Zaterdag, 51e dag van de dracht
Er is veel gebeurd hier, de afgelopen weken. Kilo's aardappelen heeft de roedel van de gerooide akkers geschuimd, en evenveel appels en peren en hier en daar een sporadische walnoot zijn door hen verorberd. Het is weer oogsttijd.
Maar de enige die de afgelopen weken gestaag dikker geworden is, is Cato. En niet van appeltjes of aardappelen. Cato is dik van haar eigen vruchten, die van haar en Louis (Cover My Eyes Walkin' on the Moon). En het is bijna oogsttijd.
10 dagen na de dekkingen: "Neehee, niet hangerig; ik ben gewoon zwangerig!"
Eind augustus gingen we met haar naar de Lutte, net als vorig jaar toen Louis haar dekte. Dit keer hadden we een pup bij ons, Buck, van Bieb en Bonk. Hij bleef iets langer dan de rest, ontmoette zijn familieleden en... aanschouwde voor het eerst in zijn korte leven een dekking...
Cato met haar tongetje
Al binnen twee weken was Cato veranderd; ze sliep veel, liep traag en was net als de vorige 2 keren dat ze drachtig was, heel erg knuffelig. Ze slobbert altijd al graag een liefkozing over mijn gezicht, maar nu werd ze nog veel guller en ook de passie vonkte ervan af.
Een beetje verloren en besluiteloos, net buiten de roedel
En natuurlijk kreeg ze net als alle zwangeren meer trek, ze kon zichzelf niet in de hand houden en klom vanaf dag 10 na de dekkingen bij mij op schoot als we aten. En zoiets doet Cato anders nooit. Regels zijn er om je aan te houden. Dat helpt Caat anderen ook wel eens onthouden (Bibi bijvoorbeeld...) De echo was dus niet heel verrassend, maar wel heel welkom! Puppies... CatoxLouis-tjes! Volle broertjes en zusjes van onze LouLou!! Jeeeh!!
Cato's zanderige snuit wordt door Bibi afgelikt.
Sinds afgelopen weekend is ze echt in een nieuwe fase beland; Ze loopt niet meer langzaam, ze schrijdt. Statig en zelfbewust. En opeens liep ze spiedend rond; bekijken waar ze haar hol het best kan gaan maken. Opties naast elkaar zetten. Uiteindelijk begon ze zondag met het renoveren van Bibi's kasteel met bijgebouwen. Best nog wat van te maken, vindt Cato. Beetje vervallen maar met wat inzet komt het wel goed. Bieb werd helemaal hyper toen ze zag dat Caat aan 'haar' hol bezig was. Bibi begon een enorm bewegelijke indianen dans rondom Cato, toen die met zanderige snuit en het puntje van haar tong uit haar bek, het terras weer opkwam. Hijgend, want dat graven gaat je niet in je koude kleren zitten met zo'n zwanger lijf!
Zanderig door de renovatie van Bieb's paleis
Tot zaterdag ging ze nog gewoon mee op de wandelingen, (wellis waar aangelijnd want ze ging nog voordat ze 3 weken drachtig was al zitten op het pad; "Nee hoor, ik heb genoeg gehad, ik krijg babies"...)Vorig jaar kreeg ik haar echt niet meer mee zonder riem, en daar heb ik van geleerd. Want madam moet natuurlijk wel in conditie blijven en als ze 6 weken niet wandelt, helpt dat niet mee.
Nooit iets met knuffels of ander speelgoed, behalve als ze erg zwanger is!
Maar nu mag ze gewoon korte stukjes met mij alleen. De roedel is te bewegelijk, te snel, te dynamisch. Caat heeft rust en ruimte nodig nu. Zoals dat hoort met hoog zwangeren. Vaak en kort, puur voor de sanitaire stop. Beetje snuffelen, beetje lodderig om zich heen kijken, en weer naar binnen. Slapen en/of dichtbij mij blijven.
Zo sterk, zo kwetsbaar
Onze Cato is een een lady, ze heeft adel. Ze weet hoe de dingen horen en ze houdt van etiquette. Maar naarmate de dracht vordert, neemt haar aristocratische uitstraling af. Er voor in de plaats komt iets lodderigs en besluiteloos. Alsof ze zich afvraagt waar ze nu belandt is, alsof ze problemen heeft met kiezen. Iets wat Cato normalitair helemaal vreemd is; Caat weet wat hoort, weet wat ze wil en wat ze niet wil en daarmee basta. Maar nu staat er een Catoteltje voor me dat graag bij de hand genomen wil worden. Ze houdt afstand van de roedel en de roedel van haar. De hormonen staan voor niets!
Onze aller liefste Catotel
Ze ligt nu te slapen op de bank, een beetje steunend. Morgen is ze precies 8 weken zwanger. Nog even!
Afgelopen weekend; dutje op de keukenvloer