Wednesday 29 June 2011

Horizon


Kwestie van perspectief...

Vijf weken oud, nu al haast zes. De wereld zit vol verrassingen. Als je denkt dat je 'm kent, wordt de horizon weer verruild voor een nieuwe. Achter elke deur zijn weer andere deuren, die ook open blijken te kunnen!

Drieluik

Van de werpkist naar het rennetje in de puppie-kamer naar de hal. Met mooi weer de puppie- ren buiten, en dit weekend voor het eerst de hele tuin...

Eerst blijven we dichtbij elkaar...

Het is allemaal anders en de kleinste verandering kan soms een hele indruk maken. Bijvoorbeeld de geur/het gevoel van wind. Dat heb je binnen niet. Buiten zitten ze dan allemaal met hun snoetjes omhoog, snuiten in de wind. Terwijl de enorme herrie van de tractor bij de buren helemaal geen reactie bij ze losmaakt. Het is nooit angst, meer verwondering. "Oh, zo voelt dat, wind."

...maar al snel waaieren we uit elkaar. Met de minuut dapperder!

In huis kun je geen deur meer open doen als de pups in de hal zijn; als duveltjes uit doosjes komen ze vrolijk met je mee gehuppeld.

"mmmmammie!"

Mijn stem heeft veel aantrekkingskracht op ze. Waarschijnlijk omdat ik ze altijd toezing als ik met de etensbakken kom... En ze kennen 'm natuurlijk al weken.
Als ik ze op schoot heb en gekke geluiden maak, express, om ze te wennen aan alles, kijken ze een enkele keer iets gealarmeerd, oortjes iets plat en aar achteren. Gewoon vrolijk doorgaan, dan herstellen ze zich vanzelf. Weer wat geleerd voor later.

Als een vis in het water!

Ze rennen, stoeien, buitelen, keffen, spelen en slapen. En janken, wanneer ze door een ander, of meerderen tegelijk, onder handen genomen worden. Ook onderling worden grenzen verlegd, wordt uitgeprobeerd en geleerd.

Wie er het eerste is!

Speelgoed wordt volop benut en ze verbouwen de boel; fleece kleedjes worden weggetrokken, en gisteren sleepte Eight Days a Week tot drie keer toe met de waterbak. Staartjes staan fier omhoog als ze zo in actie komen. Help, mijn pup is klusser!

Even een poetsstop

Dan is de tuin toch ideaal ontdekkingsterrein. Ze trekken hier en daar wat planten uit de grond, want ook deze pups zijn weer echte tuinmannen...

The Young and the Restless

Wishstonetjes wadend door het gras op hun geboortegrond

Zo benader je de rang hogere!

In de tuin komen ze ook de andere leden van de roedel tegen. Dat is zeker zo interessant als de geboortegrond. Bibi is inmiddels heel rustig met de pups. Net als bij het nestje van Cato, ligt ze graag naast de buitenren, dichtbij de pups. Van weerszijden wordt er dan wat in het hek gehapt.

Uitrusten met mammie

Oom Tessel is er ook bij

Groen als Gras

La vie en Rose

Terwijl de andere vijf pups lagen te slapen in de hal,was Ebony en Ivory klaarwakker. Dus hebben we samen maar een filmpje gekeken. Reuze spannend, vond hij! Ik werd steeds meer afgeleid door zijn koppie, dat steeds reageerde op het geluid (en beeld).

Ook socialisatie; Ebony and Ivory kijkt geanimeerd naar de tv

Baguette houdt een oogje in het zeil, (door het open raam) vanaf de tafel...

Het moederschap kent vele privileges; een eigen bank is er daar 1 van

Baguette doet nog steeds liefdevol en rustig wat moeders horen te doen. Ze is moeder alsof ze nooit anders geweest is. Helemaal in harmonie.


Pups, varken en olifant; iedereen houdt siesta

Van samen in de baarmoeder naar samen in de mand

Het huishouden van Baguette, Cato en co; druk, maar ze hebben de wind eronder!

"It's a jungle out there" (Cato tegen haar pleegzoon)

Tot nu toe zijn er geen bergen aan de horizon. Life is a feast voor de zes zwarte schaapjes van Baguette. En hopelijk blijft dat zo, een heel leven lang!

Saturday 25 June 2011

Alles wat zwart is...


De pap is net op, jammer...

Dit zijn alweer foto's uit de oude doos van onze zwartjes; Pap eten ze allang niet meer! Buiten vinden ze nu heel gewoon en Cato is hun hulp-mams. Verder spelen ze met al het speelgoed en ze stoeien dat het een lieve lust is. Soms gillen ze hartstochtelijk, want deze wolken van pups hebben weer vlijmscherpe tandjes en gevoelige oortjes, buikjes, pootjes...

Moeder Baguette; liefdevol, zorgzaam en speels

Cato moedert kordaat mee, Baguette vindt het best

Cato's liefde kent geen grenzen

"Is er ook nog wat voor Olifant?!"

Allemaal een hap van de toverpap!

Het gezin aan de lunch, terwijl de roedel likkebaardend toekijkt

Staand buffet

Big Baguette is watching her puppies

Synchroon voeden: life is a picknick

... en een hapje voor mammie...

Pups, paps en Pips

Baguette fungeert ook als klimboom

De zachtste oortjes van mammie

Monday 13 June 2011

Papkindjes

Baguette met al haar schatten
(olifant inclus)

Drie en een halve week zijn ze. En echte hondjes! Ze horen nu ook goed en maken op allerlei manieren contact met mammie, elkaar en met ons. Ik word in mijn tenen gebeten, krijg vochtige liefdes-bijtjes en zachte knuffels, ze slaan hun pootjes naar de omgeving uit en stoeien met elkaar en Baguette. Die wordt aan haar oren getrokken en ze klauteren over haar heen. Kortom, het is hier een gezellige boel!

Dagelijkse kost: moedermelk en pap

Ze krijgen nu al een dag of 5 pap naast Baguette's melk. Eerst was het even wennen. Zoals altijd gaan de pups de eerste keren vooral aan het randje van het schoteltje sabbelen en knabbelen, ipv de pap op te slobberen. Kwestie van geduld en oefening. Na een dag hadden ze het door. Als poesjes slobberen ze het schoteltje leeg, daarbij aanstekelijke smak-geluidjes makend.


Natuurlijk is mammie's melk het aller lekkerste

Ik laat ze meestal 1 voor 1 op tafel eten, dan kan ik veel beter zien wat er gebeurt dan wanneer ik in de werpkist of op de grond zit met ze. Het is natuurlijk altijd een plakkerige aangelegenheid. Na afloop zitten we allemaal onder. Baguette, die het pap-slobberen nauwlettend gadeslaat, waarbij ze goed hoorbaar kreunt, heeft de gewichtige taak ieder pupje weer goed schoon te likken, alvorens die terug gaat in de werpkist. Die taak voert ze maar wat zorgvuldig uit! Het restje pap is altijd voor haar, en daarop wacht ze vol vertrouwen.

Allemaal de liefste!

Ze is op alle vlakken vol vertrouwen, stabiel en erg blij met haar babies. Als ik zeg " Ga je mee naar de babies?", komt ze meteen mee terug naar de puppie-kamer.

Er is er nog eentje die dan staat te trappelen om mee naar binnen te gaan, onze Cato. Haar eigen nestje is ook pas een kleine twee maanden geleden uitgevlogen en dat merk je goed. Daarom mocht zij laatst als eerste een bezoek brengen aan Baguette's babes.


Wachtend op een schone werpkist

Catotel liep recht op haar doel af, de werpkist in. Toen ze de zes zwartjes zag, begon ze heftig geluidjes te makend en driftig te kwispelen. Ze sprong erbij, likte en snuffelde ze allemaal om beurten af en ging toen temidden van de pups zitten. Kijken, piepen, zachte neus- duwtjes uitdelend. Aan 'tante' Cato heeft Baguette een zorgzame toegewijde oppas, zoveel is duidelijk. Niet dat ze die nodig heeft, maar strakjes samen in de tuin is het wel heel gezellig!

"... Nobody fools me!"

Bibi is ook erg benieuwd naar haar jonge familieleden. De afgelopen weken stond zij vaak verwachtingsvol voor de dichte puppie-kamer deur. Altijd aan de verkeerde kant ervan. Dus koos ze eieren voor haar geld; vorig weekend, alle honden waren in de zonnige tuin, riep ik wie er iets lekkers wilde. Iedereen komt dan van alle kanten aangesneld. Behalve Bibi. Toen zag ik uit mijn ooghoek nog net het puntje van haar staat uit het open raam van de puppie-kamer steken. De schurk was via de bank op onze veranda de kamer in geklommen en stond pontificaal op de tafel...

Aan tafel met een bordje pap

Binnenkort mag Bibelotje, net als de rest van de roedel, kennis maken met de pups. Die zijn daar klaar voor!

Moeder kijkt kreunend naar pupje en papje...

Nog even en de pups gaan de wereld buiten de werpkist verkennen. Nu stappen ze nog stoer en stuntelig door vertrouwde werpkist, hun wereld is zo nog groot genoeg. Baguette neemt al wel steeds meer objecten vanuit de 'wijde wereld' mee de werpkist in. Als voorproefje, zeg maar. Olifant, poes, varken, eend, balletjes en een slipper, een riem; alles wat ze tegenkomt verdwijnt bij haar pupjes. Baguette heeft nl altijd wat in haar bek, net als oma Rosie, Baguette's broer en zusjes. Een ras echte retriever!


Stoei-knuffen

Stoere snuiters

Eerst lieten de pups die ingebrachte boedel links liggen, maar nu wordt alles onderzocht, afgetast, afgesnuffeld, afgesabbeld en beklommen. Emotional Rescue lag daarnet innig verstrengeld met varken te slapen. En Exhibit A sabbelde dromerig op het staartje van poes...

Two of a kind

Three of a kind

Maar hoe interessant de inbreng van Baguette ook is, het leukste vinden ze elkaar en mammie zelf. Ze maken elkaar wakker, kruipen over elkaar heen of happen in elkaars bekkies. Als broer of zus geen zin heeft, moet die verkassen naar een rustig hoekje van de werpkist; they don't take no for an answer!

Onder moeder's vleugels

En Baguette, die vindt het gestoei en geknuffel vette pret! Tussendoor slobbert ze haar babies nog even schoon, of geeft ze een lieve lik.

Het hele clubje

Precies twee jaar geleden lag Baguette ook in deze werpkist, in deze kamer. Toen was zij de baby, en Rosie voor het eerst moeder. Het is zo'n rijke en gelukkige beleving, deze nieuwe generatie, deze schat aan leven en liefde.

Onschuldig snoetje

Buiten is het grauw, en hoewel niet koud, niet echt zomers. Maar hier binnen schijnt de zon. Ons gouden Baguetje geeft alles hier een gouden randje!

"... maar eh, dat van die ooievaar, is helemaal niet waar, hoor!"

Zo waren ze 3 weken geleden; een paar uur oud,
delivered by Baguette herself!