De zusjes Dame Blanche en Dada de Cato
Eindelijk kom ik eraan toe: een blog over het prachtige nestje dat Cato ons geschonken heeft.
Maandag 21 februari is Caat bevallen. Het was haar eerste bevalling, maar ze deed het zo goed, zo beheerst en rustig alsof ze al veel ervaring had.
Sommige moeders moeten eerst wennen aan de pas geboren pups: "Wat is dat?? Dat ruikt naar mij, maar ik ben het niet!?"
Gelukkige moeder Cato met haar Dame Blanche
Niet Cato. Toen de eerste pup, een geel teefje geboren werd, ging Cato direct aan de slag. Likken, navelstreng doorbijten. Ze leek de pup te verwachten en verwelkomde haar met open armen!
Samen
Van mij
De drie pasgeboren pups
Cato had goede persweeën en ook zonder puf-cursus wist ze precies hoe ze ermee om moest gaan.
De tweede pup was een zwart teefje. De zusjes gingen meteen drinken en zo hielpen ze Cato bij de bevalling, want het drinken stimuleert de weeën.
Geen twijfel mogelijk; Doubting Thomas is gelukkig bij zijn mams!
(nog geen 2 uur oud)
Nummer drie was het zwarte reutje. Hij zat flink klem en leek te twijfelen of hij er wel uit wilde komen. Daar heeft hij zijn naam aan te danken.
1 dag oud, 1 dag moeder
Cato was moe van de bevalling, maar zo tevreden. Terwijl zij in een diepe slaap verzonken was toen de weeën voorbij waren, lagen haar drie kleintjes tevreden geluidjes makend aan haar borst.
Dada de Cato, 1 dag oud
Iedere geboorte is een wonder, en elke keer is het weer spannend. De eerste bevalling van een teef is extra bijzonder, want met haar pups wordt een nieuwe moeder geboren. Elke moeder is anders, het is een hernieuwde kennismaking met je teef, ook al ken je haar al door en door.
6 dagen oud
Cato herstelde vliegensvlug van de bevalling. Twee dagen erna, toen ik een ommetje met haar maakte, had ze een aardappel gevonden op het land. De smeet ze me voor de voeten terwijl ze me kwispelend verwachtingsvol aankeek. Ik moest gooien! Ze wilde apporteren, en dat deed ze in flinke draf.
Dame Blanche, bijna 1 week oud
Tevreden in Dromenland
Dat voeden doet ze heel nauwgezet en zorgzaam. De pups worden ook grondig gepoetst. Er is genoeg melk en met z'n drietjes hebben ze ook tepels te over. Ze drinken zich dan ook goed vol en rollen dan tevreden van de tepel af, vaak op hun ruggetjes, tongetjes een klein stukje uit hun bekkies.
Drie op een rij
Cato is dan wel een goede voedster, haar pups komen niets te kort en de zwartjes hebben steevast witte melkmuiltjes. Maar mammie zelf wilde de eerste tien dagen zelf niet van eten weten.
Dat is uitzonderlijk en niet wenselijk; om de melkproduktie op gang te houden, moet er natuurlijk wel flink gegeten worden. En van een bevalling moet de moeder aansterken. De meeste moeders eten met smaak volop en als laab ben je natuurlijk extra blij met de extra porties die jonge moeders krijgen...
Maar Catotel dus niet.
Drinken, dat is serious business
Cato is een bijzonder kind, dat blijkt weer eens te meer! Vers vlees, gekookte kipfilet, een runderlap in z'n eigen bouillon... Cato keer er even naar, snuffelde wat, en wendde haar hoofd af. Als ik iets in haar bek stopte, spuugde ze het theatraal uit...
Het was om hopeloos van te worden! Honden snacks die ze anders heerlijk vindt, konden haar nu niet bekoren. Alleen gedroogde kipfilet ging er nog in, met een beetje tegenzin. Maar ja, daar kan een laab toch niet op leven, en zeker een zogende laab niet!
Gelukkig had ze veel melk en maar drie pups, dus de babies hadden nergens last van.
Cato en haar D-nest
Ik hoopte dat Cato van de flinke wandelingen wat meer trek zou krijgen, maar ook dat niet.
Het was lastig en het baarde me wel wat zorgen, al leek ze verder prima in haar doen.
Gelukkig is de eetlust nu bijna als vanouds!
Tis bloedje heet hier in de werpkist!
De pups, die bij de geboorte tussen de 450 en 470 gram wogen, wegen nu, twee weken later, iets meer of iets minder dan 1700 gram. Een top prestatie!
Dit weekend zijn de oogjes open gegaan. Eerst een klein kiertje, dan een half oogje, en nu hebben Dame Blanche en Doubting Thomas hun oogjes zo goed als open. Kleine zwarte kraaloogjes glinsteren in hun snoetjes. Dada de Cato, het zwarte teefje, doet het rustig aan; twee kiertjes vindt ze voorlopig wel genoeg. Alles op z'n tijd.
De eerste twee weken is het slapen en drinken, drinken, drinken
14 dagen oud en flink gegroeid!
De meest kwetsbare weken zitten er nu bijna op. De zon schijnt in de puppiekamer en de pups maken tevreden geluidjes, terwijl moeder Cato zachtjes snurkt in haar slaap. Zó is het leven prachtig!
Sailor (Yorkshire Man of JBA), trotse vader van dit nest
