Thursday 20 December 2012

Ontdekkingen


 Terwijl mama de bak uitlikt, snoept het kroost van een toetje

Ook als je weet dat het veel werk is, is het toch verbluffend veel werk, een winternestje. Niet dat ik klaag, begrijp me goed, het is heerlijk! Maar heel veel meer poetswerk dan een zomernest.
Daarom was het een beetje stil op het blog. In tegenstelling tot ons huis: het is hier reuze gezellig en knus. En de pups zetten de ene mijlpaal na de andere.

29 november: voor het laatst in 1 kratje

Ze zijn de werpkist ontgroeid! Eerst alleen overdag eruit, met in en uitloop in de puppiekamer. Toen ging er een deur open en bleek er nog een hele hal te bestaan... En gisteren ging opeens de deur naar buiten open... Mochten de kleintjes het gras even op, lekker rond macheren, poepen en plassen, snuffelen hier, snuffelen daar, en toen weer lekker naar binnen. Warm! Maar het openen van deuren en onthullen van geheime, nieuwe werelden, heeft ook zijn schaduwzijde...

5 december: 

De werpkist motten ze niet meer. Tenminste, niet wanneer ze er allemaal tegelijk in moeten met het schuifdeurtje dicht. Een keel dat ze opzetten toen we het een paar nachten geleden voor het laatst deden...

5 december; Baguette's 8 in de rust 

En nu ze weten dat achter elke deur andere deuren zitten, willen ze die openen. Ze zetten hun pootjes op de drempel, proberen met hun koppies tussen de deur te komen wanneer ik die wil sluiten. Het zijn echte verkenners!

12 december: halfzusje LouLou in de werpkist!

Geen nachtjes in de werpkist meer, dus. Het H-nest heeft vannacht zijn eerste bench-nacht beleeft. Even waren ze heel ontevreden; wat nou, wij achter de tralies?!
Maar we hebben ze rustig even laten protesteren en dat resulteerde in een weldadige stilte. Het kroost sliep. Ze hebben weer een grens verlegd!

19 december; moeder en Cato waken 's nachts vanuit hun bank

Er wordt druk gestoeid overdag, soms erbarmelijk gejankt wanneer de ene de ander in zijn staart of oor bijt, en vol overgave trekt. Maar er wordt ook geknuffeld en samen getukt, aan elkaar gesabbeld en op elkaar gelegen. Het speelgoed is nu ook erg in trek; rollende balletjes, de voetbal van stof en bovenaan staat olifant. Olifant is 3 x zo groot als zij zelf. Daar kun je heerlijk op liggen, aan trekken, op sabbelen en onder door kruipen. Multi functioneel dus! Alleen jammer dat Ollie en Loutje 'm ook zo leuk vinden; Olifant zwerft tussen de pups en de volwassen laabs, van kamer naar kamer.
Tussendoor wordt er en groupe geslapen. Veel slaappauzes, dat hoort erbij.


20 december: Lekker lui

Alle honden kennen de pups inmiddels, er wordt dagelijks een paar keer door het halletje met pups gelopen door de anderen, om van het voorhuis naar het achterhuis te komen. Iedereen vindt dat heel normaal. Nou ja, niet iedereen... Ol vindt het bedenkelijk, hij is een beetje bang van de pups, zoals altijd. En LouLou en Bibi vinden het steeds weer een feestje.

Lekker in een hoekje...

De ene moet dus aangemoedigd worden om de door pups bevolkte hal te doorkruisen, terwijl je de ander er weg moet plukken omdat die wil blijven bij het kleine zwarte volkje. ik ben soms net een verkeersagent!

 LouLou is favoriet bij de pups

Loutje spendeert heel wat tijd bij de pups. Ze is zo lief en zacht en voorzichtig. Zo rustig, en toch zelf pas een half jaar oud. Ze speelt met ze, daagt ze uit met een balletje of door op de grond op haar rug te gaan liggen. "Kom maar, kruip maar over me heen!" Dat laten de pups zich geen twee keer zeggen...

Loutje gaat er lekker bij liggen 

Ze wegen allemaal (ruim) 4 kilo, sommigen zelfs bijna 5, eten als bootwerkers en poepen en plassen voor tien. Helemaal zoals je het als fokker wil hebben! Allemaal gezond en gelukkig!

Mooi stel

Vandaag kwam de chipper, ze zijn vanaf nu dus geregistreerd. Het ging goed, een paar piepjes maar dat was zo weer vergeten. Morgen komt onze dierenarts en worden de pups onderzocht en ingeend (6 weken enting).

Voor elk wat wils;
De een luncht met vlees, de ander met melk van mams

Het gaat allemaal erg snel. Heel snel. Te snel, zoals altijd! Maar tegelijk zien we natuurlijk hoe de mensen families van deze pups reikhalzend uitkijken naar de dag dat ze eindelijk mee naar huis mogen. Want er wordt op ze gewacht, afgeteld, verheugd. En zo hoort het! Dat is ook heerlijk om te zien.
Maar Kerstmis en Oud en Nieuw vieren ze op geboortegrond met mens en hond van Wishstone... Wat een weelde!

Sunday 2 December 2012

Ollie: 12 Jaar en nog steeds een beetje pup


Ollie de jarige

Twaalf jaar is hij afgelopen week geworden en nog steeds is zijn lievelingseten puppie-pap, of andere pap, pap in elk geval. Liefst van geitenmelk of karnemelk. Slobber slobber smikkel... Kwispelend - zijn staart is misschien wel het enige lichaamsdeel dat niet is aangedaan door de tand des tijds - likt hij het bakje, schaaltje, kommetje zo netjes schoon dat het bijna weer zo de kast in kan...

Toch nog parmantig!

Ollie. Lieve lieve trouwe Ollie. Blij met zo weinig, dol op knuffelen, rustig rond kuieren op de dijk, door 'ons' kanaal waden. Zo gelukkig in zijn (altijd openstaande) bench ('zijn kamer') met zijn luxe matras en kussens en niet te vergeten al zijn schatten. Knuffels, kongs, balletjes in alle soorten en maten. Ollie is een pup in een oud en redelijk afgeleefd lijf.

Ollie en zijn Oli(fant)
Need I say more?? Onze tijdloze pup. 

Zijn knieen zijn stuk, zijn bespiering is enorm geslonken, zijn vacht is hier en daar dun en dof, hij is doof en zijn tred wat slof. Maar zijn hoofd, zijn grote donker bruine ogen met een waas van staar, zijn prachtige lieve uitstraling, daar is niets wezenlijks aan veranderd in de afgelopen jaren.
We kennen Ol sinds 2004, hij was toen vier. Groots en machtig was zijn lijf, een macho leek hij, voor de niet nauwkeurige kijker. Want een macho is hij nooit geweest. Hij was imposant met zijn brede hoofd en krachtig gebouwde voorkomen, maar van binnen was hij die oneindige goedzak, die lieve trouwe jongen die maar zo weinig nodig had en nog altijd heeft; liefde is het enige. Oneindig dankbaar, met iets nederigs zelfs.

LouLou op bezoek bij Ollie

Ook als je twaalf bent en lichamelijk krakkemikkig en doof, kun je nog nieuwe kanten ontwikkelen. Ol is voor het eerst in zijn leven dikke vriendjes met een pup. LouLou is nu zes maanden oud en al tijden Ol's vriendinnetje. Ze ligt naast hem in zijn huis (bench), ze rollebollen over het kleed of liggen dichtbij elkaar op de keukenvloer. Het ligt zeker ook aan Loutje, dat deze vriendschap kon ontstaan. Ze is heel sociaal vaardig en rustig. Maar het is ook Ollie die het contact onderhoudt. Samen met Olifant spelen, of een balletje. Of gewoon lekker rollebollen.

Ollie en zijn Celine, een van zijn veroveringen...

Iedereen houdt van Ollie. Ik ken niemand die niet gecharmeerd door hem is, niet ontroerd door zijn goedheid. Ook mensen die bang zijn voor honden, weet hij om zijn vinger te winden. Hij is en blijft onze George (Clooney): soms voegen de jaren alleen maar iets toe, in plaats van (ook) afbreuk te doen. Ol is een van die mannen die alleen maar onweerstaanbaarder wordt met de jaren. Daar doet een beetje haaruitval of vergrijzen niets aan af.

Ollie. Who else?

Dat baardje van je mag nog heel veel grijzer worden, lieve Ol, of wit, natuurlijk, van de pap! Een deel pup, een deel bejaarde man-onweerstaanbaar, dat staat vast.