Als warme broodjes: Baguette's H-nest is geboren!

Moe en intens tevreden met haar net geboren pups

Ik zit in de puppiekamer, waar het warm is, en tussen Baguette's ademhaling door hoor ik de lieve geluidjes van haar pups. Net een dag oud zijn ze, deze 8 van Baguette en Louis. Vijf teefjes en drie reutjes. Ze maken smak-geluidjes en eentje piept, die is de tepel kwijt. Dit is liefde, puur. Een zorgzame moeder en kleintjes die net aan hun leven begonnen zijn. Wat een rijkdom.

Snuffelknuffel

Dit is hoe je hoopt dat het zal zijn. Het voelt als een enorm geluk. Ik ben een mengeling van trots (op ons geweldige Baguette-je, die zelf ook in deze werpkist geboren is), van dankbaarheid, moeheid, blijdschap en opluchting. Want niets is vanzelfsprekend wanneer je fokt. Leven is zo kwetsbaar. En als het goed gaat is het onuitsprekelijk mooi.

Wachten, uitzitten, puffen, steunen... Zondag nacht

Ik dacht wel dat Bague iets eerder zou bevallen dan de 63e dag. De afgelopen week stond in het teken van rust. Van wachten en afwachten en hopen. Zoals altijd vlak voor een bevalling, had ik gehamsterd, zodat we even nergens heen hoeven. Ik ben non stop thuis at the base, met de roedel, bij Baguette.

Volkomen rustig

Zaterdag was duidelijk dat de bevalling dichtbij kwam. Dikke Baguette veranderde van vorm doordat de 'vulling' begon te zakken. Zoals dat hoort. Ze hijgde wat, pufte, steunde, kon niet meer gemakkelijk zitten en liggen resulteerde ook in steeds een nieuwe pose zoeken.

Waar laat je zo'n buik?!

De roedel hadden we niet meer in zijn geheel in de woonkamer, te druk voor Baguette die zich duidelijk kwetsbaar voelde met haar grote uitzakkende lijf. Cato, Jazz en Ollie hebben haar totdat haar water brak zorgzaam gezelschap gehouden. Vooral Cato kwam om de zoveel tijd even kijken naar haar vriendin; neus tegen die van Bague, een liefdevol gebaar. " Komt wel goed, schatje." Baguette zat en lag met mij op de bank, dicht tegen mij aan, samen in de nacht zonder te weten hoe lang die zou duren en hoe lang die zou voelen.

Happy Feet; de eerste is er!

De eerste pup, een reutje, werd geboren op de bank in de woonkamer om 04:50. Voetjes eerst; Wishstone Happy Feet. De rest is geboren in de puppiekamer, in een snel tempo werden de warme zwarte pakketjes afgeleverd. Iets over half 10 wordt de achtste geboren.
Leek Baguette heel even wat onwennig toen de eerste pup er was - Happy Feet kwam er ook niet zonder slag of stoot uit -,  ze herstelde snel en ontfermde zich liefdevol en zorgzaam over haar zwarte volkje dat snel groeide. Vakkundig en rustig en zichtbaar geroerd.

Delicate kisses van Delicate Rose

Terwijl ze weeën had, zoogde ze en poetste ze haar kleintjes al zorgzaam. Wanneer de pup er bijna uitkwam, stond ze op. De delivery had ze buiten de werpkist gepland. Dus zo deden we het.

Met Joris de nieuwgeboren dochter ontdekken

Het was net als haar eerste bevalling een fantastisch samenwerken. Ze heeft zoveel vertrouwen in ons, kan zich helemaal overgeven. Stoer, zacht, dapper, sterk en oneindig lief meisje!

We belong together

Ik merk het elke keer weer en elke keer raakt het me: de band die je opbouwt tijdens de bevalling. Zij geeft zich over, vertrouwt mij 100%. Ik vertrouw haar net zo. Haar lijfje wordt tijdens die uurtjes een beetje van ons allebei, zo voelt het, al klinkt het gek. Samen doen we het. Het karwei, ons karwei. En wanneer het zo voorspoedig gaat, is er misschien wel niets mooiers. Kleine natte pups tijgeren door elkaar in de werpkist, zoeken gulzig de borst. Instinctief masseren hun kleine voorpootjes met perfecte teentjes en nageltjes de melkklieren. Moeder zucht, likt, snuffelt. Moeder is weer geboren.

Tussen mams en diens favoriete knuffel Olifant

Samen bijkomen

Toen ik gisteren rond de schemering met Jazz, Ol, Tessel en Cato een wandeling maakte over de dijk, me zo gelukkig voelend, dacht ik aan bevallingen van onze hondjes, aan de nesten. Aan wat er goed gegaan is en aan de keizersnedes, de pups die we bij bevallingen verloren hebben, het nest van Bisous en Tesseldat maar 2 weken oud werd. De lucht is zacht en het licht prachtig. Ollie gaat even zwemmen en Tessel steelt een suikerbiet van de akker. Het is er allemaal. Het onuitsprekelijk mooie en het onmetelijk verdrietige. Fokken, het nieuwe kwetsbare leven, is en blijft een wonder. En hoe goed je ook je best doet, je weet nooit wat je krijgt.

Even afkoelen op mijn bed, terwijl ze de pups nauwlettend in de gaten houdt

Haar andere favoriete plekje in de puppiekamer; een soort holleje

Wat wel met een behoorlijke zekerheid vast te stellen blijkt, is dat een dekking van Cover my Eyes Walkin' on the Moon, voor intimi Louis, resulteert in babies. Prachtige babies, lieve babies... Ook op de wandeling reken ik uit dat we met dit nest erbij 36 pups van Louis op de wereld gezet hebben! Wishstone-Louis-tjes. Baguette ging er twee keer logeren en twee keer komt ons gouden stokbroodje gevuld naar huis. Om de zwarte 'petit pains' keurig af te leveren. Dank je wel Louis, Daan en Caro. What can I say: We are Family! (En in de hondenwereld kun je je familie wel zelf uitkiezen!)

Papa Louis, november 2012

Louis, Cover my Eyes Walkin' on the Moon, september 2012

Baguette, pas gedekt, september 2012

Baguette, 60 dagen later (10 november 2012)

Liedje

Het duurt altijd langer dan je denkt,
ook als je denkt
het zal wel langer duren dan ik denk
dan duurt het toch nog langer
dan je denkt.

(...)

Het duurt veel korter dan je denkt
ook als je denkt het zal wel korter duren dan ik denk
dan duurt het toch
nog korter dan je denkt.

Judith Herzberg