Mand upside-down; door de pups zelf verzonnen
Er is geen plaats meer in de herberg; dan maar ervoor...
Elke dag beleven we samen avonturen, de pups, de roedel en ik. De pups en de roedel zijn inmiddels helemaal vermengd. Op zomerdagen bivakkeren we buiten, en tijdens de vele regendagen verhuisden we meerdere keren per dag van buiten naar binnen. Dat is steeds een volksverhuizing, met 9 kleintjes!
Dol op het IKEA-krukje (buiten)
Buiten is hun lievelingsplek de ren met gras, ze hebben hun kamp tussen de stenen in het zand opgeslagen. Bibi heeft een enorme kuil gegraven achter de beuken haag. Daar zit ze 'op kamers' (ze is er erg trots op!), en de kleine half-broertjes en zusjes komen er graag op bezoek.
Dol op het IKEA-krukje (binnen)
Bieb heeft zich ontpopt tot een perfecte 'au pair', grote zus, stand-in moeder. Ze ligt tussen de koters in de hal, speelt met ze, laat ze geduldig tegen zich aan slapen. Zelfs het zoeken naar melk laat ze over zich heen komen, al heeft haar gespierde strakke borst niets van dien aard te bieden.
Privacy is een schaars goed in een nest van 9...
Cato heeft Bibi helemaal geaccepteerd als nanny. En ook Plato 'moedert' mee. Ze buitelen over hem heen wanneer hij in de ren ligt met ze. Bijten in zijn grote hoofd en wangen, allemaal best. Totdat ze in zijn ballen bijten, dan springt hij gillend op, als door de bliksem getroffen!
Cato zoogt nog een slokje voor we naar bed gaan,
Bieb houdt moeder en pups gezelschap
vlnr Baguette, Cato en Bibi met pups
Baguette vindt de pups leuk. Precies dat is het. Ze vindt ze leuk, grappig. Ze daagt ze uit, soms door haar poot op hun hoofd of rug te zetten. Gelukkig is Baguette een veertje en zijn de pups stevig.
Grappig om te zien hoe anders Baguette is met pups van anderen dan zichzelf; als moeder is ze super zorgzaam en voorzichtig. Maar ook zij geniet ook erg van tussen de koters liggen in het zand.
Bibi op kamers
Gelukkig zijn er in de roedel ook honden die niet gecharmeerd zijn van die kleine beertjes met hun scherpe tandjes en ontdekkingsdrift. Tessel grom en Ollie grommen duidelijk naar ze, en Jazz kiest vaak het hazepad, of probeert ze ook weg te jagen met een brom. De pups zijn er meestal weinig van onder de indruk. Een enkele keer laat een kleintje zich op de grond vallen, 'ik geef me over, sorry sorry!' Dan probeert die achterwaards weg te kruipen, het gezicht afgewend van de waarschuwende hond. Heel goed, want dit moeten ze ook leren: niet iedereen vindt je leuk en je moet de etiquette kennen. Je gaat al bijna de grote wereld in, better be prepared!
Ons Louis-bloed verzamelt: Plato, Bibi en het G-nest
We are family!
Van Plato, Bibi, Baguette en moeder Cato zullen ze deze noodzakelijke lessen niet leren. Ook daarom is een roedel zo belangrijk. Cato wil nog steeds vreselijk graag bij haar pups zijn. Verzorgen en voeden hoeft steeds minder, ze zijn nu bijna 7 weken. Maar spelen en knuffelen, daar krijgt een goede moeder geen genoeg van. Wanneer je kinderen dan elke keer als een zwarte zwerm op je borsten aan stevenen, met hun scherpe tandjes en ruim 6 kg per stuk, is dat andere koek. Lieve Cato neemt het op de koop toe, ze gromt, en soms echt heel vervaarlijk, maar haar staart kwispelt daarbij non stop. Geen duidelijke boodschap voor de pups, die zich er dan ook niets van aantrekken en sowieso de geur van mams en haar melk niet kunnen noch willen weerstaan. Gelukkig zijn er ook een paar momenten per dag dat moeder en kroost van elkaar genieten zonder dat er aan de tepels gehangen wordt.
Siesta met halfbroer Plato
De kleintjes zijn al helemaal bench getraind 's nachts. Grote knapperds zijn het! Per 3 slapen ze alweer een hele tijd in de bench. Die is, wanneer wij de kleintjes er 's morgens om 6 uur uithalen, schoon en droog, elke nacht weer! Ze gaan ook meteen liggen pitten wanneer ik het deurtje dicht doe: BOINK! daar stort er weer een ter aarde; in de bench ga je gewoon lekker tukken! Tevreden na weer een fijne dag met elkaar ronken ze de nacht door (ze kunnen enorm snurken!)
Waar zouden ze het over hebben?
(Plato en pups)
's Morgens is er dan hoge nood! Op het gras gaan ze allemaal tegelijk plassen, de meisjes hurkend, de jongens knielend. Al die toch nog zo kleine zwarte knappers in het gras. Hele lange plassen zijn dat! Eventjes een rondje rennen en dan weer synchroon poepen. Dan op naar het ontbijt, de meest favoriete maaltijd van de dag (op Cato's melk na, dan).
Een goede start is het halve werk. Logisch dat de dag hierna niet meer stuk kan!
Hier hebben we elkaar al minstens een half uur niet gezien, minstens!
