Janet's kennismaking met Bisous' B-nest, 22 mei 2010
Moeders heb je in alle soorten. Dat is met labrador moeders net zoals met mensen moeders.
Er zijn maxi moeders en mini moeders. Extreem geëmancipeerde moeders, zoals Sarah: dragen en werpen, en dan het liefste weer het gewone leven oppakken. Relaxte moeders die goed voor zichzelf zorgen, zoals Sugar en haar moeder(!) Shona. Moeders die overal bovenop zitten, zoals Claire en Choco dat deden: hun kids waren ook echt hun eigendom.
Moeders die meteen helemaal moeder zijn, zoals Janet. Vanaf de eerste pup. Moeders die even tijd nodig hebben om het vak te leren, maar dan heel trouwhartig zijn, zoals Rosie. Bedrijvige moeders, druk druk druk en zo gelukkig, zoals Bisous.
Allemaal moeders. Allemaal kwaliteiten. En Janet, die bundelt al die kwaliteiten. Die is meer moeder dan alle anderen waren en ooit zullen zijn. Die is oppermoeder. Moeder overste. Moeder in hart en nieren. Die is zelfs moeder van de pups van anderen.
Al wanneer de echte moeders hoogzwanger zijn, spelen Janet's hormonen op. Melk wordt aangemaakt, kuilen worden gegraven. Drie nestjes had ze zelf, 24 pups in totaal. En het was niet genoeg.
Janet blijft moeder, wordt steeds weer moeder. Met Rosie had ze een soort co-ouderschap geregeld. Sugar hielp ze ongevraagd maar wel gewenst. En nu Biosous weer.
Bisous kan het prima zelf, zelfs dit grote nest. Maar Janet heeft het moederschap zó in zich. Vlak na de geboorte van de pups van Bisous, zat Janet op de de bank op de veranda, waar alleen de ramen haar scheidden van de pups. Ze snoof al onder de deur door: puppies!!!...
Waar puppies zijn, of komen, is Janet. Onze oppermoeder. Die mee zoogt, mee graaft, mee opvoedt, mee beschermt. De meest ervaren moeder, al lang met pensioen als fokteef. Maar moeder dat ben je en dat blijf je. Het moedersschap kent geen pensioen. Opper moeder ben je voor life.
