"You wish!!" écht Rosie!
Het begon allemaal 18 dagen geleden: Rosie werd loops. Daar was door ons al lang naar uitgekeken. En als het balletje eenmaal gaat rollen, neemt het vaak anderen mee.
Een week later volgden dan ook Baguette en Zoë (ons kleine meisje is nu echt zo klein niet meer!)
En Janet, die al elke dag als ik de meiden checkte, omstandig op haar rug ging liggen, benen wijd, alsof ze zeggen wilde:" Ik ook, hoor, ik ook!" volgde vlak daarna.
vlnr Zootje, Jenny en Cato, behind bars...
Met onze Tessel in huis, die weet van de hoed en de rand, is dat goed oppassen. De loopse dames scheiden, en dan ook nog Bague en Zootje uit elkaar houden, anders stoeien die meer dan goed voor ze is.
In dit soort tijden zijn benches geen luxe! Om beurten wordt er in de ren verpoosd, en de meiden kamer met lounge bank, is nu écht een meidenkamer waar boys niet binnen mogen komen.
vlnr Jazz, Jenny en Catotel
Nou ja, alleen Tessel mag er niet komen. Ol, die nu ruim een jaar geleden gecastreerd is, heeft van alle geurtjes en vibes geen last meer. Wel inspecteert hij de tuin erg grondig: grasje voor grasje, maar jammeren en piepen en niet kunnen eten is gelukkig voor hem van de baan.
Tes en Cato, gebroederlijk schouder aan schouder
Tessel houdt zijn hoofd tot nog toe ook redelijk koel, maar Rosie is ook pas net echt interessant aan het worden, als we naar haar progesteron spiegel kijken. Onze grote jongen snuffelt behalve in de tuin, ook erg aan de meisjes die hij nog wel om zich heen mag hebben. Te weten Jazz en Cato. Maar die zijn het dan weer net niet, dat heeft Tessel wel door! (Jazz is gesteriliseerd en Cato wordt, hoop ik, pas over een paar weken loops -ivm de spreiding, want haar gaan we ook laten dekken).
Ik neem onze Tesselman mee boodschappen doen, de stad (Groningen) in, en op wandel- en fietstochten. Zodat hij wat afleiding heeft, en wat frisse lucht!
En wie zegt dat Ol geen ballen heeft?!
Zoë doet met de andere 'loopsen' mee als een volleerde dame; om de zoveel passen doet ze een mini-plasje, als ze bereden wordt, keurig haar staart opzij, en ze berijdt Baguette en ook Janet. Die dat prima vinden, op dit moment.
Rosie doet vooral haar eigen ding, daar is ze ten slotte onze Rosie voor! Ze gaat om de dag met mij een bloedje prikken bij Eva, onze dierenarts. Daarna likt ze uren haar pootje schoon, heel zorgvuldig.
Hormonen gieren door het huis en ieders lijf... (Janet)
Dit zijn altijd rare dagen. Spannend, want ik weet niet hoe de dag eruit zal zien, en het is in huis goed opletten geblazen, maar tegelijk erg saai (want omdat het telkens wachten is op uitslag en wat daaruit voortkomt, kan ik niets plannen, zijn de dagen los zand).
En het wachten duurt lang, dit keer.
Maar dat maakt niets uit: het gaat om perfecte timing en natuurlijk vooral om het uiteindelijke resultaat!
"Loops, niet loops; het loopt wel los!..." (Baguette)
Wij wachten, wij hopen en... ik poets me te pletter, want met zoveel loopse meisjes (ondanks hun tijdelijke broekjes), blijf je bezig!
