Menu du jour...
Zondag hebben we de wereld van de pups vergroot. De werpkist uit, de puppiekamer in. Dat was spannend en niet in de laatste plaats voor moeder Cato. Er moet altijd het een en ander verbouwd worden; hekjes, planken, zeiltje... Schroeven indraaien, lawaai en heen en weer geloop. Cato zag het gebeuren hijgend van spanning aan, terwijl ze naast de werpkist zat.
Het nieuwe kampement
Ze is niet echt gealarmeerd, ze heeft het vaker meegemaakt. Het is gewoon net zoals wanneer ik de werpkist verschoon en de kleintjes in een kratje doe. Allemaal goed en wel, maar het liefst heeft ze toch dat het achter de rug is!
Slapen, snuffelen, knuffelen...
Eenmaal uit de werpkist, op de grond, gaan de kleintjes alles even langs: het hekje: hap, hap, sabbel, Het vetbed: snuffel. De waterbak: plons! En de knuffels. Alles wordt door de mini hondjes ontdekt, terwijl de staartjes kwispelen. De kleintjes vinden het niks spannend, alleen maar geweldig interessant!
Lekker lui
Ze zijn vier weken en dus nog echte babies. Maar ze lopen en blaffen en brommen en kwispelen en stoeien en happen in je kleren. Het zijn echt hondjes!
Een hele klim, op olifant
Sinds een paar dagen zoeken ze echt contact met ons. Wanneer ik mijn hoofd naar ze toe buig, wordt ik besnuffeld en krijg ik likjes. Met elkaar worstelen ze wat af, soms bespringen ze elkaar en het spelen loopt altijd weer uit in lekker tukken tegen elkaar aan...
Plek zat!
Slaapfeestje
Olifant is ieder nest de beste vriend van de pups, de trouwe makker om tegen aan te kruipen. Samen met je broertjes en zusje, of helemaal alleen...
Gelukzalig
De zwerfkeien van Caat hebben hun grenzen verlegd, hun horizon verbreed. The joy is in the journey.
