Saturday 30 June 2012

Naar buiten

Net buiten en dus: verkennen!

Woensdag was het zover: de pups gingen naar buiten. Cato liep bedrijvig mee op en neer, terwijl ik haar negen kinderen naar buiten droeg. Ze vond het prima, maar hield alles wel goed in het oog.
De pups bleven eerst vooral bij elkaar, niet bang, wel op hun hoede. Als vanzelf ging ieder steeds meer zijn eigen weg. Grasjes werden besnuffeld, de waterton werd aan een onderzoek onderworpen, dekentjes werden uitgeprobeerd en hier en daar deed men een plasje. Ziezo, ingewijd!

 Neehee, ik ben niet moe!

Zon vinden we niks, dus we liggen in de schaduw. Plassen en poepen op de dekens en het vetbed is kennelijk 'the thing to do', want bijna alle plasjes en poepjes worden zorgvuldig daarop gedeponeerd. Het instinct werkt dus perfect; in die lappen blijft de geur het beste zitten en we willen natuurlijk markeren!

 En masse houden ze siesta

Ze zijn al snel gewend aan de grotere afmetingen van de ren buiten, maar wanneer ze gaan slapen, meestal ook met z'n allen tegelijk, zoeken ze elkaar op. Een dikke broer wil zelfs het liefste op zijn al slapende en kleinere zusje liggen. Een heerlijk matrasje, warm en zacht. Zusje piept heftig, ze lag juist zo lekker en is hier niet van gediend. Ze is dan iets kleiner, maar wel heel duidelijk, dus broer druipt af...

 Nummer negen ligt te slapen...

Na het slapen heeft iedereen honger. Cato voelt dat haarfijn aan en zoogt haar kroost. Inmiddels blijft ze soms gewoon staan, en hangen de kleintjes aan haar borst, gulzig en luid smakkend. 

Bedachtzaam geniet ze van de restjes

Het lijkt soms net een gymnastiek oefening voor de pups, op hun achterpootjes dribbelen ze mee, elkaar verdringend.

Eten met z'n negenen is topsport!...

Na Cato's melk, voed ik ze bij met pap van vlees, heerlijk vinden ze het. Tenminste, meestal verdringen ze zich rondom de schaal. Maar soms hebben ze opeens allemaal helemaal geen zin. Neem maar weer mee. Ze snuffelen er even aan, halen nog net hun neus niet op voor mijn pap, maar ze lopen wel gewoon weg. Ondankbare honden! :-)

 Bibi speelt door het hek heen met de pups

Cato gaat in en uit de ren. Wanneer ze eruit is, ligt ze vlakbij het rennetje, ze blijft goed op haar babies letten. De rest van de roedel mag er ook omheen liggen. En natuurlijk zijn de anderen erg in de pups geinteresseerd. Bibi, Plato, Rosie en Baguette staan met stip bovenaan de lijst van aanbidders van het G-nest.

 ...en nog 'ns

Bieb, halfzus van deze kleintjes, ligt vrijwel onafgebroken vlak naast ze. Alleen het hekje scheidt haar van de pups. Ook niet altijd, want de kleintjes mogen ook best even 1 voor 1 los lopen. En Bibi mag soms ook even het rennetje in. Als een volleerde moeder (anderhalf jaar oud!) gaat ze alle pups even af; snuffelen, een duw met haar neus zodat ze ze kan schoon likken. Als ze iedereen gehad heeft gaat ze met een tevreden blik tussen ze inzitten. Bibi in haar element.



De pups omringd door de groten

Baguette wordt meteen moeder in de ren, nog zachter en zorgzamer dan anders. En Plato loopt over van liefde voor ze, hij gaat er heel hard bij knorren van plezier, maar hij houdt zich nog een beetje op afstand, gaat nog geen directe interactie met zijn half broertjes en zusjes aan.

Moeder en zoon: onderonsje

Het allermeeste wordt er natuurlijk gespeeld en gestoeid en genoten met hun mams! Sinds een paar dagen stoeien de pups echt met haar; Cato krijgt een klap met een voorpootje tegen haar snuit, wordt afgeslobberd, uitgedaagd om te spelen, zachtjes gehapt.

 Mammie uitdagen

 Mammie verleiden

En mammie speelt met even veel inzet mee. Nog steeds erg tevreden met haar babies, dolgelukkig met deze negen zwarte kinderen. Zelfs als ze met hun mondjes vol tanden in haar tepels bijten. Maar dan bromt ze wel even!

 Judo-en met veel geluid erbij!

Spelen met elkaar doen ze ook volop. Compleet met keffen, grommen, happen, elkaar bespringen en uitdagen. Met z'n negenen zijn er altijd wel een paar pups in voor een partijtje judo of worstelen. Of gewoon lekker in elkaars bek happen.

 Nabespreking

ff de mand uitproberen

Sunday 24 June 2012

Cato en Co

Cato daar kun je op bouwen!

Drie weken, twee kilo. Gelukkig en tevreden. Sinds woensdag-donderdag zijn het in plaats van kleine babies echte mini hondjes. Heel bijzonder, om die omslag in elk nest weer te zien. Ze spelen, happen in elkaars bekkies, stoeien, sputteren tegen, brommen en grommen zelfs soms. Lopen, kwispelen, snurken.
De tweede helft laat vanuit de werpkist protest geluid horen...

Naast Cato's melk - ze voedt nog steeds heel concentieus en heeft nog veel melk - krijgen de koters sinds dinsdag ook pap. Geitenmelk, rijstebloempap en vlees. Allemaal lekker gemalen en mmmmm! Ze zijn er van meet af aan dol op. Vandaag, ipv vlees, vis door de pap. Minstens zo lekker!
Ze smikkelen, dat klinkt zo aanstekelijk. En het ziet er ook heel aanstekelijk uit, want zo'n kleine zwarte pup is binnen no time een zwart-wit plakkerig humpie..

Lekker loungen na een twee gangen diner...

Pups plakkerig, ik plakkerig; het maakt niets uit, want Cato likt ons allemaal zorgvuldig en liefdevol schoon. Moedermelk en pap tot ze geen pap meer kunnen zeggen, een grondige wasbeurt door mams en dan lekker slapen. Tevreden geknor en geronk komt er dan uit de werpkist. Cato gaat regelmatig even kijken naar haar slapende kinderen en slaapt tussendoor bij of komt even bij de rest van de gang.

Hier liggen we in onze lounge stoelen

En dan begint het progamma weer van voor af aan: langzaam wakker worden, over elkaar heen lopen, spelen, stoeien, drinken en dan nog een papje toe. En weer uitbuiken, slapen...

Is dit wel een echte?! Slapen ipv eten?!

Er wordt nog veel geslapen door zowel moeder als pups. Ze leveren allemaal ook een enorme krachtprestatie. Cato moet veel eten en je ziet aan haar dat het fysiek veel van haar vraagt, dit flinke nest. Ze haart erg uit, en onder haar buik hangt een imposante melk fabriek die in volle gang is. De pups groeien elke dag en hun lichaam, zintuigen, zenuwstelsel, alles is nog volop in ontwikkeling. Dat kost energie en ze leren daarnaast ook dagelijks bij, gymen in de werpkist dat het een lieve lust is.

Dit is een heel serieuze zaak...

Een lui leventje is het dus zeker niet. Maar wel een heel goed leventje! Grappig om te zien is dat sommige pups per dag vrij steady aankomen (natuurlijk steeds meer, want ze groeien snel). Terwijl anderen sprongsgewijs aankomen; de ene dag heel erg veel, dan een 'rust'dag waarop ze relatief weinig aankomen. En dan zijn er nog pups die deze twee patronen afwisselen.

Nog even alle tietjes langs, wie weet zit er nog iets in.
Gaap!

De negen van Caat hebben nu ook allemaal eigen snoetjes; ik zie de verschillen (en nog veel meer overeenkomsten!!). De drie jongens zijn natuurlijk weer enorm brave goedzakken, "doe met me wat je wil, ik vind alles best", veel meisjes laten duidelijker weten wat ze zelf in petto hadden. Ze laten alle negen op z'n tijd goed van zich horen. Dan zit het hele volkje opeens luid te kwaken in de werpkist, al die kraal oogjes naar me opkijkend...

Bibi en Jazz vanachter het raam

Drie weken zijn ze nu ruim, en dat is bij ons het moment dat de rest van de roedel, gedosseerd, met de kleintjes mag kennismaken. Cato was erg beschermend de eerste dagen na de bevalling. Vorig jaar had ze dat veel minder, maar toen had ze ook veel minder pups. Haar moedergevoel stond de eerste dagen niet toe dat andere honden in haar buurt kwamen. Ze zocht ze niet op, was op zichzelf en bijna niet buiten de puppie kamer. Al snel veranderde dat, zocht ze haar roedel ook weer op. Onder onsjes met Jazz, even snuffelen aan Plato.

Onder moeders vleugels

Cato is dus al lang weer onder de anderen, al is ze het aller meeste bij haar kroost. Maar sommigen van de honden hier in huis lopen al langs met een verlangende blik langs de puppie kamer, snuiven onder de deur. Of, zoals Bibi, zit steeds op de bank op de veranda vanwaar ze door het raam de pups kan zien en horen. Bibelotje mocht dan ook als eerste bij de babies.

Relaxed in de werpkist

Even op haar hoede een rondje snuffelen door de kamer, toen hop zonder zich te bedenken de werpkist in (maar wel eerst goed kijken waar ze veilig kon landen zonder de kleintjes te raken). Snuffelen, een beetje poetsen hier en daar... Lief!

O wat een lief zusje hebben wij!

Ol heeft de kleintjes ook al bekeken. Maar hij kwam meer de kamer in om een knuffel bij mij te halen. De rest van de roedel mag, elk op z'n beurt, de 'Catootjes' bewonderen en als het nou eindelijk eens echt zomer wordt, kunnen ze binnen niet al te lange tijd samen in de tuin...

Tuesday 19 June 2012

Chapeau voor Cato!

Cato en co, 5 juni 2012

Dit blog verschijnt bijna 3 weken te laat. Dat komt voornamelijk omdat Cato en ik in de wolken zijn. Omringd door 9 zwarte wolkjes verkeren wij in hoger sferen op roze wolken. Ik moet sinds de bevalling vaak denken aan deze tekst van Loesje:


Verder is dit al de 3e poging om een blog te plaatsen, tot nu toe ging er steeds iets mis. Zo voorspoedig als Cato's dracht en bevalling en 1e nestweken zijn verlopen, zo rommelig ontplooit zich dit blog. Ik ben blij dat het echt belangrijke goed gegaan is!

Gezelluggg

Soms gaat alles goed. Dan is alles makkelijker. Dankbaar en in de wolken ben ik daarvan!
Cato is in de avond/nacht van 1 op 2 juni bevallen van 9 pups, 6 dochters en drie zonen. Hoewel het hier en daar best even spannend was, ging alles goed. Cato heeft hard gewerkt. Een bikkel is ze. En zo in haar nopjes met elke pup!

Tropisch warm in de werpkist, 
dus voor mama een koele natte doek
Typisch Cato: onverstoorbaar, helemaal zichzelf

>Nadat de pup geboren was en door haar en mij werd 'uitgepakt', ze de aflikte en ze zo stimuleerde (adem, hart), wilde ze echt even met eigen ogen (en neus) zien/snuffelen aan dit prachtige kadootje dat nu toch weer uit haar was gekomen. Liggend in de werpkist, kwispelend, had ze zo met elke pup een onder onsje. Elk zwart kleintje was een kado. De keren dat ik meer werk had om de pup op gang te krijgen, en Cato dus even moest wachten, moest Joris haar ook echt even vasthouden. Het zijn haar babies en ze staat te popelen om ze te verwelkomen!
En na aflloop van de intensieve bevalling lag ze op z'n Cato's, dwz met haar heupen naar achter gekanteld en op haar buik (en melkfabriek), met de 9 kleintjes verzameld tussen haar voorpoten. Snuffelend en slobberend koesterde ze haar kroost. Intens tevreden.


 Zo trots als een pauw! Bij haar 1 dag oude pups

Moeder en pups kwamen de eerste nacht goed door. Heel tevreden geluidjes van de kleintjes en een zacht gesnurk van Cato kwam er uit de werpkist.

Slapen, drinken, slapen, drinken...

Cato kan het grote nest meteen goed aan. Vorig jaar had ze 3 pups, nu kan ze al haar moeder gevoelens en over deze 9 kleintjes verdelen. Ze ligt rustig een uur lang te zogen, en ze heeft mij daar helemaal niet bij nodig hoor. Ze poetst ze knort tevreden, ze slobbert haar lievelingen af en zorgt dat iedereen een vol bol buikje heeft. 

Cato en co, 28 mei 2012

Nog wat plaatjes van de laatste loodjes... Het was warm, Cato was lekker dik en wandelen wilde ze al lang niet meer. In en om het huis zag ik haar scharrelen, in hoekjes, onder tafels en trapjes. Inspectie voor haar nest, zoveel was duidelijk. Soms zat ze haast klem in de hoekjes...

28 mei: Cato zoekt overal hoekjes waar ze zich in manoeuvreert...

Twee dagen voor de bevalling begint Cato toch zelf aan woonruimte te werken; die hoekjes in huis waren toch niet echt je dat, kennelijk. Cato zette groots in; niet 1 hol, maar wel 4 grote nesten werden er in no time uitgegraven. Haar eerste keus was onder de lavendel. Ze komt zelf per slot van rekening ook uit Zuid Frankrijk. Maar ook in de houtwalletjes en onder de struiken in de achtertuin, werd gegraven. Cato heeft power, en waar haar wil is, is een weg aan mogelijkheden! Dus kleine lieve dikkie kwam steeds onder het zand, hijgend en puffend weer tevoorschijn. Instincten zijn ijzersterk! 


1 juni: volop voor weeen, 1,5 u voor de eerste pup

Vrijdag ochtend vroeg, had Cato de grote mand in de keuken uitgekozen als vaste honk. Ze ligt nooit in die mand. Nu wel. Er wordt gepuft, gehijgd, geslapen. Telkens verliggen; daarbinnen zit het niet meer lekker en ook niet meer stil!

1 juni overdag: Jazz besluit Cato te gaan steunen. Met koe.


Jazz besluit erbij te kruipen; samen sterk. Cato vindt het best. Ook Ollie komt 5 minuten voor de eerste pup geboren wordt, opeens vlak voor de mand zitten. Ik moet hem echt wegduwen wanneer de eerste pup zich aandient. 

Moeder! De eerste 2 (meiden) zijn er!

Daarna verhuizen we rustig naar de puppiekamer waar de werpkist op haar en haar babies staat te wachten. Die holen buiten, laten we maar voor wat ze zijn...

Sociaal vanaf de eerste ademtocht! 

Caat doet het fantastisch, net als vorige keer. Ze werkt perfect mee met haar weeen en we zijn een fantastich team. Dit is zo mooi! Ze slaapt wanneer dat kan, ze geeft alles wanneer dat moet, en verzorgt de al geboren pups. 

De bevalling is volbracht: een intens gelukkige 
en vermoeide moeder en 9 hongerige pups 

Daar liggen ze, 9 kleine sterke mooie lieve babies. Met hun moeder, onze kanjer Cato. Na voldane arbeid is het goed rusten... Voor ons allemaal. Negen pups en negen volwassen labradors onder ons dak. Iedereen heeft de bevalling en de dagen die daaraan vooraf gingen super doorstaan. De roedel was geduldig rustig, ze voelen dat er iets gaat gebeuren. Bibi en Janet snuiven onder de puppiekamer deur, iedereen snuffelt ons af. We hebben babies.

Ik word bedolven onder Cato's liefde...
1 juni overdag



Bedankt lieve geweldige Louis, voor deze 9 babies!