Monday 16 December 2019

Sophie pakt uit!


Sophie en haar D-nest

Pakjesavond begon bij ons dit jaar in alle vroegte van 5 december. Eigenlijk was het bij ons pakjes ochtend...
Sophie was op 3 oktober gedekt en precies negen weken later, de dag waarop ze was uitgerekend, werd haar eerste nest geboren. Ze gaf ons het geweldigste sinterklaas kado ooit! Tussen 01:30 en 11:00 's morgens hebben we haar pakjes uitgepakt. Acht prachtige pups werden er geboren, 4 reutjes en 4 teefjes. Het was een voorspoedige bevalling, gelukkig!

de bank, of wat er nog van over was...

24 uur Eerder, in de vroege ochtend van 4 december, werd Sophie onrustig. Ze ging graven in de mand, de bench en de banken. Ook liet ze ons met geluidjes weten dat ze naar buiten moest. Heel veel plasjes en poepjes deed ze in de nacht van 4 op 5 december. In haar buik was het onrustig, de voorweëen waren begonnen.

Druk druk druk; nesteldrang...

Sophie is een flinke labrador, groot en sterk, en het graven in huis werd ook op een XL-manier uitgevoerd; niet alleen de kleedjes en vetbedden werden versleept, uitgegraven en verfrommeld, de hele bank werd verbouwd. Alle kussens waren van de bank gegooid; alleen het houten raamwerk stond nog overeind... Zo ingrijpend heeft nog nooit een aanstaande moeder ons huis ontmanteld. Ons Sophietje nam geen halve maatregelen..

Sophietje en co, voorweëen, 4 december

Het graven deed ze alleen in huis, buiten had ze die drang niet. Op de bank, lag onze Sophie er 4 december 'ontploft' bij; zitten en liggen wilden niet meer, haar buik én enorm opgezwollen melkklieren zaten haar zichtbaar in de weg. Ze lag dus wat laveloos op de bank. Het hijgen werd afgewisseld met diepe korte slaapjes met veel gesnurk.
Alleen Bibi, haar moeder, hadden we in de kamer bij Sophie. De rest vond haar erg interessant ruiken en ze draaiden allemaal om haar heen. Dat vond ons ontplofte meisje duidelijk niet prettig,  in haar buik was al een polonaise gaande, al die interesse van haar vriendinnen en familieleden was haar duidelijk teveel. Hulpeloos keer ze ons aan; HELP!

Bijna-moeder

Mama Bibi snuffelde van tijd tot tijd uiterst geconcentreerd aan haar dochter en gaf haar zachte likjes. Verder lag onze opper moeder Bibi rustig naast haar dochter op de bank. Voor Bieb was dit gesneden koek, en voorweëen kosten tijd. Veel tijd, dat weet onze Dot. Bieb was duidelijk steun voor Sophie, die niet wist wat er in haar gebeurde, want het was haar eerste bevalling.


Wijze mama Bibi, steun en toeverlaat

Rond 1 uur 's nachts, was daar haar eerste perswee en binnen een half uur werd haar eerste dochter geboren. Sophie was zichtbaar aangedaan, ontroerd. Het is zo mooi om een moeder geboren te zien worden... in een flits, een oogwenk is daar de verandering in de blik en de uitstraling. Weg was ons soms hulpeloze meisje; hier hadden we opeens een zelfbewuste moeder... Sooph was meteen heel zorgzaam en uiterst vakkundig hielp ze meteen al bij de eerste pup mee met het inkorten van de navelstreng.

De eerste pup: een dochter en een moeder zijn geboren

Het kleine meisje werd grondig gelikt om de bloedsomloop en ademhaling te stimuleren. Alsof ze dat al vaker gedaan had. We hoefden haar niets te vertellen, te laten zien, te begeleiden.  Ze
ging meteen beschermend om haar baby heen liggen. Wat was ze trots!


Uit de vruchtzak, aan de borst

Daar lag ze, ons Sophietje, ons 'hooggevoelige' meisje. Sophie heeft altijd iets heel aandoenlijks. Haar flinke sterke lijf en haar grote ogen waarmee ze vaak zo vragend en soms hulpeloos naar ons opkijkt, staan in groot contrast met elkaar.  Sophie zoekt vaak steun. Sophie heeft ons 'nodig'. Hoewel ze heel slim en zeer gehoorzaam is, zoekt ze regelmatig bevestiging bij ons. Ze is altijd onze grote, grootste, baby gebleven. Tommie en Nibbeltje, beiden veel jonger dan Sophie, zijn van nature zoveel  volwassener in hun gedrag en uitstraling.

Ons Sophietje met haar "hellup!!"-blik

Maar ons Sophietje was opeens geen baby meer. Net als tijdens de dekkingen, stond hier een zelfbewuste, verantwoordelijke teef, met het volste vertrouwen in zichzelf en in ons. Ze had geen steun, geen geruststelling nodig. Het was allemaal nieuw voor haar, de weeën, de vruchtzakken, de babies, maar zo leek het niet! Sophie was in control, Sopie was rocksteady. Het leek alsof ze dit alles voor de zoveelste keer meemaakte, zo geroutineerd en stabiel was ze. Een oerbeest was ze opeens, precies zoals haar moeder Bibi.

Persweeën; de bevalling is in volle gang

De persweeën onderging ze, ze werkte mee met de stuwing in haar lijf en de verzameling kleine zwartjes groeide vlug. Ze zoogde, poetste, verkortte navelstrengen en was tegelijkertijd alweer aan het persen op de volgende pup. De samenwerking, zij aan zij, het rotsvaste vertrouwen, het delen; een bevalling is zoiets intiems en intens. Het wonder is voelbaar, tastbaar...
Het was een overvloedige pakjes ochtend hier! Om 11 uur 's morgens werd de achtste pup geboren. Sophie was kapot, zo moe, maar heel relaxed en in haar nopjes met haar kleintjes.

Broertjes en zusjes...

Haar pups waren gelukkig meteen sterk en actief.  Zachte geluidjes makend en tijgerend rondom hun moeders borst, zochten ze gulzig de tepels. Sooph lag daar rustig te midden van al die bedrijvigheid, met een enorme vanzelfsprekendheid. Als we niet beter wisten, zouden we denken dat het haar tweede of derde nestje was!

Hazenslaapje tussen de weeën door

De rest van de roedel had een beetje een saaie dag, die vierde december, en toen de bevalling voorbij was en Sophie en haar kleintjes tevreden in een schone werpkist lagen, en wij weer tijd hadden voor de rest van de roedel, kwam bij hen de ontlading. Want al die handdoeken met de geur van vruchtwater, en alle plasjes die Sophie in de afgelopen 24 uur in de voortuin gedaan had, waren voor jong en oud heel interessant en spannend. Bibi snuffelde langdurig, en keek diepzinnig, peinzend voor zich uit. Tommie besprong ons: de geur die om ons heen hing, riep duidelijk emoties bij haar op. In mei is zij voor de eerste keer moeder geworden. Pernod, die weer papa geworden was, liep jodelend door de bijkeuken terwijl opa Louis ingespannen de bevallings-was besnuffelde die ik in de machine deed. Bootsz, onze gangmaker, rende door het huis, al pirouettes springend en een en al ontlading.

Klein en groot

Nibbel, zelf pas een half jaar oud, was de enige voor wie deze geuren en kirrende baby geluidjes vanuit de puppiekamer onbekend waren. Met platte oortjes en een vragende blik besnuffelde ze ons. Eindelijk kon ze op schoot en geknuffeld worden na die lange uren wachten terwijl achter de gesloten deur het wonder weer plaatsvond.
Iedereen was opgetogen, bruisend van energie, wij ook, al was het weer een marathon met een nacht zonder slaap. Een stroom van energie en euforie ging door ons huis. Alleen Sophie lag innig tevreden in diepe rust verzonken tussen haar babies in de puppiekamer

Mama

Wat een prachtig sinterklaas kado bracht ze ons! En we hadden niet eens verwacht dat ze zwanger was; de beelden op de echo, drie weken voor de bevalling, waren een complete verrassing voor ons. Sophietje is geen grote baby meer, Sophie is niet meer ons hoog sensitieve meisje. Haar meestal zo grote vragende ogen hebben nu een andere blik. Sophie is moeder, ze heeft de verantwoordelijkheid over 8 mooie babies, haar babies, en die rol is op haar lijf geschreven!

6 weken drachtig