Onze lieve Bootsz is bevallen! Acht prachtige en flinke babies heeft ze op de wereld gezet. Het Wishstone X-nest ligt hier heel tevreden in de werpkist met een hele blije en zorgzame mams.
Vier zwarte- en vier gele pups zijn er geboren, van elk twee dochters en twee zonen. Pernod is de trotse en altijd blije vader.
In de nacht van zaterdag op zondag was ze al wat onrustig, we hoorden haar 's nachts graven in de mand en de openstaande bench. Zondag ochtend begonnen de voorweeen en rond 19 uur kwamen de eerste persweeen. Om half acht werd de eerste zwarte zoon van het Wishstone X-nest geboren.
Voorweeen
...er gebeurt zoveel in mij...
Het was een heel voorspoedige bevalling. Rond half drie 's nachts kwam de laatste pup. Een lange zit, met ook nog een voortraject van ruim twaalf uren. Ze was tegen het einde uitgeput, en wij ook. Bootszie deed tussen de bevallingen door wat hazenslaapjes, met haar oogjes dicht zat ze rechtop en zakte dat koppie langzaam omlaag, waardoor ze weer wakker schrok. Zo lief. En zo knap, hoe ze de weeën doseerde en rust pakte wanneer dat kon. Elke keer dat er een pup uit de vruchtzak tevoorschijn kwam, had ze een zo ontroerende blik, een intense en priemende blik ook;
haar baby!
Tijdens de bevalling
Net als vorig jaar was ze meteen moeder. Toegewijd en heel zorgzaam. Terwijl ze nieuwe persweeen kreeg, hing een steeds grotere kinderschare aan haar borst. Bootsz was ontspannen, ondanks de pijn, en helemaal 'in control'. In haar eigen
bubbel en toch heel verbonden met ons. Het was een prachtig teamwork. Een wonder dat we samen deelden. Ze poetste de net geboren, door ons drooggewreven pups en likte ze, besnuffelde ze en liet ze drinken. Het contrast tussen die enorme opgezwollen boezem en grote tepels, en de kleine pupjes is zo groot. Maar klein als ze zijn tijgeren ze direct naar de tepel en drinken ze de biest.
De buik in beweging...
...en nog 'ns
...en nog 'ns
Het was een lange dag voor Bootszie. Haar buik bewoog enorm, ik zag de pups onder haar vacht bewegen. Haar dikke buik zat haar duidelijk niet lekker meer. Als een gestrande enorme walvis op het droge bracht ze de uren door, terwijl haar buik duidelijk steeds ongemakkelijker werd.
Zwangere LouLou steunt haar vriendin Bootsz bij de voorweeen
Ze kneep haar oogjes dicht wanneer weer een heftige wee door haar heenging. En ondanks alle bewegende pups en krampen in haar lijfje, was ze rustig en liet ze het gelaten over zich heenkomen. Zo mooi om te zien en zoveel respect voelde ik weer, kijkend naar haar.
Graven
Af en toe ging ze graven, binnen en buiten. Naarmate de dag vorderde, zakte haar buik zichtbaar en werd zachter en onze lieve Bootszie was eigenlijk alleen nog een hele dikke buik met een lief klein hoofdje erop... Een schattig hangbuikzwijntje was ze! LouLou en Keetje hingen de hele dag solidair met Bootsz op verschillende plekken in huis. Het uitzitten werd 'broederlijk' samen gedragen. De overige roedel was buiten of elders in huis, want wanneer er zoveel binnen in je gebeurt, is rust om je heen noodzakelijk. Kwetsbaar zijn ze dan, met hun enorme buik en alle prikkels die van binnenuit het hoogzwangere lijf regeren doordat de hormoonspiegel opeens heel erg verandert.
De eerste twee
Toen 'het echte werk' begon, klom ze met haar dikke lijf op de bank, naast ons. Dat was nog een hele klus voor ons hangbuik zwijntje, maar ze was er heel beslist in. Daar, in de puppiekamer, op de bank waarop ze zelf ook ter wereld is gekomen, werd haar eerste pup geboren. Net zoals haar moeder Bibi; de bank voor het
moment supreme. Daarna met haar zwarte zoon de werpkist in, die langzaam maar zeker bevolkt werd door een clubje van zwarte en gele bewegelijke en kreunende pups. De zachte geluidjes van de kleintjes en de zuchten en steunen van Bootsz vulden de puppiekamer... Heerlijk!
Gezinsuitbreiding
Bootszie, hard aan het werk halverwege de bevalling
Na een paar uur slapen en zogen in haar schone werpkist, temidden van haar kroost, was Bootsz alweer helemaal zichzelf. Ze keek weer wakker uit haar oogjes en ze had een missie! Tijd om even buiten te plassen, gunde ze zichzelf nauwelijks. We moesten haar echt enthousiast aanmoedigen om even mee naar de tuin te gaan. Ze keek ons aan met een enigszins verbaasde blik: "
Je ziet toch dat ik geen kant op kan!? Ik heb toch mijn babies...!"
Onze X-jes
Moe en voldaan...
De pups waren meteen heel actief en zagen er al bij de geboorte stevig uit. Bootsz was dan ook niet voor niks zo enorm dik de laatste dagen! Het was vroeg in de ochtend maandag, de zon scheen al en de vogels, net wakker, floten in de tuin. Het voelde rijk, en prachtig; kijkend naar dit stoere kleine mammie-hondje van ons met haar twee kleurige tevreden pups rondom haar. Vanuit de aangrenzende bijkeuken klonk een luid gesnurk van papa Pernod en overgrootvader Louis.
"Nee, ik ben bezig!"
Grote zus van het X-nest, onze Tommie, was vrijwel de hele nacht wakker omdat er zoveel leven in huis was gedurende de nacht. Dat is onze jongste niet gewend. De roedel hield zich de hele 'hang-dag'en de bevallingsnacht rustig, alsof ze weten dat dat nodig is. Oma Bibi snuffelde met intense concentratie aan de natte handdoeken en onze kleren; die geur, die kent ze. Die kennen we allemaal.
Een geweldige klus was geklaard.
Een nacht oud
Het Wishstone X-nest van Bootsz en Pernod
Expert Eater (reutje)
Excuse the Tail (reutje)
Exuberantly Happy (reutje)
Expialidocious reutje)
Exclusive Gem (teefje)
Exudes Love (teefje)
Equisite Taster (teefje)
Exploit Galant (teefje)
