Saturday 2 April 2011

Caatje Mamaatje


Entertaining the kids

Met de chipper had Cato geen probleem, totdat die haar 'chip-lezer' op haar richtte, en daarmee ook op haar pups. Ze gaf geen kik, mamaatje Caatje, maar haar blik sprak boekdelen; 'hier moet ik niets van hebben'.
De kinderen werden gechipt en Cato likte het ontsmettingsmiddel grondig van haar babies want dat rook niet kosher.

Cato op haar plek: temidden van haar kinderen

Verder verlopen de dagen voor moeder en pups zorgeloos en gelukkig. Behalve puppiekamer en de hal, zijn ook de keuken en woonkamer verkend en bekend terrein. Ze lopen hier opgewekt door het huis, tussen enkele grote laabs door. Alsof het nooit anders geweest is! Met drie pups gaat dat prima.

Entertaining mommy

Het zijn boefjes, de schatten! Ze willen juist daar zijn, waar het niet mijn bedoeling is. Ze slepen met knuffels, ballen, kongen en kleedjes. En trippelen zonder schroom de bench van Ollie in wanneer die even onbemand is. Want daarin liggen veel leuke dingen.
Wanneer ik ze wil 'vangen', rennen ze met een parmantige tred de andere kant op. Cato ziet het goedkeurend aan. Ze hoeft de kudde lang niet altijd te hoeden, ze begeleidt ze vaak, met een zachte blik in haar ogen en haar tongetje net iets uit haar bek. Cato is meestal een gedecideerde dame, maar ze is ook ons 'loddertje'.

Quibuz vraagt mammie om advies

Caat is gewoon de allergrootste fan van de drie musketiers. Momenteel zijn haar pups haar wereld, haar universum. Dat, en wandelen, en zwemmen in het kanaal, en af en toe even socializen met de roedel. En snacks, en eten en onze knuffels. Meer heeft ze niet nodig. Maar toch bovenal haar pups!

Quibuz, diva in de dop

De drie zijn erg grappig, zoals ze stoeien met elkaar, of innig verstrengeld met een olifant knuffel over het kleed rollen. Slapen en snurken blijft ook een feestje.
Plasjes en poepen doen ze natuurlijk altijd op het vetbed en zelden op de tegels. Slapen daarentegen juist bij voorkeur op de tegelvloer en het terras. Kleedjes en bedjes zijn voor de sanitaire stops, niet om op te pitten... Maar waar heb ik het over, ze zijn nog geen 6 weken oud.

Stoeien

Cato is dan een zeer toegewijde moeder, de uitwerpselen van haar babies ruimt ze gedecideerd niet meer op. Daar ben ik voor. Ze nemen nog wel slokjes melk, ze hangen door de dag heen geregeld uitvoerig aan de borst, maar veel melk heeft ze niet meer. Die ontlasting heeft niet genoeg meer met haar te maken; die verantwoordelijkheid is gedelegeerd.

Spelen is leren

Gisteren was ik even weg, en toen ik thuis kwam lag Cato met Quibuz aan de andere kant van het hekje in de hal. Daar waar de pups niet bedoeld waren. Quibus had zich over de omheining weten te werken, en Cato was met haar meegegaan, als zorgzame moeder. Dat is Cato; je kan de zaken ook echt aan haar over laten. Ze raakt niet in paniek, ze laat de pup niet aan haar lot over. Ze grijpt in en doet dat goed.

That lovin' feelin'

Vanmorgen toen ik beneden kwam, had Quibuz de werpkist ook weten te ontvluchten. Ze vinden het helemaal niets meer, sinds ze overdag erbuiten toeven. De werpkist is voor babies, en zij zijn dat niet. Quibuz zeker niet. Quibuz is een lady en ze weet wat ze wel en niet wil. Van wie zou ze dat nou hebben...

Slapen is een vast onderdeel van het programma!

Drie is een klein nest, maar groot genoeg om met en van elkaar te leren, van elkaar te genieten en bij elkaar te schuilen. En voor ons is drie net zo goed 100% als een groot nest, dat merken we echt. Ze vullen m'n hele hart en m'n dagen, hoeveel of weinig het er ook zijn!

We doen alles met overgave, ook snurken

Samen als je samen wil zijn, en er is ook ruimte om je af te zonderen. want soms zoeken ze rust en ruimte voor zichzelf alleen. Voor even, dan.

Tommie gevloerd...

En Cato is er altijd bij als 4e 'man'. Om mee te spelen, knuffen, stoeien, filosoferen over het leven en de zin daarvan. Caat is er altijd bij, of er nu geslapen wordt, of druk geravot.

Sisters sharing a nap

Samen. Samen worden ze steeds sterker, slimmer, sneller, rustiger. Samen eten ze, samen slapen ze, spelen ze. Zo zijn ze steeds beter opgewassen tegen een leven zonder elkaar en hun mams. Maar nog even niet! We hebben elkaar nu nog veel te sterk nodig!