LouLou met zes pups en nog een verrassingspakketje in haar buik
Het was nu eens niet een bevalling met een hele lange aanloop, en dat was heerlijk!
Woensdag op donderdag nacht was LouLou druk aan het graven in de mand, bench en bank. Donderdag ochtend gingen zij en ik elk door het huis, ik met de stofzuiger en dweil, zij met een spiedende blik. Elk hoekje in huis, ieder mandje, de kleine ruimtes tussen bank en muur werden zorgvuldig geschat en beoordeeld op hun potentieel als hol, als behuizing voor haar aanstaande nest, waarvan ze duidelijk 'wist' dat het ging komen.
Donderdag ochtend: beschutting en geborgenheid zoeken in hoekjes
De laatste uurtjes met een volle buik
Dat wisten wij ook, natuurlijk; alleen kan dit stadium dagen duren. Dus in tegenstelling tot LouLou, die alle nodige voorbereiding nu aan het nemen was, wachtten wij nog rustig af (alle voorbereiding voor haar bevalling hadden we al eerder deze week getroffen, onder het motto "better be safe than sorry").
House hunting in de tuin...
Ook buiten werd ieder hoekje, elke kuil en zelfs onze vissersboot die omgekeerd in het gras ligt, gemonsterd. En het 'grote graven' buiten begon. Erg warm voor zulk zwaar lichamelijk werk zeker wanneer je een dikke double coat hebt en tonnetjes rond bent. Vooral als het bovendien niet nodig is, gezien de werpkist en puppiekamer klaar voor gebruik waren. Maar vertel dat maar aan een hoogzwanger moedertje in spe met een plotseling dalende progesteron spiegel die haar hormonaal helemaal klaar maakt om te gaan bevallen...
Uiteindelijk leek Loutie het badje uitgekozen te hebben. Mensen bevallen toch ook graag in bad? Als een grote zwarte berg zat ze daar.
Met dikke buik in bad
De appeltjes, die zij al weken uit de boom 'keek' en ook plukte (staand op haar achterpoten; ja je moet wat wanneer je waanzinnig hongerig bent door al die babies in je buik...), waren opeens niet meer lekker. Ze liep ermee in haar bek met een blik van "wat moet ik ermee?" Een beetje verloren en ontheemd was LouLou, gedurende de dag steeds meer in zichzelf gekeerd en ons niet uit het oog verliezend. De roedel leek voor haar niet meer te bestaan, zoals meestal in dit stadium.
Tegen een uur of half zes kreeg LouLou zichtbaar voorweeen, ze kroop op schoot en bleef zo zitten. Zo aandoenlijk! Duidelijk steun zoekend en toch liet ze alles over zich heen komen, dichtbij ons.
Een uur later gingen die over in persweeen die steeds sterker werden, en om iets voor acht uur, begeleid door een knetterend onweer, werd LouLou's eerste dochter geboren. De kwetsbaarheid die over haar heen kwam gedurende de dag en nog meer tijdens de toenemende weeen, veranderde direct in verantwoordelijkheid en actie. Want ze was nu moeder en in control. Dit kende ze!
... gevolgd door de eerste pup; LouLou is weer moeder
Navelstrengen werden kordaat doorgebeten en ingekort, de pups werden vakkundig schoongelikt en gestimuleerd en net als vorig jaar, druppelde de melk al sinds enkele uren voordat er pups geboren waren, uit haar tepels. De pups hoefden weinig te doen om biest binnen te krijgen.
De nacht vordert en zo ook het aantal pups en de vermoeidheid
De bevalling verliep voorspoedig. Rond een uur of een werd de zesde pup geboren. Daarna was het rustig en LouLou sliep zittend, later liggend met haar pups aan haar borst, hardgrondig snurkend. De kleintjes maakten hun prille tevreden kir-geluidjes. Prachtige muziek!
Het kadootje, de toegift, kwam bijna twaalf uur na de eerste pup, om zeven uur 's morgens. Een reutje, helemaal onverwacht en in prima conditie!
De dag na de bevalling: bloedheet, dus een natte hoofddoek
Een bevalling voordat je er al dagen reikhalzend naar uitkijkt, omdat het bijna zover is- een bevalling die opeens snel doorzet, dat is een feest. En hoewel de timing wat te wensen overliet (net toen de persweeen de eerste pup aankondigde, donderde er een enorm onweer met keiharde bliksem en heel erg veel regen; de roedel die lekker in de tuin was, moest opeens naar binnen en de wateroverlast door de hozende regen maakte dat het dak hier begon te lekken...)
Drie dagen voor de bevalling en in topvorm!
LouLou deed 'gewoon' haar ding, ondanks al het lawaai en de onrust om haar heen. De weergoden en commotie van de roedel door het onweer en het plotselinge transport naar binnen, veranderde daar niks aan. Onverstoorbaar volbracht LouLou haar missie. Een missie die begon eind mei, toen we met haar naar Hunter gingen. Missie volbracht en a job well done!
Vader van de pups: Hunter (Richbourne Treasure Hunt)
Sterke pups en sterke moeder!
Terwijl LouLou en de pups moe moe tevreden van de bevalling aan het bekomen waren, was een deel van roedel in rep en roer. Bootsz had de hele nacht niet geslapen; ze zat maar op wacht in de keuken, haar blik non stop gericht op de deur van de puppiekamer. Ze was er vrijdag gewoon een beetje kattig van naar Sophie. Onze altijd lieve Bootsz, zoo moe...
Pernod was vrijdag veel aan het jodelen, zoals alleen hij dat kan. Want wat klonken daar voor een vreemde geluidjes uit de puppiekamer?? Hij was er echt van onder de indruk. Janet en Keetje waren enorm gebiologeerd door de geur van de pups, de bevalling. De was werd geinspecteerd en wij werden afgesnuffeld door iedereen, maar speciaal door oude oermoeder Janet en de grote zus van het R-nest. Het meest van de kook van iedereen was onze Bibelot. Jammerkreten uitslakend huppelde ze door het huis, kwispelend en ons kussen en likken gevend. Ooooh!!! Veel te veel emoties voor onze drama queen. (Wanneer Bibi moeder wordt, is ze het evenwicht zelf maar aan de zijlijn het wonder meebeleven is voor haar net a bridge too far!)
LouLou's Wishstone R-nest:
teefjes
Roxane de Cyrano
Ripple of Excitement
Rouge Noir
reutjes
Reach for the Moon
Rooting Tooting
Renaissance Man
Ride on Coattails
