Sunday 27 November 2011

Onze eigen George


Ollie, op zijn 11e verjaardag

Ollie is vandaag 11 geworden. Hij is al jaren onze George Clooney. Net als Clooney, wordt Ol alleen nog maar sexier met de jaren. Alleen maar charismatischer. Waar Ol verschijnt, hoor en zie je altijd iets gebeuren met mensen. Hij pakt iedereen in, men valt voor hem. Niet om iets dat hij doet, maar om wat hij uitstraalt, om wie hij is. Typisch geval van "Clooney-ness".

Allebei charisma, een grijs baadje en fluwelen ogen

Het maakt ook niet uit of Ol in blakende welstand verkeerd of een hoopje ellende is; het effect dat hij op mensen heeft is hetzelfde. Twee maanden geleden werd Ol plotseling heftig ziek. Hij kreeg grote kale plekken en er was niets over van de blije innemende jongen die hij is. Dof en slof was hij, met de mot in zijn vacht. Maar wanneer we de wachtkamer van de dierenarts binnentraden, ging er telkens iets door de mensen heen. Ze verzuchtten hoe prachtig en imposant hij is. Terwijl er maar een schim van onze Ol over was. (Maar wanneer George Clooney verlept zijn bed uit stapt, is hij vast ook nog steeds geweldig).

Ollie-who else?

Gelukkig is Ol vrijwel hersteld en hij straalt weer. Wat hem - en ons - betreft, gaat hij nog jaren mee. Hoewel hij onze grootste pup is (op de bovenste foto is zijn baby-olifantje nog net in beeld) en het aller-puppigst kan kijken van iedereen, is hij ook een echte man. Een man die goed conserveert, met de jaren alleen maar begeerlijker wordt en bewonderaars blijft oogsten. En dat terwijl hij een half dozijn pluchen knuffels heeft en bepaalt geen macho is - of ooit was. Maar hij heeft het. Net als George himself!