Monday 29 June 2015

Baguette's Zes Ootjes


Het zwarte en het blonde haar...

Baguette heeft het weer gedaan: half april is ze gedekt, natuurlijk weer door Louis, want dat is haar man. En in de avond en nacht van 19 op 20 juni is ze bevallen van zes prachtige pups! 

Het lange 'wachten' is begonnen

Baguette heeft al bewezen dat ze een geweldige moeder is. Lief, zorgzaam en zorgvuldig, vol (zelf-) vertrouwen en rust. En dat alles liet ze deze bevalling weer zien. Haar vorige bevalling verliep onverwacht snel, en dit keer was het een lange zit. Twee  dagen van voorweeen, van verzitten, hijgen, diep en hartgrondig zuchten, graven, onrust en juist diepe slaap. 

Hijgen van de voorweeen

Aldoor was ze vol vertrouwen, de onrust die ze liet zien kwam puur voort uit de volksverhuizing die zich in haar lijfje voltrok. Baguetje onderging het, nam het zoals het kwam. En wij met haar. 

Het beweegt van binnen...

Het waren lange uren, omdat je vooraf niet weet wanneer dat moment komt waarop wachten opeens overgaat in actie; voortdurend opletten op die eerste perswee en ondertussen de rust bewaren en bewaken. Het waren wat saaie dagen voor de roedel, maar dat is daarna weer goed gemaakt!

Samen

's Avonds, om tien over acht op 19 juni, was daar die eerste perswee waar we zo verlangend naar uitkeken en om vijf voor negen werd Baguette voor de vierde keer moeder. Een flinke zoon van 470 gram werd geboren.

Love at first smell

Als ervaren moeder was Baguette niet verbaasd bij het tevoorschijn komen van dit kleine zwarte wezen. Ze was meteen daadkrachtig, beet de navelstreng door en likte haar zoon stevig om de ademhaling te ondersteunen. Het was teamwork; we zijn helemaal op elkaar ingespeeld en er is een rotsvast wederzijds vertrouwen.

Moeder en zoon

Een bevalling zonder complicaties, zonder stress, is zoiets onwaarschijnlijk moois. De interactie tussen moederhond en jezelf, terwijl je het wonder voelt, leeft, hond en mens, is niet te verwoorden. De nacht was stil, de roedel sliep. Terwijl het gesnurk van sommigen tot in de puppiekamer doordrong, vulde de werpkist zich gestaag met Baguette's babies. Hun prille geluidjes, eerste schreeuwen, zachte piepjes en hun moeders ademhaling. 

Samen rusten

Om drie uur 's nachts werd de zesde pup geboren. Daarna werd Baguette zo rustig, ze was duidelijk klaar. Ze sliep terwijl haar kleintjes aan haar borst lagen. Samen. Volkomen ontspannen na een enorme inspanning voor moeder en pups.

Contrast

Het Wishstone O-nest van Baguette en Louis is geboren. Het was een pracht bevalling en het lange wachten is meteen vergeten. Twee reutjes en vier teefjes zijn er geboren, allen zwart zoals hun vader Louis, allemaal rond de 470-500 gram. 

 Massaal aan de moederborst

Moe en zo doordrongen van het wonder waren we, net als Baguette. De roedel werd rond acht uur wakker, en wat werd er weer gesnuffeld! Aan ons, aan de handdoeken waarmee de pups droog gewreven waren, aan de vloer in de hal waar Baguette opweg naar de tuinh vocht verloren was. 

Nu nog zo fragiel en klein...

Vooral de moederszijn totaal gebiologeerd, geintrigeerd door die geur. Kleine Bootsz van 10 maanden vindt het vooral een beetje griezelig, en Bisou, van ruim anderhalf kijkt niet begrijpend. Maar Bieb, al twee keer moeder geweest, staat stokstijf en ruikt, en ruikt en ook LouLou krijgt een speciale blik in haar ogen. Zij werd 1 maart voor het eerst mams. En oppermams Janet van 12, al lang met pensioen, snuift en snuift weer aan de drempel van de puppiekamer. Kijkt even verlangend als hoopvol naar mij op:"Mag ik erin?" Nee, dat mag nog niet. De puppiekamer is nu een oase van rust voor Baguette en haar zes kleintjes... Meet and greet in a week or two!

Het O-nest van Baguette en Louis:

Wishstone Opportunity Knocks (teef)
Wishstone Once in a Blue Moon (teef)
Wishstone Off-the-Cuff (teef)
Wishstone Oops a Daisy (teef)
Wishstone L'Oeuvre au Noir de B (reu)
Wishstone Odd Man Out (reu)



Wednesday 17 June 2015

Filmpje


Zit en sta plaatsen; voor elk wat wils

We wonen in een heel klein dorp. Een lintdorp, aan het kanaal. Er zijn hier geen winkels en er is geen busstop. Sinds een jaar is er een cafe, verder vertier moet je elders heen. Een rustig dorpje waar niets gebeurt. Behalve deze week, want Annerveenschekanaal bestaat 230 jaar en dat wordt gevierd. Met een heuse film, die speelt in vroeger tijden. En die film werd gemaakt bij ons voor de deur...

The happening

De avond van de film verzamelde alle verkleedde dorpsgenoten, en natuurlijk toeschouwers zich voor ons raam. Een politie agent in donkerblauw pak met grote snor, pet, knuppel en fluitje, een burgermeester met grote gouden ketting, mensen met hoeden en petten, oude kinderwagens, kinderen in overalls en op klompen, een paard en wagen, een regisseur met megafoon, oude bromfietsen, een fietsende ijscoman met grote kar en een tractor met stroblokken en een drumstel dat de beat erin hield.

LouLou volgt de film ademloos, met haar kin leunend op de vensterbank


Kortom; een spektakel van ongekende grootte voltrok zich hier voor het raam. Het raam waar veel van de laabs graag voor liggen, naar buiten kijkend. Naar de bootjes die voorbij komen, een vlindertje, een grijze bak die binnen gehaald wordt, spelende buurkinderen . Of een postbode, een hond die uitgelaten wordt, naar die laatste twee wordt regelmatig flink geblaft, terwijl de eersten half soezend tussen de wimpers door gadegeslagen worden.



Baguette is hoogzwanger en heeft rust en geborgenheid nodig, en ik wachtte met gemengde gevoelens af hoe het film gebeuren hierbuiten de rust hierbinnen in gevaar zou brengen. Ik had de gordijnen dicht willen doen, muziek aan, om de vredige rust hierbinnen te bewaren. Dat bleek helemaal niet nodig. Dit was blijkbaar zo bijzonder, dat er alleen naar gekeken kon worden. Alsof het 'gewoon' publiek was, deze zwarte en gele wezens.


LouLou op de eerste rij

LouLou had als eerste door dat er iets bijzonders aan de gang was buiten. Ze lag dus op de eerste rij, op de bank naar buiten te kijken. Ze kan een flink imposante blaf opzetten als ze wil, maar ze keek verbluft naar de commotie buiten... Bisou, haar zusje, kwam ook polshoogte nemen. En ook zij was met stomheid geslagen.

Bisou staand, en LouLou 

Janet, die met haar 12 jaar behoorlijk doof is, kreeg alleen de visuele prikkels mee, en keek geanimeerd. Zelfs Bibi, onze paniekvogel eersteklas wanneer iets niet is zoals het de gewoonte is, keek stil en verwonderd van links naar rechts... Niks borstelen, niks brommen.


Een meer betrokken publiek vind je nergens!


Dit was perfect entertainment voor de hondjes, zoveel was duidelijk. Zelfs toen ik met Keetje even naar buiten ging, betere socialisatie is er per slot van rekening niet, bleef de roedel het gebeuren stil en volkomen geboeid volgen.

Filmpje of niet; Baguette broedt op haar babietjes!

De film ging helemaal aan Baguetje voorbij; zij lag volkomen relaxed te slapen. En de rest volgde haar voorbeeld, want van zoveel indrukken wordt je moe!

 Roedel in dromenland

Voor het aller mooiste entertainment zorgt ons Baguetje heel binnenkort...

Monday 8 June 2015

Keten met Keet


Keetje (Wishstone Ne me Quitte pas)

Het is zo lang geleden en er is zoveel gebeurd, dat ik gewoon maar ergens begin. En wat is er een mooier begin dan onze jongste roedelgenoot. Dochter van LouLou en Sailor, geboren op 1 maart. Haar broers en zusjes zijn inmiddels al lang uitgevlogen naar alle windrichtingen, en Keetje is al helemaal opgenomen in de roedel.


Daar zorgt ze zelf ook voor. Keet zet een keel op als ze vindt dat ze uit haar rennetje verlost moet worden, om mee te keten met de rest van de roedel. Keetje gaat het liefste pontificaal ergens bovenop liggen; het deksel van haar zwembad, een tegel die verdwaald op het terras ligt, een omgekeerd kratje in haar puppie ren... Als een standbeeld ligt of zit ze dan, alsof het heel gewoon is dat zij juist op een voetstuk gaat liggen, terwijl de rest gewoon op het terras neerploft.

 
 Keetje en mamaLouLou

Ze is nog steeds de oogappel van haar moeder LouLou, die haar andere kinderen een voor een heeft moeten uitzwaaien, maar dit meisje vlakbij zich houdt. Ze slapen vaak in elkaar verstrengeld, en LouLou wast haar grote dochter ook nog dagelijks, al kan die dat inmiddels heel goed zelf. Van mama kan je verder natuurlijk alles afpakken, net als van de rest van de roedel, daar ben je jonge pup voor. en spelen is leren, stoeien ook, dus soms klinkt er vervaarlijk gegrom en geblaf uit de hal wanneer LouLou daar met Keetje bivakeert.

Keetje en LouLou

 Moeder en dochter aan de wandel

Keetje is dol op water. Minstens twee keer per dag neemt ze een bad in haar zwembad, en vaak ook nog in haar waterbak, of ze doucht onder de sproeier. Wie bezig is met de tuinslag, krijgt ook altijd snel gezelschap van Keetje. Of de straal nou dik en hard of zacht is, het maakt haar niet uit. Allemaal goed. Als ze maar nat wordt. 



Keetje's waterdans

Hoewel het allemaal laabs zijn, en ze op twee na ook dol zijn op zwemmen, is niemand anders hier gecharmeerd van de tuinslang of sproeier. Maar Keet keet uitgelaten in haar eentje, terwijl de rest van een afstand niet begrijpend toekijkt en elk spatje probeert te ontlopen. Zij maakt haar eigen feestje, zoals alleen een jonge pup dat kan. Met koddige sprongen en veel poeha.
Ze vist speelgoed op uit haar zwembadje, koppie helemaal onder water.
Dat wordt nog wat, wanneer ze zometeen mag zwemmen in het kanaal en meertjes hier in de buurt. Even nog de enting laten inwerken en dan gaat Keetje op voor A, B en C!

 Oma Caat en kleindochter Keet