Saturday 22 October 2016

Buitenpretje



Deze zonnige herfstdag leende zich perfect voor het eerste uitje van onze pups. In de herfstzon met blauwe lucht en eendengekwaak op de achtergrond, ontdekten Baguette's pups de tuin.



Ze schuifelden aanvankelijk een beetje onwennig over het pad en bleven bij elkaar. Baguette had een goede moederlijke ingeving: een picknick. Eerst maar even een slokje melk, dan komt de rest vanzelf...




Met zacht briesje door hun vachtjes dronken ze gulzig in de herfstzon. Daarna gingen ze, versterkt door mama's steun en melk, op onderzoek uit.



 

Bedauwd gras, stokrozen, een takje en een blaadje: allemaal nieuw voor de kleintjes. Een zuchtje wind en de neusjes gaan op en neer en van het schelle zonlicht knipperen hun oogjes...



 

Een voorbij rijdende tractor en ze kijken peinzend op. En als ze Sophie en Pernod in de achtertuin horen blaffen, draaien ze zich verbaasd om. De wereld is nog weer groter dan ze al dachten!...


Ons Baguetje loopt ontspannen tussen haar zwarte dwergjes. Ze zorgt dat ze niet te ver van haar weglopen, maar heeft het volle vertrouwen in de situatie: ze is een volleerde moeder, zeer ervaren ervaringsdeskundige met een 'zonnige inslag'.

 

De pups genoten. Hun horizon is verbreed, er zijn grenzen verlegd, en dat moet allemaal weer verwerkt worden. Eenmaal weer binnen, slapen ze in no time als rozen. Missie geslaagd!



Wednesday 12 October 2016

Playtime!


Het spelen begint

Precies vier weken zijn ze nu en de kleine Baguette-tjes beginnen voorzichtig te spelen met elkaar. Dat betekent vooral zachtjes in elkaars bek happen, een oortje sabbelen en geluidjes maken als  bewuste communicatie met elkaar.

You are my favorite pillow...

Ze zoeken nu ook veel directer contact met ons. Ze maken nu echt oog contact, ze komen naar ons toe gelopen, blaffen, gillen, brommen en ons gezicht 'pakken' met hun bekjes, zoals ze ook elkaar pakken. Hun tandjes zijn ook doorgekomen dus face to face knuffelen is niet meer zonder gevaar...

 Sweet dreamszzz

Nu ze kunnen lopen, horen en zien, wordt echt gedrag zichtbaar. Ze zijn zo lief en grappig! Ze banen zich een weg door de werpkist die vol ligt met obstakels die hun moeder onvermoeibaar inbrengt. Ze lopen, ze klimmen, ze rollen om. Echte behendige berggeiten worden het weer, deze kleine zwarte stokbroodjes.

Kiekeboe!

Twee aan twee

Baguette moedert nog steeds zonder zorgen en met volle overgave. Maar de eerste fase is duidelijk afgesloten; haar kinderen kunnen nu ook wel eventjes (een kwartiertje, max...) alleen zijn. Ze neemt nu ook weer wat tijd voor zichzelf. Dan ligt brave Baguette op de bank naarst de werpkist, of ze maakt even haar entree in de woonkamer, of gaat met de roedel de tuin in.

 Filosoof in de dop

Daar wordt ze dan onstuimig onthaald door de anderen. Iedereen is blij met Baguette en Bibi nog wel het aller meeste! Die springt briesend en jodelend van emotie rondom haar gele oudere zusje. Baguette laat al het enthousiasme van de rest vrolijk kwispelend over zich heenkomen.

 Onder onsje

Na een vrolijk welkom wil Baguette toch wel snel weer terug naar haar domein. Dat laat ze zonder geluid te maken heel duidelijk weten aan ons: ze gaat of voor ons zitten en kijkt ons peinzend aan, of ze gaat in de keuken bij de deur zitten en kijkt daar onafgebroken strak naar. Achter die deur is de hal en daarachter de puppiekamer.

 Lekker loungen

Kraaloogjes

Met een knuffel in haar bek vertrekt ze dan weer naar haar kinderen. Die zijn op en top gesocialiseerd met alle soorten en maten knuffels en kussens.  Het is maar goed dat Baguette geen 11 pups heeft, dat zou met al die pluche vrienden niet passen...

Gekke bekke trekke!

Vandaag zijn de pups verhuisd vanuit de werpkist in het rennetje in de puppiekamer. Voor moeder is dit gesneden koek; ze wordt niet anders van de volks verhuizing. En dus reageren haar pups ook niet  op de verandering van behuizing. Home is where tommy is, and tommy is always here!

Playtime!


Het spelen begint

Precies vier weken zijn ze nu en de kleine Baguette-tjes beginnen voorzichtig te spelen met elkaar. Dat betekent vooral zachtjes in elkaars bek happen, een oortje sabbelen en geluidjes maken als  bewuste communicatie met elkaar.

You are my favorite pillow...

Ze zoeken nu ook veel directer contact met ons. Ze maken nu echt oog contact, ze komen naar ons toe gelopen, blaffen, gillen, brommen en ons gezicht 'pakken' met hun bekjes, zoals ze ook elkaar pakken. Hun tandjes zijn ook doorgekomen dus face to face knuffelen is niet meer zonder gevaar...

 Sweet dreamszzz

Nu ze kunnen lopen, horen en zien, wordt echt gedrag zichtbaar. Ze zijn zo lief en grappig! Ze banen zich een weg door de werpkist die vol licht met obstakels die hun moeder onvermoeibaar inbrengt. Ze lopen, ze klimmen, ze rollen om. Echte behendige berggeiten worden het weer, deze kleine zwarte stokbroodjes.

Kiekeboe!

Twee aan twee

Baguette moedert nog steeds zonder zorgen en met volle overgave. Maar de eerste fase is duidelijk afgesloten; haar kinderen kunnen nu ook wel eventjes (een kwartiertje, max...) alleen zijn. Ze neemt nu ook weer wat tijd voor zichzelf. Dan ligt brave Baguette op de bank naarst de werpkist, of ze maakt even haar entree in de woonkamer, of gaat met de roedel de tuin in.

 Filosoof in de dop

Daar wordt ze dan onstuimig onthaald door de anderen. Iedereen is blij met Baguette en Bibi nog wel het aller meeste! Die springt briesend en jodelend van emotie rondom haar gele oudere zusje. Baguette laat al het enthousiasme van de rest vrolijk kwispelend over zich heenkomen.

 Onder onsje

Na een vrolijk welkom wil Baguette toch wel snel weer terug naar haar domein. Dat laat ze zonder geluid te maken heel duidelijk weten aan ons: ze gaat of voor ons zitten en kijkt ons peinzend aan, of ze gaat in de keuken bij de deur zitten en kijkt daar onafgebroken strak naar. Achter die deur is de hal en daarachter de puppiekamer.

 Lekker loungen

Kraaloogjes

Met een knuffel in haar bek vertrekt ze dan weer naar haar kinderen. Die zijn op en top gesocialiseerd met alle soorten en maten knuffels en kussens.  Het is maar goed dat Baguette geen 11 pups heeft, dat zou met al die pluche vrienden niet passen...

Gekke bekke trekke!

Vandaag zijn de pups verhuisd vanuit de werpkist in het rennetje in de puppiekamer. Voor moeder is dit gesneden koek; ze wordt niet anders van de volks verhuizing. En dus reageren haar pups ook niet  op de verandering van behuizing. Home is where tommy is, and tommy is always here!

Monday 3 October 2016

Special Delivery van Baguette!


Goudhaartje heeft weer zwarte babes!

Baguette is weer moeder! En natuurlijk is Louis weer de vader. Want Baguette heeft alleen maar kinderen met Louis. Ze weet niet beter dan dat haar babies zwart zijn. Als er een gele geboren zou worden, zou ze waarschijnlijk hoogst verbaasd zijn...

Voorweeen, hijgen hijgen...

Keetje, anderhalf en onwetend, sprong onbevangen een paar dagen terug zomaar pardoes de werpkist in. Dat was Baguette toch wat te gortig; Keet werd eruit gejaagd, maar behalve een opgekrulde bovenlip, was ons goudhaartje zacht en stil, zoals altijd.

Wachten wachten op de eerste perswee

Het was weer een geweldige bevalling, net zoals Baguette's vorige bevallingen dat ook waren. Baguette heeft alleen maar goede, makkelijke en snelle bevallingen gehad. En als moeder heeft zij weinig nodig; eigenlijk 'niks'. Ze is 'gewoon' heel gelukkig met babies. Ze huist in de puppiekamer, in de werpkist, op haar roze wolk. En die wolk blijft 8 weken lang of zoveel langer als er pups zijn.  Ze is een droomhond, een schatje en een top moeder.

Vol en vol verwachting...

Ze vindt het wel gezellig als je bij haar bent, of als de deuren open staan en ze vanuit de werpkist alles meekrijgt. Maar in feite is het allemaal bijzaak. Baguette heeft haar eigen pret. En ze straalt ervan.

Volleerde moeder; meteen aan de slag, de eerste pup

Ze gaat zo goed met haar energie en emotie om. Ze is zo zen. Voorafgaand aan de bevalling (ze ligt heel tevreden babietjes te maken), tijdens de toch zware voorbereidende fase van de bevalling, met weeën, en tijdens de bevalling zelf.

De eerste pup, voor het eerst aan de borst

Ook moeder Baguette heeft weer haar eigen signatuur, haar eigen manier van bevallen. De eerste zoon werd op de bank geboren. Zoals altijd verhuisde ze met haar eerste pup de werpkist in, om er vervolgens telkens uit te komen als de persweeën weer begonnen. Dan staat ons Baguette-kind op uit de werpkist waarin ze zelf geboren is, loopt richting de deur van de puppiekamer of naar ons, en werpt haar baby.

Ebony and Ivory

Piece of cake, zou je haast zeggen wanneer je haar ziet bevallen. Hoe anders kan het ook gaan... Maar ons zonnetje had weer een geweldige bevalling. Deze bevalling was de bekroning van haar 'carriere' als fokteef, als waanzinnige lieve en stoere moederhond. Wat een kracht en wat een drive. Samen, zij aan zij, perfect ingespeeld op elkaar, hebben wij nog een keer deze intieme en wonderbaarlijke uren samen gewerkt. En samen genoten.

Allemaal bijtanken

Alle zes op een rijtje

De bevalling is voorbij; moe, gelukkig en voldaan

Eerst beviel ze van 5 reutjes en daarna als toegift kwam er een teefje. Zes perfecte, sterke pups. Voor haar puppen is het ook zo fijn dat de bevalling vlot en probleemloos verloopt; ze hebben een prima reis naar buiten doorgemaakt! Stuk voor stuk drinken ze meteen gulzig en gretig aan moeders' borst.

ff in het mandje terwijl de werpkist wordt verschoond

Liefdevol, toegewijd en vakkundig is deze moeder. Ons frêle meisje is een power girl met zoveel vertrouwen en een perfecte mix van zelfstandigheid samenwerking. Haar grote zwarte ogen zijn tijdens de bevalling nog groter, haar snuitje nog zachter ogend. Het wonder is voelbaar.

Poetsen poetsen

Baguette is de enige moeder die vrijwel constant in de werpkist ligt met haar babies. De eerste twee weken kwam ze er alleen uit om naar buiten te gaan. Inmiddels ligt ze sporadisch ook even op de bank, maar bijna altijd ligt ze tussen haar puppen. En alle andere beesten die ze erin verzamelt. Ze is de koning te rijk; dat straalt ervan af...

Een bolletje liefde...

Er zijn in Baguette's nesten geen drink-sessies; de bar is gewoon altijd open. Soms ligt iedereen druk te drinken maar vaak hangen er maar een of twee pups aan haar tepels. Niemand hoeft te dringen, niemand hoeft te duwen; er is gewoon altijd wat te halen...

Schaars beeld: ff een minuutje voor mezelf...

En soms liggen ze gewoon met z'n allen te tukken; moeder, kids en knuffels. Vrediger dan dit krijg je het niet!

Every inch of you is perfect from the bottom to the top...

...met 1 adoptie kind...

Misschien is het juist omdat ze er altijd bij ligt, Baguette's kinderen zijn als jonge pups erg veeleisend. Wanneer mama zich, na een wandelingetje door de tuin weer tussen haar pups nestelt,  kunnen ze luidkeels protesteren. Want het heeft toch geen pas; zo'n moeder die even moet plassen! En dat terwijl Baguette zich daar haast de tijd niet gunt...

In de wolken met haar wolken van babies

Het verschil met haar halfzus Bibi, ook een toegewijde moeder, is dat Bibi duidelijk 'aan het werk' is Het is haar roeping die ze genietend draagt met heel veel verantwoordelijkheid. Er straalt naast geluk ook iets 'zwaars', heel serieus vanuit. Geen tijd, snel snel, terug naar mijn babies want ik moet voor ze zorgen. Niet Baguette. Licht als een veertje gaat ze, en haar verantwoordelijkheden lijken ook niets te wegen. Baguette danst, lichtvoetig en met haar hoofdje in een hele grote roze wolk. Hier wordt niet gewerkt, maar genoten, gefeest. Niet dat Bieb niet geniet; het is een nuance verschil. Het is die roze roze wolk die om Baguette hangt...

Happy mom op haar roze wolk!

Het is zo mooi, de bevalling, dit schouwspel in de werpkist; het is gewoon bijna 'droevig' dat dit de laatste keer is dat zij, dat wij, dat er Baguette-Louistjes zullen zijn. Maar we gaan nog zes weken heel erg genieten samen!

...van de zesde pup zie je alleen het voorpootje...

Ondertussen, in de woonkamer...