Rosie, zomer 2012
Vandaag was een bijzondere dag. Geen feestje, maar ook weer wel, helemaal goed. Niet troosteloos, en toch zijn we verdrietig.
Ook. Want niet
alleen maar. We zijn ook heel erg blij. En vol vertrouwen.
Zoek de verschillen:
vlnr Teuntje (Zus), Shona (moeder) en Rosie
Rosie, onze kleine stoere lieve Rosie, is officieel met pensioen. Morgen wordt ze zes jaar. Zes jaar geleden werd ze in mijn handen geboren. Het enige zwarte teefje in dat nest van Shona. Rosie is altijd een einzelganger geweest. "Hoezo, we gaan
dat doen??? I go my own way."
Ze was een eenling, deed altijd haar eigen dingetje. behalve als ze gedekt was, drachtig en later zogend. Dan was ze volgzaam, als was in mijn handen. Dan waren we helemaal
een team, zij en ik.
De laatste loodjes, 31 oktober 2011
Rosie is nooit lastig geweest. Op puppycursus deed ze alles precies
een keer: "Zie je, ik snap het wel..."
Ze was een stoer meisje tijdens bevallingen en een fantastische moeder. Ze was vol vertrouwen in ons, vond alles goed, ook de 2e en 3 bevallingen, die in keizersnedes eindigden. En dus gaan we geen 4e nestje fokken met Roos. Want ze verdient nu haar rust, geen (letterlijk!) getrek meer aan haar lijf. Ze wordt morgen 6 en ze heeft nog een heel leven voor zich.
Rosie voor het eerst moeder mei 2009
Rosie is de liefste; kinderen kunnen aan haar zitten en ze vindt het allemaal goed. Pups kunnen aan haar oren trekken. Cato kan haar dekken (dat doet Cato graag! Er is echt een lijntje tussen die twee!) Je kan haar eten of snacks van haar afpakken, ze kan lekker op je schoot tukken bij het vuurtje, of met haar dochters Baguette en Bibi en kleinzoon Plato een liedje kreunen als ik eten kook... Rosie.
Rosie in de lavendel, augustus 2011
Ze kan ook ontsnappen op een wandeling als wij heel eventjes niet opletten. Dan gaat ze bieten vreten in het veld. Aangedaan als ik haar woedend ophaal? Nee hoor, niet Rosie. Rosie niet. Totaal niet onder de indruk. Ze heeft 2 leren handtassen stuk gebeten. Tja, dat doet Rosie. Ze heeft een fetisj voor handtassen, voor strips pillen of kauwgom. Ze is geen roedeldier, tenminste, ze doet niet mee met de meute. Ze houdt wel erg van hondjes om zich heen, dat is ze van pup af aan gewend. Maar achter een bal aan?? Apport ophalen over land of water??? "Nee hoor, doe niet zo mal. Ik ben geen meute dier..." "Ik ben Rosie Nosy en ik doe mijn eigen zin. Behalve als ik pups heb of verwacht, dan ben ik een fantastische mams en geniet ik 100% van mijn babies. Dan is de 'eigen zin' ff in de ijskast, dan werk ik zij aan zij met Pip en ben ik zo volgzaam als een lammetje."
"Always look at the bright side of life"
Rosie's levensmotto
Ze is een prototype labrador: dol op eten, ook etenswaar dat mensen niet als zodanig zien. Ze is oneindig zacht, in de bek, in haar karakter,
lief ten voeten uit. Ze houdt van wandelen, slapen, knuffelen, spelen. Zwemmen? Alleen bij hoge uitzondering als het bloedje heet is, in de zomer, een rondje. Net als haar moeder Shona. En niet omdat
jij het wil, gewoon, mijn eigen zin. Apporteren, dat laat ze aan het vee over (niet echt rastypisch...) Maar ze is weer een typische labrador moeder; te lief, te goed voor haar pups, nooit een correctie. Daar had Rosie tante Janet voor.
November 2011, Rosie's 2e nestje
Rosie is onze 'foundtion bitch', dat klinkt niet erg aardig, maar betekent veel. Rosie gaf ons 3 nesten. Twintig pups, die verspreid door het land wonen. Het eerste nestje van Rosie kreeg om bureaucratische redenen nog net niet de naam "Wishstone", maar de 2 die daar op volgde wel. Haar eerste nestje was met Scott, de andere twee met Louis. Allemaal gelukkige, heerlijke, mooie, gezonde pups. Rosie werd in mijn handen geboren en haar oudste dochter is momenteel hoogzwanger van haar 2e nest. Rosie is moeder en oma.
Moeder Rosie met haar F-nest, februari 2012
Rosie is ook 'gewoon' nog Rosie. Malle, lieve gekke stoere Rosie. Met de liefste ogen en dito blik van de hele wereld. Ze kan
zooo ernstig kijken, en
zo zorgeloos zijn. Dat is wat we haar nog minstens 6 jaar gunnen: die zorgeloosheid. Met haar moeder en halfzusje om zich heen, en haar nichtje. En hele lieve mensen die haar al haar hele leven kennen.
Rosie en haar moeder Shona, vandaag in Bovenkarspel
Rosie hebben we vandaag verhuisd, inclusief verhuisdoos. Naar Esther en Mirjam en dogsz. Ze kreeg meteen een hele mooie sjieke halsband, want ja, die hebben de mams en zus en nicht ook. Ze heeft meteen, toen we toch best emotioneel afscheid namen, een hap gesnoept van Mirjam's taart. Die kreeg 'm toch al 2 uur lang niet op; dus ze hielp ff. First things first...
Rosie en haar C-nest nov 2011
Het liefste houden Joris en ik ze allemaal hier. Hoe meer honden, hoe meer er gedeeld moet worden. En eigenlijk willen we niet dat er zoveel gedeeld moet worden; afgewisseld. We willen alles constant voor iedereen. En daarom kan Rosie vanaf nu bij familie en vrienden, dogsz and people, verder gaan met minder afwisselen. Gewoon lekker samen met mams, zus en nichje. Flaneren in mooie halsband en dito riem in Bovenkarspel. Geen pups meer.
Rosie's F-nest januari 2012
Rosie, je gaf ons alles dat we ons maar konden wensen. Je gaf ons het eerste nestje na het nest van Bisous dat dood ging. Je gaf mij daarmee de durf en het verlangen om door te gaan, omdat fokken naast veel verdriet en kwetsbaarheid ook oneindig veel geluk en liefde en warmte geeft. Met (en voor) jou vonden we Louis, en Cover My Eyes. Jouw dochter Bibi won de tussenklasse op de show in Zwolle vorige maand, maar is, veel belangrijker, een halve replica van jou.
Stoere Rosie, very Nosy, gaf mij de kracht, moed en verlangen om door te gaan met waar mijn hart ligt: fokken en honden hebben.
Rosie op de veluwsche hei, 2008
Dank je wel, lieve, fantastische Roos. Jy, die kan knipperen met je ogen en de wereld verandert. Jij lief stout stoer fantastisch mooi wezen. Ons kleintje, onze Pietje Bel. Onze "spekkie."
Rosie' C-nest november 2011
Wat is fokken mooi en wat is het moeilijk. Net het leven zelf. Keuzes maken is niet mijn sterkste punt. Maar alles houden kan niet. We hebben twee van je dochters, Plato je kleinzoon en je halfbroer Tessel. Jij bent en blijft hier, hopelijk nog heel veel stambomen lang, nog heel veel pups verder. En je komt nog wel eens logeren, he snoes. Dropjes eten met Joris, opkrullen op een heel klein stukje bank, tussen de rest en ons.
vlnr Rosie, moeder Shona en nichtje Suzette
Zoiets moois en liefs, dierbaars laten gaan, kan alleen maar als het niet 'weg' gaat. Es en Mirjam en Tieneke, dank je wel voor al jullie liefs en goeds. Wij vertrouwen net zoveel op jullie als op Rosie. En dus is het goed.
Rosie's taart, bijna 6 jaar!
Rosie gaat verder in een roedel van 4, 4 kanjers van meiden en bovendien familie van Rosie. Over een paar weken voelt het ook weer helemaal goed, onze pijn is alleen maar een teken van hoeveel ze betekent. Nosy Rosie, duizend knuffels voor alles,
alles. We love you, always.
Toeval bestaat niet: onze wijn vanavond heet "The accomplice"
Op Rosie!
Hoogzwanger van haar laatste (F)-nest, kerstavond 20011
