem van hun moeder aan. Wat een mooi gezicht!
Toen ze alle acht geboren waren en het tijd was om de werpkist, nat van het vruchtwater, te verschonen, liet Keet ons duidelijk weten daar niet aan mee te willen werken. Gedurende het hele proces van voorweeën en bevallen, was ze coöperatief en aanhankelijk. Nu, met de grote schare kinders om haar heen, bleef ze liggen als een huis.
Er was geen beweging in te krijgen. Haar blik sprak boekdelen: “Ik kan toch niet weg met al die kleintjes aan mijn borst?!” leek ze te zeggen. Toen we haar probeerden te motiveren door jachtlijn tevoorschijn te halen, liet ze zich pontificaal op haar zij zakken...
Er zat niets anders op dan even wachten. Keet verzonk tevreden snurkend, alsof ze een fluisterbootje was dat door het water gleed, in een diepe slaap. Daardoorheen klonken de tevreden kirrende en smakkende geluidjes van pasgeboren pups...
Mooiere muziek bestaat er niet! Wat zijn we blij en dankbaar en opgelucht en HAPPY! met deze mooie bevalling van een prachtig nest. Moe en voldaan zaten we daar, kijkend naar onze geweldige Keetje en haar acht nieuwe Wishstones.
Keet was natuurlijk moe na deze lange dag en nacht, waarin zich een hele volksverhuizing in haar lichaam had voltrokken. Met wazige blik met vergrootte pupillen lag ze met haar pups in de werpkist. De indrukken en het ‘fysieke geweld’ van de bevalling, zag je in haar blik. Wat een kanjer!Maar na een uurtje of drie keek ze weer helder uit haar ogen en was onze vertrouwde evenwichtige Keet weer helemaal terug! Wijzelf waren nog een beetje wazig van een slapeloze nacht, maar vooral ‘high’ door het geluksgevoel dat dit wonder in ons losmaakte.
Op Pernod’s welkoms-blaf na, was de hele roedel al die uren muisstil en rustig gebleven. De dag na de bevalling waren alle hondjes nog moe en rustig; ook wanneer je niet bevalt en zelfs niet in de kamer van de bevalling aanwezig bent, krijg je er iets van mee, iets van dit wonder.
Met deze pups van Keetje en Pernod, beginnen we aan een nieuwe ronde. Het tweede Wishstone A-nest. Wat een prachtige start!
Happy Keetjes!