Saturday 22 June 2013

Bibedotjes


Breakfast in bed

Wat gaat het hard hier! Het hele tere is ervan af; de pups worden lekker stevig en bol. Sinds gisteren zijn de oogjes aan het open gaan. Inimitable was de eerste; die keek ons gisteren al diepzinnig aan met haar twee kraaloogjes. 

Inimitable - dat zie je zo!

Sommige anderen hadden hele kleine spleetjes, of 1 oogje half open en de andere nog dicht. En zeker de helft van de pups hebben nu nog beide oogjes bijna dicht. Maar niet meer voor lang!

Ondertussen houdt Bieb haar pups super schoon

Behalve de dagelijkse gewichtstoename en de oogjes, is ook de motoriek in vollen ontwikkeling. Het 'crawlen' door de werpkist, wat ze in het begin deden, werd tijgeren en nu komen ze regelmatig al een paar pasjes ('strompeltjes' is een beter woord) omhoog van de grond. Er wordt dus hard geoefend!

Verzot op Bibelot

Ondertussen wordt er natuurlijk ook veel gedronken. En daar moet je niet te licht over denken, dat is topsport voor moeder en kind! De pups happen flink in de tepels, en je hoort ze gulzig slikken. Ondertussen masseren ze met ferme bewegingen de borst, om de melkklieren te stimuleren. Daarnaast moet je als pup in een nest van 8 ook altijd heel hard je best doen om de tepel, die je bemachtigd hebt, ook te behouden... Er zijn kapers op de kust; meestal zijn twee pups 'tiet-loos' en die zijn dus naarstig op zoek om een broertje of zusje van een tepel te beroven.

Van voeden en gevoed worden wordt je moe 

Die kruipen dan helemaal 'tegen het verkeer in' dwars door de aanliggende pups heen. Die worden daar niet blij van, verliezen soms de tepel door het gedrang.

 Hier even een mannen vergadering...

Dan klinkt er een alarmerend gepiep, geproduceerd door de pup met de tepel, en de belager maakt ook geluid, terwijl hij of zij met het hoofdje zo hard mogelijk tegen de drinkende pup duwt.
Bibi laat al dit geweld ontspannen over zich heen komen. Ze snuffelt aan haar babies, wie moet er plassen of poepen, wie moet er schoon gemaakt worden??

Ontspanning na inspanning: net het buikje vol gedronken 

Er wordt tijdens het voeden ook veel geliefkoosd. Volop socialisatie dus! Wie z'n buikje vol gedronken heeft, laat zich van de tepel afrollen en vindt ergens een lekker plekje om voldaan bij te komen van alle inspanningen. Zo wordt het aan de borst na een minuut of 10 rustiger. En vaak ook komen de vol gedronken pups toch nog even een slokje halen, want de bar is niet constant open, dus je moet het ijzer smeden als het heet is!

"Lekker lui? Nee hoor, ik groei dagelijks en mijn zenuwstelsel ontwikkelt zich ook razendsnel!" 

Horen doen de pups nog niet. Maar moeder Bibi spitst haar oren voor alle 8. Een piepje? Kop gaat omhoog. Ze weegt zichtbaar af of ze iets moet doen nav het alarm, of dat het gewoon een geluid is, en geen alarm. Als moeder weet ze dat precies. Onvermoeibaar is ze; ligt ze net lekker bij te komen van het zogen, met al haar lepels nat en plakkerig van de kleintjes, is er alweer een piepje. Ze kan heel ontspannen blijven liggen, maar als ze de indruk heeft dat ze moet gaan kijken, is ze meteen weer in de benen.

Night-cap; Bieb en ik zijn om de 2 uur in de weer, 24/7

Bij mooi weer, ligt ze af en toe even buiten bij haar 3 kuilen. Onder de struiken. En o wee als je Cato, Janet, Baguette of LouLou bent en erlangs loopt, grrrbrrr! Dat is haar domein en het is very very private!!!

Bibi @ her Castle

Omdat ze natuurlijk voornamelijk in de puppie-kamer is, heeft ze daar ook een 'hol' gemaakt. Net als alle moeders die er voor haar een nest hadden; de bank wordt van de muur geduwd, zodat een smalle 'gang' ontstaat. Daar wordt dan aan de houten vloer gekrabbeld en ook de muur zit vol met sporen van nagels/krabben van de kersverse moeders. Alsof ze het samen op een moeders voor moeders kransje bespreken; ze doen het allemaal en allemaal op dezelfde wijze. Bij gebrek aan dat kasteel buiten, is het in dat 'provisorische' huis-hol ook best goed toeven, vindt Bieb. Een moeder heeft ook recht op een beetje tijd en ruimte voor zichzelf... Al is het dan maar een heel klein beetje tijd. Want het moederhart is groot en onvermoeibaar. Maar ook trots! Zo trots als een pauw is onze Bibi, ze loopt als het ware boven de grond, naast haar denkbeeldige schoenen. Ze is groter dan iedereen (en dat voelen de andere honden duidelijk aan. Zelfs Jazz loopt voorzichtig met een boog om Bibi heen...) Ze zweeft, op haar roze moeder-wolk. En daarom kan ze het allemaal aan, 24/7. Een feestje!


Vandaag (22 juni 2013)

Saturday 15 June 2013

Bibi's Kado


Zondag, 9 juni. Alle pups zijn geboren en drinken terwijl Bibi rust

Precies een week geleden begon het. Bibi's bevalling kondigde zich zaterdagmiddag 8 juni aan. Een dag eerder was ze heftig begonnen met graven in de tuin. Zaterdagochtend was ze daar ook non-stop mee bezig. Heftig hijgend en puffend, niet verwonderlijk want ze had een dikke buik en een volle boezem. Het hol moest af. Er was geen tijd te verliezen. En Bibi maakte natuurlijk geen gewoon hol! Het werd een soort burcht van 3 enorme aan elkaar grenzende kuilen. In elke kuil verdween ze vrijwel helemaal.

Bibi's Project: haar 3-kamer kasteel in onze tuin

Het was niet de bedoeling dat anderen dan ik kwamen kijken, laat staan meehelpen... LouLou had het even niet begrepen. Die dacht: "Leuk, samen graven." Nee dus. Met een niet misverstane grom werd ze verdreven.

Bibi heeft voor-weeën en Plato steunt haar. Met panda.

De kuil was nogal lastig bereikbaar voor twee-benigen zoals ik, en geheel aan het oog onttrokken door dicht struikgewas. Dus na de middag hield ik Bieb binnen, zodat ik een oogje op haar kon houden. Bieb was zelf al naar Plato toegegaan; die had ze nodig, kennelijk. Dus de ietwat beduusde Plato hield Bieb gezelschap terwijl ze voor-weeën had en, bij gebrek aan beter, maar in haar mandje groef.

Graven in de mand

's Avonds, rond elven, was daar de eerste pup. En met deze eerste dochter werd moeder Bibi geboren. We zagen het gebeuren. Zo blij, een beetje verrast ook, was ze, toen ze haar baby zag en besnuffelde. Een onmeetbare tederheid straalde ze uit, terwijl ze haar wang vlak naast de pup op het vetbed duwde en zich zo klein mogelijk maakte naast haar in de werpkist. Met haar grote - en ook nog flink gevulde -lijf.

De eerste pup. Meteen moeder.

De geboorte ven de eerste pup kostte veel tijd en zorgde ook voor wat verwarring bij Bibi. Wel had ze van het begin af aan een rotsvast vertrouwen in mij en Joris. Ontroerend. Nu ze wist wat er met haar gebeurde en hoe dat moest, zette Bieb de zeven die volgden als een ervaren moeder op de wereld; helemaal 'in control', in perfecte harmonie met haar weeen, in perfecte samenwerking met ons.

Contrast

Een droom bevalling was het. Zo wens je het, zo is het zo het aller aller mooiste wat je mee kan maken, samen door kan maken. Zo intiem. Zo puur. Hond en mens zo dichtbij elkaar, samen.

Te paard op de otters-taart

Bieb bevalt niet in de werpkist; zij heeft de bank als kraambed bedacht. Snel dus dikke vetbedden over de bank gelegd en Bieb's wil geschiede. De pups worden verzameld in de warme werpkist, en tussentijds uitvoerig door haar schoongelikt, gestimuleerd en gezoogd. Maar dan komt er weer een wee, en moet Bieb naar haar bank...

Nog geen dag oud

Ook wanneer de bevalling voorbij is, laat Bieb zien dat ze een echte moeder is. Haar grote lijf rolt ze zo klein mogelijk op in de werpkist, voorzichtig om geen pup te raken. Dan ligt ze te zogen, tot niemand meer drinkt, iedereen slaapt of voldane geluidjes mummelt. De vloer van de werpkist is verwarmd en er hangt ook nog een warmtelamp boven. Bibi trotseert de warmte, hijgend, puffend en intens gelukkig en tevreden ligt ze daar tussen haar kroost.

Bloedje heet daar... Afkoelen onder natte handdoeken

Om half 5 's nachts is de werpkist gevuld met 8 kleine Bibelotjes en 1 grote. De wasmachine draait de eerste lading handdoeken waarmee de pups zijn drooggewreven, het kraambed is weer gewoon 'de bank' en mijn matrasje is gespreid in de puppiekamer.

 Goede drinkers, geduldige voedster

Mijn kleine Bibelotje is moeder. Wat heeft ze het fantastisch gedaan, precies zoals ik dat van haar verwachtte. De dekking deed ze al zo stoer. De dracht. De bouw van haar 'hol' in de tuin. De bevalling.
Twee en een half jaar geleden werd Bibi hier geboren. De eerst geborene van Rosie's en Louis' C-nest. Ook zij werd niet in de werpkist geboren, maar op de bank, de andere bank, in onze woonkamer. Daar haalde ik haar uit haar vruchtzak, onze Cassandra Rose. Mijn stoere, dappere Bibelot.

Nog geen 24 uur moeder maar helemaal in haar element.
Gelukkige, ontspannen Bieb.

Nu heb ik de vruchtzakken van haar kinderen geopend. Soms beleef je wonderen. Soms klopt alles.
De puppiekamer is warm en Bibi snurkt, de pupjes smakken. Ik voel geen vermoeidheid, ik tintel van geluk.

Bibi, net uit de vruchtzak, aan moeder Rosie's borst
1 november 2010