Cherries on the Cake

Nog even allemaal samen; mijn pups en ik

De afgelopen week hebben we nog even heel erg genoten van elkaar. Het einde van de nesttijd is in zicht. Cato, de pups onderling, de roedel en wij hebben de pups klaargestoomd voor hun nieuwe leven in hun eigen roedel. 

Het mooie weer was de cherry on the cake. Al was het wel errug warm, maar onze 'dompeltobbe' en het zwembadje zorgden voor verkoeling voor de kleintjes. De rest zocht verkoeling in het kanaal. Lange dagen met lome middagen; het tropenrooster @ Wishstone.

 Bieb en 'haar' puppies

Maar naast het water er zijn meer koele plekjes. Het zand in de ren, bijvoorbeeld. Samen met Plato en Bibi hebben de pups flinke kuilen gegraven, waar ze vervolgens lekker in kropen.

 Tropen rooster

Cato's krekels waren niet vooruit te branden! Rondje door de tuin om even te poepen en plassen, iets wat ze anders erg leuk vinden?? Ze piekeren er niet over, kijken me met hun fluwelen oogopslag nadenkend aan. En verroeren zich niet. Maakt niets uit of ik zing, roep, gek doe. Gewoon niet...

 Bespiegelingen rond de waterbak

Het eten ging ook minder overdag, en geef ze eens ongelijk, in die hitte. Gelukkig zitten ze goed in hun vlees en lekkere snackjes gingen er nog in.

 Plato en Joris kijken toe hoe moeder Cato haar pups in het gareel houdt

Tegen een uur of 6, begon er weer beweging in de pups te komen. Konden ze eindelijk weer stoeien, over elkaar heen buitelen, luid blaffend elkaar op de hielen zitten. Opeens hadden ze dan allemaal weer praatjes. Daarna kwam te gezonde trek vanzelf ook weer terug.

 Ons zwembadje! (Met Baguette, Cato, Bibi en Plato)

Het badje vinden de pups geweldig. Lekker erin staan en tegelijk water drinken. Baguette vond de blauwe schelp ook heel interessant. Ze is er op 3 verschillende manieren in gaan liggen. Goedgekeurd.

 Nooit te warm voor Cato's warme melk...

Cato, nog altijd zorgzame mams, houdt wanneer er iets nieuws aan de orde is, altijd zorgvuldig in de gaten wat er gebeurt. Ontspannen, vol vertrouwen maar toch oplettend, tongetje een beetje uit haar bek, staat zij temidden van de zwerm pups en kijkt toe.

Als haringen in een tonnetje!

Cato is gewoon nog steeds erg met haar pups begaan. Ze heeft er veel lol in, is graag temidden van haar kroost. Al wordt ze er wel eens moe van dat ze soms vooral in haar boezem geinteresseerd zijn. Gelukkig wordt die preoccupatie van de pups wel steeds minder (er is ook weinig melk meer...)

Maar van Cato hoeven haar kinderen nog niet te verhuizen, hoor!

 Meditatief moment met Plato

De pups hebben meer fans, Plato en Bieb met stip nog steeds vlak onder Cato. Dat er in hun oren, lippen, wangen, poten, staarten en zelfs Plato's ballen gehapt wordt, nemen ze voor lief! (Plato vloog wel gillend een halve meter de lucht in...) Maar even later ligt hij weer met al zijn poten de lucht in terwijl zijn kleine half broertjes en -zusjes hem beklimmen.

 Corvee vergadering in de beukenhaag met Baguette

En Baguette zorgt ook voor vertier. Beetje rennen, beetje duwen tegen de snuitjes, beetje uitdagen. Ze heeft altijd iets in haar bek, en rent daarmee door de zwarte menigte, die haar op de hielen volgt. Party!

 Te warm voor enige vorm van actie

Terwijl de pups in zelf gegraven kuilen de hitte doorstaan met Bibi en Cato, verkiest het overgrote deel van de roedel de koele tegels van de bijkeuken boven de tuin om siesta te houden.

Loom op de tegelvloer verzameld...

Maar hittegolf of niet, er moet ook gewerkt worden; nu de pups gaan uitvliegen, is het weer tijd voor een uitstapje met degene die vertrekken gaat. Samen naar Zuidlaren bijvoorbeeld. Autoritje, even showen in wat winkeltjes, knuffelen. Wennen aan alles wat er te zien te horen en te ruiken is. Spannend vinden ze het niet echt. Maar overweldigend zijn alle nieuwe indrukken wel en ze zijn soms wel op hun qui vive. Het is ook weer allemaal nieuw. Knappe kleine babies!

 Ik word aan het lijntje gehouden...

Opeens zijn ze dan weer zo klein, zo zonder achterban, zonder het decor van ons huis en tuin. Het zijn rituele uitstapjes. Goed voor de pup, goed voor mij. Nog even een op een. En ik zie en voel wat ik al lang weet: ze zijn klaar voor Fase II. Hun verhuizing naar hun mensen, hun roedel voor het leven.

Hoezo spannend, eerste keer mee naar de 'grote' stad?!

Ze slapen de laatste nacht(jes) alleen in de bench, om te wennen. Wel in dezelfde ruimte met hun broertjes en zusjes, maar toch alleen. Zodat het straks thuis, waar alles nieuw is, al vertrouwd is in een bench alleen. Ze doen het zonder enig probleem, al zolang geslapen in die bench met z'n drietjes, dat dit volgende stapje niet zo groot is.

Knappe koters zijn het. Trots en gelukkig voel ik me, met deze diertjes die 9 weken geleden nog niet geboren waren, 18 weken geleden nog helemaal niet bestonden. Wonders zijn het.

Aan elke nesttijd komt een eind, en dat is ook goed. De pups zijn er klaar voor, en hun mensen ook. Die leven al weken, soms maanden toe naar het moment dat nu aanbreekt: samen naar huis met hun pup. Samen beginnen aan een leven met die pup voor altijd bij hen. Het is mooi, het is goed. En altijd is dat afscheid ook een beetje bitterzoet. De lach en de traan zitten soms dichtbij elkaar.
Het is een voorrecht om dit avontuur van dekking tot uitzwaaien mee te maken, en weer. Veel cherries on the cake.