"Huh?! Riep je mij?"
De pups groeien als kool en ontdekken steeds meer van ons huis en vooral onze tuin. Het leven speelt zich met dit zomerse weer overdag buiten af, afwisselend in het puppen-rennetje en de grote ren. Tegels, gras, zand, struiken om in te schuilen en waterbadjes om verkoeling in te vinden. Alles wordt onderzocht. En nog eens.
Lekker loom lekker lui
Omdat ze groeien, krijgen al bekende speeltjes en bijvoorbeeld de omgedraaide mand, nieuwe dimensies. In plaats van eronder kunnen ze nu ook erop. De wereld verandert constant. En ze zien ook steeds meer; pluisjes die voorbij dansen door de lucht, een blaadje dat dwarrelt in de wind... Er op af! En de volgende ziet het puntje van de staar van z'n broertje...
Aktie foto: het dak gaat eraf!
Samen spelen is geweldig! Er wordt wat afgerend en gerollebold. Samenwerken of elkaar tegen werken. Alles wordt uitgeprobeerd en de rollen wisselen steeds. Sneaky proberen een pensstaafje ongemerkt alleen op te eten. Keffen en blaffen, snurken en tevreden brommen... Never a dull moment!
Stoeien
Verwend zijn ze, met alle aandacht van ons en de roedel en al het bezoek. Als ik binnen aan het koken of schoonmaken ben, hoor ik ze soms verontwaardigd keffen:"Waar blijf je nou?!?" En dan hebben ze hier ook nog zoveel roedelgenoten.
Janet wil niet in de ren met de pups, maar ze gaat wel steevast strak tegen het gaas van de puppie-ren aanliggen. Waar dan meteen ook pups neerstrijken hun lijven maken contact, maar er zit gaas tussen. Zo wil Janet van Bieb's babies genieten. Ze ademt diep en gelukzalig in en uit; lease babies!
Time to move on...
Cato doet ongeveer het zelfde. Die parkeert zichzelf tegen de poort van de grote ren aan. Haar hoofd in het gras tegen het gaas. De pups gaan er steevast vlak naast liggen. En dan horen we Cato haast non stop zachtjes brommen... Maar ze kiest er zelf voor daar te liggen en ze doet het elke dag meerdere keren. Het is een tante bet, onze tante Cato...
Kop en staart
Iedereen geniet dus op zijn of haar eigen manier. Plato vindt de kleintjes afwisselend interessant en een beetje spannend (cq eng). Ollie laat het zich letterlijk aanleunen. Van tijd tot tijd kruipt er een Bibedotje tegen zijn oude lichaam aan en dan liggen de oudste en jongste heel vredig samen te slapen. De enige die stoicijns blijft blaffen en grommen wanneer een pup haar nadert, is Jazz. En zeg nou zelf; iemand moet die beestjes toch leren dat niet iedereen op hen zit te wachten zoals Baguette, Loutje en Bibi zelf? En al die anderen in haar roedel?!
Als haringen in een ton!
Ze moeten ook leren dat niet iedereen staat te springen wanneer ze ten tonele verschijnen! Gisteren hoorde ik Bibi voor het eerst zacht grommen naar de pups. Ze stond tussen hen in gekluisterd, al haar tepels ver in de dorstige tepels van haar 7 weken oude pups... En Bij die ene brom-grom bleef het. En ze zoogde lijdzaam door... Een typische labrador-moeder, 'gevangen' door haar zwerm pups, en omsingeld. En dat dan toestaan en lijdzaam accepteren.
Hoofdje koel houden
Bieb heeft sneetjes van de tandjes van haar sterke gulzige kinderen, die plus of min 6,5 kilo wegen. Ze hoeft niet meer te zogen. Maar ze doet het nog zeker 4 keer per dag en op de grote zwarte hoofden van haar stevige pups zie ik de melk druppels.
Smiespel...
Stoer zijn ze, de pups van Bieb en Bonk, maar ook echt nog kleine babies. Na uitbundig spelen en verkennen, zoeken ze her en der verspreid in het zand of op het terras een plekje om lang en diep te slapen. Samen, boven op elkaar (zelfs in de hitte!), of juist een beetje afgezonderd. Alle indrukken moeten worden verwerkt, alle krachten aangevuld en ondertussen groeien ze ook nog hard. Pup zijn is topsport! Net als moeder zijn van acht.
Echt wel!
De chipper is geweest en ook de dierenarts. Allemaal gezond en prachtig verklaard en daar word ik als mensen-moeder behalve erg gelukkig en dankbaar, ook erg trots van. (Dat was ik toch al). Want we hebben hier weer een heerlijk en prachtig nest.
GAAP!
Natuurlijk zijn het ook weer echte knuffel-puppen. Daar ontkom je niet aan als Wishstone pup! Op schoot, samen liggend in het gras, binnen op de bank... Er wordt wat af geknuffeld. Zachte brom en snuf geluidjes maken ze dan van plezier. Heerlijke blote buikjes, zachte snorrebaardjes (en scherpe nageltjes en tandjes...)
You are my favorite pillow...
Dare to dream big...
Wanneer ik ga zingen, lopen ze weer als een zwerm achter me aan. Mijn zwarte zwerm, mijn fans. Net als de andere nestjes dat vanaf de zesde week doen. Erg handig wanneer ze naar bed moeten of even de andere ren in. Ze lopen gewoon met me mee, komen in de (geheel hermetisch omheinde) tuin uit alle hoeken en gaten. Hop huppel spring... Verzamelen! Ons mens roept.
Stoer!
In de puppen-ren lijken ze al zo groot. Zo bol, zoo veel hond. In de grote ren zie je alweer meer hoe klein ze toch nog zijn, en los in de tuin is het hier en daar nog echt "Alice in Wonderland". En wonders, dat zijn het. Acht stuks maar liefst en allemaal de liefste.
Bibedotje Storm in Wonderland
