De Benjamins Keetje (li) en Bootsz in gesprek verwikkeld
Omdat in het leven niets ooit hetzelfde is of blijft, zijn vaste rituelen en gewoontes een dankbaar houvast. Voor mens en hond. Het zijn de aanknopingspunten waarmee je stapje voor stapje, of in grote sprongen, van A naar B komt.
Zusjes Bibi en Baguette on the go
De vaste routines die wij mensen (soms) haast gedachteloos uitvoeren, op de 'automatische piloot', terwijl we in ons hoofd bezig zijn met de 'belangrijke dingen', de 'grote stappen', geven het leven structuur en kleur. Achteraf blijken ze vaak de werkelijk belangrijke zaken te zijn. Gewoontes zijn de lintjes in de bomen, zoals vroeger op speurtochten. Zij wijzen de weg en geven houvast.
Mannen onderonsje...
Juist die vaste gewoontes en rituelen, die 'lintjes in de bomen', zijn de hoogtepunten van de dag voor de hondjes. Niets automatische piloot; helemaal in het moment grijpen ze de repeterende handelingen en gebeurtenissen aan om het feest te vieren dat leven voor ze is.
Keetje en Bootsz nemen het ervan
Dat is een van de mooie aspecten van met een roedel leven. Niets is gewoon en zeker niets is saai! In gedachten verzonken zijn kennen ze niet en ze eisen daardoor ook van hun mensen dat je je koppie erbij houdt. Live in the moment. Elk moment is nu, het hele leven is is een aaneenschakeling van allemaal 'nu-s'. Van momenten.
LouLou in touw
Gewoontes zijn zeker niet saai. Gewoontes zijn juist enerverend en worden verwelkomd. Of het nu de stofzuiger is die uit de kast gehaald wordt, de autosleutels die van het rekje worden genomen, het openen van de ijskast, het pakken van de riemen, het aandoen van schoenen of de jas van de kapstok nemen; het is steeds een aanvang van een avontuur. Van een patroon dat ze kennen en herkennen en juist dat maakt het zo plezierig voor ze.
LouLou (achter) en Bisou op de uitkijk
Het feit dat ze weten wat de actie als gevolg heeft, de voorspelbaarheid, maakt het ontzettend interessant.
In volle vaart: LouLou en Bisou
Neem nou een wortel uit de ijskast, of het snijden van groenten; binnen no time is de hele roedel verzameld in de keuken. Zij die doof zijn van ouderdom, worden geattendeerd op het evenement door de mobilisatie van de rest. Kwispel kwispel, watertanden, snuiven vol verwachting en anticiperend kreunen...
Baguette en Bieb gaan los
Jas aan kan altijd iets leuks betekenen. En post moet naar de brievenbus dus als ik een enveloppe in mijn hand heb, staat Janet op, want dat is haar uitje. Een klein stukje aan de lijn door het dorp. Een hoogtepunt, van riem om tot riem weer af! Omdat ze precies weet wat er gebeuren gaat.
Bibi
Wandelen over de akkers of op de dijk; ze kennen ieder grassprietje, elke modderpoel. Ze trappelen ongeduldig bij het hek.
Baguette
's Morgens zitten ze onderaan de trap te popelen bij het eerste teken van leven. En als ik dan de trap afkom, rent de ene helft steevast plotseling weer snel de kamer in om knuffels of de kussens van de bank te slepen als teken van hun liefde. Terwijl de rest snuivend en briesend en andere geluidjes makend overduidelijk laat zien hoe blij ze zijn. Hoera! Een nieuwe dag, samen.
Zo wordt al het gewone bijzonder en het bijzondere nooit gewoon.
Op de uitkijk
Niets is ooit hetzelfde. Zij zijn nooit hetzelfde, al hebben ze natuurlijk terugkerende streken en kwaliteiten, hun herkenbare en uitgesproken karakters. Saai is het nooit en met mijn gedachten ergens anders, waaieren zij alle kanten uit en verlies ik het houvast. Erbij blijven is een noodzaak en een kadootje tegelijk. Want ze laten me (glim)lachen, ze vertellen verhalen, schrijven geschiedenis. En die wil ik niet missen. Voor geen goud.
Roedel in rust...
The joy is in the journey, seize the day... Onze hondjes zijn de lintjes in de bomen, die me helpen om mijn weg te vinden in het leven, dag in dag uit. Elk op hun eigen manier.
Bieb doet haar kunst, ook een geliefd ritueel!
