Bibi en Zootje
De staarten-parade: Ruiken en geroken worden
Vier keer loops is wat teveel voor onze Tessel, dus hij is uit logeren, zijn vaste adresje in Oosterhesselen bij Bailey en Dolce. Heerlijk vindt hij het daar!
Ollie, sinds 2009 gecastreerd, heeft nergens last van. Plato, van bijna 10 maanden, heeft heus wel door dat er iets in de lucht hangt. Alleen: Wie is het nou??? Snuffel snuffel, sporen onderzoek in huis en tuin. Hij denkt dat het zijn oma Rosie is. Die is nou juist niet loops. Ze speelt het spel vrolijk mee, laat zich van alle kanten dekken, springt en dartelt als een jonge deerne door de tuin. En als ze er genoeg van heeft, gaat ze op haar rug liggen met alle vier haar pootjes de lucht in, nog altijd goed geluimd. Dit spel duurt zo ongeveer de hele dag.
Cato probeert Rosie voor zich te winnen
De loopse ladies zijn natuurlijk afgeschermd van Plato. De vier hebben het zo druk met elkaar, daar hebben ze geen reu bij nodig. Het is een grote drukte. Ze geven het de volle honderd procent, al hun inzet en energie.
Cato zet zich schrap onder Zootje's gewicht
Je ziet duidelijk wie de ervaren teven zijn, en en wie (nog)niet. Bibi dekt haar zus Baguette van alle kanten. Baguette staat keurig met haar staart opzij, ook als Bibi haar hoofd bestijgt. Cato weet heel goed dat je je pootjes om het middel van de staande teef moet klemmen, dan, hop, erop. Er worden oerkreten uitgestoten, gezucht en gesteund, en als de ene weer op vier pootjes staat, bestijgt nummer twee de braaf en geduldig staande teef. Het is echt serious business, heus geen luchtig spel!
Zoe heeft geen ervaring als fokteef noch als dekreu (!!). Maar dat zou je niet zeggen. Onophoudelijk blijft ze het proberen. Wanneer de meiden even adempauze nemen, staan ze er hijgend een beetje verloren bij: "Waar zijn we nou helemaal mee bezig??" Ze worden gestuurd door hun hormonen. Wat moet je daar nu mee?
Er is één loopsheid die we nauwkeurig in de gaten houden; die van Cato. Om de dag zijn we gaan progesteron-prikken, om te kijken of de hormoonspiegel al hoog genoeg is voor het ideale dek moment. Niet door een van de meiden, maar door een vakkundige kenner: Cover My Eyes Walkin' on the Moon, kortweg Louis. En dan maar hopen dat daar pups van komen.
De andere meiden slaan we nu over. Één nestje willen we heel graag, maar twee tegelijk is teveel. Ik wil mijn aandacht niet hoeven spreiden over onze roedel, een moeder en een nest, en nog een mams en nestje. Het is dus hopen, hopen hopen, dat is fokken; plannen, rekenen, alles inzetten, en dan hopen dat de natuur meewerkt.
De hormonen vliegen door de lucht, de tuin staat vol knoppen en de zwarte strings van de teven wapperen hier aan de waslijn in de wind. Spring is in the air. De natuur roept en lonkt. Een nieuwe lente en een nieuw geluid. En straks hopelijk weer babes! Kriebels!