Sunday 13 December 2015

Gewoon Bijzonder


De Benjamins Keetje (li) en Bootsz in gesprek verwikkeld 

Omdat in het leven niets ooit hetzelfde is of blijft, zijn vaste rituelen en gewoontes een dankbaar houvast. Voor mens en hond. Het zijn de aanknopingspunten waarmee je stapje voor stapje, of in grote sprongen, van A naar B komt. 

Zusjes Bibi en Baguette on the go

De vaste routines die wij mensen (soms) haast gedachteloos uitvoeren, op de 'automatische piloot', terwijl we in ons hoofd bezig zijn met de 'belangrijke dingen', de 'grote stappen', geven het leven structuur en kleur. Achteraf blijken ze vaak de werkelijk belangrijke zaken te zijn. Gewoontes zijn de lintjes in de bomen, zoals vroeger op speurtochten. Zij wijzen de weg en geven houvast.


Mannen onderonsje...

Juist die vaste gewoontes en rituelen, die 'lintjes in de bomen', zijn de hoogtepunten van de dag voor de hondjes. Niets automatische piloot; helemaal in het moment grijpen ze de repeterende handelingen en gebeurtenissen aan om het feest te vieren dat leven voor ze is.

Keetje en Bootsz nemen het ervan

Dat is een van de mooie aspecten van met een roedel leven. Niets is gewoon en zeker niets is saai! In gedachten verzonken zijn kennen ze niet en ze eisen daardoor ook van hun mensen dat je je koppie erbij houdt. Live in the moment. Elk moment is nu, het hele leven is is een aaneenschakeling van allemaal 'nu-s'. Van momenten. 

LouLou in touw

Gewoontes zijn zeker niet saai. Gewoontes zijn juist enerverend en worden verwelkomd. Of het nu de stofzuiger is die uit de kast gehaald wordt, de autosleutels die van het rekje worden genomen, het openen van de ijskast, het pakken van de riemen, het aandoen van schoenen of de jas van de kapstok nemen; het is steeds een aanvang van een avontuur. Van een patroon dat ze kennen en herkennen en juist dat maakt het zo plezierig voor ze.

LouLou (achter) en Bisou op de uitkijk

Het feit dat ze weten wat de actie als gevolg heeft, de voorspelbaarheid, maakt het ontzettend interessant.

In volle vaart: LouLou en Bisou

Neem nou een wortel uit de ijskast, of het snijden van groenten; binnen no time is de hele roedel verzameld in de keuken. Zij die doof zijn van ouderdom, worden geattendeerd op het evenement door de mobilisatie van de rest. Kwispel kwispel, watertanden, snuiven vol verwachting en anticiperend kreunen...

Baguette en Bieb gaan los

Jas aan kan altijd iets leuks betekenen. En post moet naar de brievenbus dus als ik een enveloppe in mijn hand heb, staat Janet op, want dat is haar uitje. Een klein stukje aan de lijn door het dorp. Een hoogtepunt, van riem om tot riem weer af! Omdat ze precies weet wat er gebeuren gaat.

Bibi

Wandelen over de akkers of op de dijk; ze kennen ieder grassprietje, elke modderpoel. Ze trappelen  ongeduldig bij het hek.

Baguette

's Morgens zitten ze onderaan de trap te popelen bij het eerste teken van leven. En als ik dan de trap afkom, rent de ene helft steevast plotseling weer snel de kamer in om knuffels of de kussens van de bank te slepen als teken van hun liefde. Terwijl de rest snuivend en briesend en andere geluidjes makend overduidelijk laat zien hoe blij ze zijn. Hoera! Een nieuwe dag, samen.
Zo wordt al het gewone bijzonder en het bijzondere nooit gewoon.

Op de uitkijk

Niets is ooit hetzelfde. Zij zijn nooit hetzelfde, al hebben ze natuurlijk terugkerende streken en kwaliteiten, hun herkenbare en uitgesproken karakters. Saai is het nooit en met mijn gedachten ergens anders, waaieren zij alle kanten uit en verlies ik het houvast. Erbij blijven is een noodzaak en een kadootje tegelijk. Want ze laten me (glim)lachen, ze vertellen verhalen, schrijven geschiedenis. En die wil ik niet missen. Voor geen goud. 

Roedel in rust...

The joy is in the journey, seize the day... Onze hondjes zijn de lintjes in de bomen, die me helpen om mijn weg te vinden in het leven, dag in dag uit. Elk op hun eigen manier. 

Bieb doet haar kunst, ook een geliefd ritueel!


Wednesday 5 August 2015

A- diploma!



Ik denk nog vaak aan mijn zwemlessen, eigenlijk altijd wanneer ik met chloor schoonmaak. Die lucht doet nog voordat ik me er bewust van ben, zwemlessen herleven. Het zijn goede herinneringen, ik was dol op zwemmen, en nog. Maar de zes Ootjes van Baguette en Louis zijn nog sneller verkocht dan dat ik dat was. Van water, glad en koel. Ze zijn echte naturals!


Gisteren was het zo warm, dat we ons zwembadje voor de pups gevuld hebben. Dit heb ik altijd al willen doen met een zomernestje. En nu hebben we een badje. Dus!...


Voorzichtig liet ik ze 1 voor 1 apart in het badje zakken. Niks geen schrikreactie, wel verwondering in de snoetjes.


En hoppa daar gingen ze, stuk voor stuk, alsof het heel gewoon was, soepeltjes door het water.


OK, eentje had eerst niet door dat ze haar koppie omhoog moest houden, maar dat kwam ook meteen weer goed!


Stoer en trefzeker crawlden ze door de pool. Dit was een geweldige nieuwe ervaring, een nieuwe sensatie! Waterrrr!


Het was een feest! Kleine Bootsz liep met mij mee langs het badje, terwijl de zes om beurten een of twee baantjes trokken. Een enkeling ging zelfs meteen het hele bad rond; rondje voor de zaak!


Heerlijk skinny dippin', na de eerste keer even op het droge uitschudden en vaak werd er ook een plasje gedaan, keurig, niet in het bad!


Kleine grote Bootsz van bijna een jaar, geeft ze een slobber op het droge.

En dan nog een rondje...


Zelfbewust en in control glijden de vier dochters en twee zonen van Baguette door het water. Alsof ze nooit anders gedaan hebben. Als echte labradors!


Zo klein nog, maar al plus of min zes kilo. Zo sterk al, en zoooo lief!


Het zwemavontuur wordt nog even nabesproken in de tobbe, ook een zeer geliefd plekje om in te toeven...


En daarna hebben ze nog genoeg energie om hun rennetje buiten weer te herontdekken. Alles is er nog, maar zij, de zes Ootjes, zijn niet meer hetzelfde als een half uurtje eerder. Ze zijn nu echte zwemlaabjes! Met vlag en wimpel hebben ze zomaar vanzelf hun A, B en C-diploma gehaald, en dat zonder zwemles en zonder chloor!


Wij gaan ervan uit dat deze kanjers nog veel zwemfeestjes te wachten staan, hier @ Wishstone, en strakjes, in meertjes, kanalen, stroompjes, beken en het grote sop. Want daar zijn laabjes dol op!


Oudoom van de pups, onze Tessel, zag dat alles goed ging. Enn samen met Baguette en Bootsz mocht hij als afterparty ook even het badje in. Maar voor de groten was het niet meer dan een voetenbadje; best aardig, en verkoelend, maar doe hen maar het kanaal!...


Baguette, Tessel en Bootsz, moeder oud oom en nichtje van de Ootjes.

Thursday 23 July 2015

Hap slik weg!...


Mmmmmmmm....

De kleintjes van Baguette en Louis zijn er inmiddels alweer helemaal aan gewend: naast moedermelk nu al een week gemalen vlees op het menu. Eerst een keer daags, maar nu is het al drie keer daags feest!

 Devotie...

Ze vonden het de eerste keer al zaaaalig... Ze verdrongen elkaar om de schaaltjes vlees en ze aten van meet af aan al vol overgave. Niets is belangrijker voor een labrador dan eten, en dat voelden de zes Ootjes aan hun water! Ze stonden alle zes met hun voorpootjes in het vlees, en sommigen met alle vier hun pootjes... Een ware bende was het, die Baguette naderhand maar al te graag en met overgave schoon gepoetst heeft.



Inmiddels hebben de zes tafelmanieren, er wordt niet meer barbaars in de bakjes vlees gestapt. Ook lijken ze te weten dat er altijd genoeg is, dus dat schrokken en elkaar verdringen niet nodig is.
Ze blijven zelfs vaak mooi in het gelid staan; drie bij het ene schaaltje en drie bij het andere schaaltje. Pas wanneer de bodem in zicht komt, gaan de pups schuifelen en zoeken naar het andere schaaltje, want misschien is daar nog wel wat te halen.



Wanneer ze eten, hoor je alleen een zacht gesmak. Dining is serious business! Tafelconversatie , daar is geen tijd voor. Hap slik weg!!!!

Netjes in een kringetje

Baguette slaat de eet-feestjes van haar koters gelaten gade; Zij weet precies wanneer het haar tijd is en ze zal zich nooit voortijdig in het  eetfestijn mengen. Mama kent haar plaats. Zo lief zit ze daar, onze top mams. 

 De restjes zijn voor mammie

Maar het wachten is het waard; na het eet-feestje van de kleintjes, begint Baguette's poets-feestje. Eerst worden de schaaltjes zorgvuldig uitgelikt (al is er soms niets over), en dan begint Baguette nauwgezet aan het echte poetswerk; de pups en het vetbed worden met grote toewijding schoon gelikt, terwijl ze zich behoedzaam tussen haar kleintjes en de schaaltjes voortbeweegt. Dat is niet eenvoudig, want haar zwarte kroost verzamelt zich alsof het afgesproken is rond haar boezem.
Best for last! Want hoe heerlijk en verantwoord het vlees ook is; er gaat niets boven Mammie's melk!

 Mammie's poets-feestje!

 Zou hier de uitdrukking "aan m'n kop zeuren" vandaan komen?...

De tijd dat Baguette moest liggen om haar pups te zogen, is al lang voorbij. Zelfs wanneer ze staat of probeert te lopen, lukt het de grote kleintjes om haar tepels te bemachtigen en te drinken. Gulzige grijperds zijn het!

...Maar het toetje blijft toch het aller aller lekkerste!...













Wednesday 15 July 2015

Hoera, een nieuwe woning!

 Verhuisd? ?Who cares; home is where Mommy is!!

Baguette en haar pups zijn verhuisd. Overdag wonen ze in een deel van de puppiekamer, met de kamerdeur open, het hekje ervoor, en vrij uitzicht op de hal. De werpkist is nu alleen nog voor de nacht.
Onder moeders' vleugels

Baguette is een een volleerde moeder, dus de verhuizing verrast haar niet in het minst. Ze weet al genoeg, wanneer wij de hekjes plaatsen en met vetbedden en knuffels de vloer bekleden. En omdat zij het heel gewoon vindt, blijven haar kleine Ootjes ook relaxed.

 Grondig poetsen: Hoplaaa! Even de achtervoetjes van de vloer!

Het is grappig om het contrast te zien met LouLou en haar N-nest. LouLou werd voor het eerst mams en voor haar was dus alles nieuw.

 Dromerige Baguette 

Baguette is, zoals altijd, zeer blij met alle knuffels die nu tevoorschijn komen. Haar Zeehondje! En mini Olifant! Ze springt op haar oude vrienden af en neemt ze kwispelend in haar bek. De afgelopen twee weken bracht ze al telkens een knuffel mee de werpkist in wanneer ze in de woonkamer was geweest. En die haalde ik er dan vaak weer uit; te groot, te vol in de werpkist en ook nog eens griezelig, stel dat een pup eronder terecht zou komen. Maar nu mag het en is het echte feest begonnen!

Baguette ons acrobaatje 

Zoals altijd, blijven de pups eerst dichtbij mams, en in de loop van de dag waaieren ze meer uit naar alle kanten. Grote Olifant is weer favoriet, daar kun je heerlijk op tukken! De bebies zijn nu echte mini laabjes, met hun oogjes open en bekkies vol tandjes. Ze zijn zo aandoenlijk en stoer tegelijk, nu ze stoer rondlopen in plaats van tijgeren.

  Diep gesprek

Er klinken ook al echte blafjes en er wordt gespeeld met mams en met elkaar. Zacht happen in elkaars bek, in Baguette's oor of een vinger van ons. Het is een levendige toestand!

 Trouwe trotse mams neemt even afstand van haar babies

De kleintjes krijgen nu ook wat mee van de rest van de roedel hier. Baguette vindt dat goed, maar in het begin ook nog een beetje spannend. En onze jongsten, Bootsz van bijna een jaar  en Keetje van vier maanden, dult ons Goudhaartje niet bij het hekje van de open deur.

Twee zusjes spelen 

Dan staat ze voor het hekje, of, wanneer ze in de hal is, duwt ze ze met haar lieve koppie richting de keuken... Er komt geen grom aan te pas, maar de boodschap is overduidelijk! Keetje en Bootsz begrijpen 'm ook. Bootszie wordt er zeer zenuwachtig, ongerust door en wil het liefst meteen ff haar bench in de keuken in om de schrik te verwerken. Kleine Keetje daarentegen, haalt nog net haar schouders niet op, en lijkt te denken "Nou ja, wat een overdreven gedoe!"

 Pitstop tijdens het verkennen van de nieuwe woning

Feit is en blijft dat Baguette volop geniet van haar pups en dat ze, net als eerdere jaren, haar geluk en trots gul deelt met de meeste andere roedel-genoten. En dat is een feest voor iedereen! Het is zo relaxed dat de deur van de puppiekamer (bijna) steeds open kan staan, en dat de neuzen van de andere honden in het voorbijgaan 'gewoon' even door het traliehekje gestoken mogen worden.

 Met steeds lodderiger wordende oogjes aan de borst

Zo wennen de kleintjes heel vanzelfsprekend aan hun groter wordende wereld met knuffels en vreemde snuiten, nieuwe geluiden en actie. En na elke nieuwe indruk stoeipartij met een broertje/zusje, na ieder slaapje, of een poetsbeurt is er altijd die warme zachte moederborst met Baguette's warme grote hart en de beste melk ever!

Drie weken oud zijn ze en Ooooo, life is good!!!