Sophie en haar D-nest
Pakjesavond begon bij ons dit jaar in alle vroegte van 5
december. Eigenlijk was het bij ons pakjes ochtend...
Sophie was op 3 oktober gedekt en precies negen weken later, de
dag waarop ze was uitgerekend, werd haar eerste nest geboren. Ze
gaf ons het geweldigste sinterklaas kado ooit! Tussen 01:30 en
11:00 's morgens hebben we haar pakjes uitgepakt. Acht prachtige
pups werden er geboren, 4 reutjes en 4 teefjes. Het was een
voorspoedige bevalling, gelukkig!
de bank, of wat er nog van over was...
24 uur Eerder, in de vroege ochtend van 4 december, werd Sophie
onrustig. Ze ging graven in de mand, de bench en de banken. Ook
liet ze ons met geluidjes weten dat ze naar buiten moest. Heel
veel plasjes en poepjes deed ze in de nacht van 4 op 5 december.
In haar buik was het onrustig, de voorweëen waren begonnen.
Druk druk druk; nesteldrang...
Sophie is een flinke labrador, groot en sterk, en het graven in
huis werd ook op een XL-manier uitgevoerd; niet alleen de kleedjes
en vetbedden werden versleept, uitgegraven en verfrommeld, de hele
bank werd verbouwd. Alle kussens waren van de bank gegooid; alleen
het houten raamwerk stond nog overeind... Zo ingrijpend heeft nog
nooit een aanstaande moeder ons huis ontmanteld. Ons Sophietje nam
geen halve maatregelen..
Sophietje en co, voorweëen, 4 december
Het graven deed ze alleen in huis, buiten had ze die drang niet.
Op de bank, lag onze Sophie er 4 december 'ontploft' bij; zitten
en liggen wilden niet meer, haar buik én enorm opgezwollen
melkklieren zaten haar zichtbaar in de weg. Ze lag dus wat
laveloos op de bank. Het hijgen werd afgewisseld met diepe korte
slaapjes met veel gesnurk.
Alleen Bibi, haar moeder, hadden we in de kamer bij Sophie. De
rest vond haar erg interessant ruiken en ze draaiden allemaal om
haar heen. Dat vond ons ontplofte meisje duidelijk niet prettig,
in haar buik was al een polonaise gaande, al die interesse van
haar vriendinnen en familieleden was haar duidelijk teveel.
Hulpeloos keer ze ons aan; HELP!
Bijna-moeder
Mama Bibi snuffelde van tijd tot tijd uiterst geconcentreerd aan
haar dochter en gaf haar zachte likjes. Verder lag onze opper
moeder Bibi rustig naast haar dochter op de bank. Voor Bieb was dit
gesneden koek, en voorweëen kosten tijd. Veel tijd, dat weet onze
Dot. Bieb was duidelijk steun voor Sophie, die niet wist wat er in
haar gebeurde, want het was haar eerste bevalling.
Wijze mama Bibi, steun en toeverlaat
Rond 1 uur 's nachts, was daar haar eerste perswee en binnen een
half uur werd haar eerste dochter geboren. Sophie was zichtbaar
aangedaan, ontroerd. Het is zo mooi om een moeder geboren te zien
worden... in een flits, een oogwenk is daar de verandering in de
blik en de uitstraling. Weg was ons soms hulpeloze meisje; hier
hadden we opeens een zelfbewuste moeder... Sooph was meteen heel
zorgzaam en uiterst vakkundig hielp ze meteen al bij de eerste pup
mee met het inkorten van de navelstreng.
De eerste pup: een dochter en een moeder zijn geboren
Het kleine meisje werd grondig gelikt om de bloedsomloop en ademhaling te stimuleren. Alsof ze dat al vaker gedaan had. We hoefden haar niets te vertellen, te laten zien, te begeleiden. Ze
ging meteen beschermend om haar baby heen liggen. Wat was ze trots!
Uit de vruchtzak, aan de borst
Daar lag ze, ons Sophietje, ons 'hooggevoelige' meisje. Sophie
heeft altijd iets heel aandoenlijks. Haar flinke sterke lijf en
haar grote ogen waarmee ze vaak zo vragend en soms hulpeloos naar
ons opkijkt, staan in groot contrast met elkaar. Sophie zoekt
vaak steun. Sophie heeft ons 'nodig'. Hoewel ze
heel slim en zeer gehoorzaam is, zoekt ze regelmatig bevestiging
bij ons. Ze is altijd onze grote, grootste, baby gebleven. Tommie
en Nibbeltje, beiden veel jonger dan Sophie, zijn van
nature zoveel volwassener in hun gedrag en uitstraling.
Ons Sophietje met haar "hellup!!"-blik
Maar ons Sophietje was opeens geen baby meer. Net als tijdens de
dekkingen, stond hier een zelfbewuste, verantwoordelijke teef, met
het volste vertrouwen in zichzelf en in ons. Ze had geen steun,
geen geruststelling nodig. Het was allemaal nieuw voor haar, de
weeën, de vruchtzakken, de babies, maar zo leek het niet! Sophie
was in control, Sopie was rocksteady. Het leek alsof ze dit alles
voor de zoveelste keer meemaakte, zo geroutineerd en stabiel was
ze. Een oerbeest was ze opeens, precies zoals haar moeder Bibi.
Persweeën; de bevalling is in volle gang
De persweeën onderging ze, ze werkte mee met de stuwing in haar
lijf en de verzameling kleine zwartjes groeide vlug. Ze zoogde,
poetste, verkortte navelstrengen en was tegelijkertijd alweer aan
het persen op de volgende pup. De samenwerking, zij aan zij, het rotsvaste vertrouwen, het delen; een bevalling is zoiets intiems en intens. Het wonder is voelbaar, tastbaar...
Het was een overvloedige pakjes
ochtend hier! Om 11 uur 's morgens werd de achtste pup geboren.
Sophie was kapot, zo moe, maar heel relaxed en in haar nopjes met
haar kleintjes.
Broertjes en zusjes...
Haar pups waren gelukkig meteen sterk en actief. Zachte
geluidjes makend en tijgerend rondom hun moeders borst, zochten ze
gulzig de tepels. Sooph lag daar rustig te midden van al die
bedrijvigheid, met een enorme vanzelfsprekendheid. Als we niet
beter wisten, zouden we denken dat het haar tweede of derde nestje was!
Hazenslaapje tussen de weeën door
De rest van de roedel had een beetje een saaie dag, die vierde
december, en toen de bevalling voorbij was en Sophie en haar
kleintjes tevreden in een schone werpkist lagen, en wij weer tijd hadden voor de rest van de roedel, kwam bij hen de ontlading. Want al die handdoeken met de geur van
vruchtwater, en alle plasjes die Sophie in de afgelopen 24 uur in
de voortuin gedaan had, waren voor jong en oud heel interessant en
spannend. Bibi snuffelde langdurig, en keek diepzinnig, peinzend
voor zich uit. Tommie besprong ons: de geur die om ons
heen hing, riep duidelijk emoties bij haar op. In mei is zij
voor de eerste keer moeder geworden. Pernod, die weer papa
geworden was, liep jodelend door de bijkeuken terwijl opa Louis
ingespannen de bevallings-was besnuffelde die ik in de machine
deed. Bootsz, onze gangmaker, rende door het huis, al pirouettes springend en een en al ontlading.
Klein en groot
Nibbel, zelf pas een half jaar
oud, was de enige voor wie deze geuren en kirrende baby geluidjes
vanuit de puppiekamer onbekend waren. Met platte oortjes en een
vragende blik besnuffelde ze ons. Eindelijk kon ze op schoot en
geknuffeld worden na die lange uren wachten terwijl achter de gesloten deur het wonder weer plaatsvond.
Iedereen was opgetogen, bruisend van energie, wij ook, al was het
weer een marathon met een nacht zonder slaap. Een stroom van
energie en euforie ging door ons huis. Alleen Sophie lag innig
tevreden in diepe rust verzonken tussen haar babies in de
puppiekamer
Mama
Wat een prachtig sinterklaas kado bracht ze ons! En we hadden
niet eens verwacht dat ze zwanger was; de beelden op de echo, drie
weken voor de bevalling, waren een complete verrassing voor ons.
Sophietje is geen grote baby meer, Sophie is niet meer ons hoog
sensitieve meisje. Haar meestal zo grote vragende ogen hebben nu
een andere blik. Sophie is moeder, ze heeft de verantwoordelijkheid over 8 mooie babies, haar babies, en die rol is op haar lijf
geschreven!
6 weken drachtig