Ik wil niet opscheppen over onze pups, maar zijn wel heel erg knap! Al 3 dagen hebben ze 's nachts niet gepoept in de werpkist en ze zijn pas net 5 weken oud!
Wel beginnen ze nu rond half zeven 's morgens heftig te piepen. Maar als ik beneden kom en ze eruit zet, wordt er druk geplast en gepoept. Dat bewaren ze dus echt voor buiten hun werpkist.
'k Blijf nog ff liggen
Ik haal ze er dus vroeg uit, want dit wil ik doorzetten. Het is trouwens nog een heel gedoe, dat poepen. Er moeten minstens 5 rondjes om de eigen as gedraaid worden, dan staan ze ineens stil en onder herhaaldelijke "uh uh uh"- geluidjes en gepers, is het dan eindelijk zover.
Als alles eruit is en weer opgeruimd, zijn ze klaar voor ontbijt. Dat opruimen vereist wel enige ervaring; 7 pups die allemaal ongeveer tegelijk poepen en plassen en dan door elkaar's uitwerpselen heen willen lopen. Of erin gaan zitten. Ik moet razendsnel zijn en overal ogen hebben en wc papier. Maar goed, dan ben ik ook meteen echt wakker...
Lopend buffet
En hoe! Ze eten als slootgravers. Je hoort dan ook niets anders dan gesmak totdat de 2 voerbakken helemaal leeg zijn. Af en toe probeert er eentje met zijn voorpoten in de bak te klimmen, maar dat mag niet van mij. Dat geeft veel te veel troep en een beetje tafelmanieren moet hun mensen-moeder ze toch bij brengen!
Als al die kleine smoeltjes, met etensresten op hun gezicht en lijf, uitgegeten zijn, gaan ze of lekker liggen en uitbuiken of spelen.
Het favoriete plekje van Coup de Coeur
Naast spelen met elkaar, is nu ook speelgoed erg in trek. De sliert met worstjes en de sliert met geluidjes, maar ook de voetballen van Baguette en Ollie en een karton van een papierrol doet het goed.
Overal wordt op geknauwd en in gebeten. Veters en broekspijpen worden ook geprobeerd, net als sokken en tenen. Ze kennen weinig mededogen...
Alleen de wereld verkennen is sinds kort ook erg in trek bij de pups. De eerste weken voelen ze zich duidelijk het prettigste bij elkaar. Nu hebben ze allemaal afzonderlijk de keuken en/of woonkamer geïnspecteerd. Dat gebeurt heel nauwkeurig, met de neus over de grond en in de kussens. Maar ook onbevangen en frivool: er wordt opeens een sprintje getrokken of een pirouetje gesprongen... De hebben er duidelijk lol in! Ze zijn enorm nieuwsgierig en onbevangen, niet bang. Zoals puppies van deze leeftijd horen te zijn.
Wat zijn ze lief!!! Ook voor elkaar; ze kruipen lekker tegen elkaar aan, de ene gaat boven op het hoofd van de ander zitten en dat is allemaal best. Ze likken elkaar, snuffelen, snurken... Ze hebben zoveel lol met elkaar. En/of met mammie, natuurlijk!
Rosie blijft nog dichtbij haar kinderen in de buurt. Ze is echt dol op ze. Ze wandelt mee met de groep en komt ook wel eens lekker in de woonkamer zitten, maar het grootste deel van de dag zit of ligt ze aan de andere kant van het hekje, bij haar pups.
Ze kijkt mee en poetst hier en daar. Maar liefst zit ze niet tussen haar pups. Ze vallen haar ook onmiddellijk aan, 7 gezonde labrador babies van 4,5 kg met een vlijmscherp gebit en grote eetlust... dat valt ook niet mee. Wanneer ze 1 of 2 pup tegelijk bij zich heeft, geniet ze en biedt ze hen ook zelf de borst. Maar allemaal tegelijk alleen nog bij hoge uitzondering en nooit lang.
Rosie tankt bij
Ze heeft ook een boel doorstaan in korte tijd; zwangerschap, bevalling-keizersnee, zogen van 7 pups. Dat is niet mis en hoewel ze het prima maakt en er goed uitziet, hakt het er natuurlijk toch in. Af en toe is ze in diepe slaap verzonken. Maar daarna loopt ze weer kwispelend en monter met haar baby-olifant de puppy-kamer door.
De zeven dwergen van Rosie zijn inmiddels ook al helemaal gewend aan de rest van onze veestapel. Ze kennen iedereen natuurlijk van eerdere bezoekjes in de werpkist. Nu lopen ze onbevangen tussen de poten door, klimmen bij Ollie in de bench of proberen de kwispelende staart van grote zus Baguette te pakken.
Candy Apple Red op bezoek bij Ollie
Charly More en Janet
Het grappige is dat de dwergen echte dwergjes zijn wanneer ze alleen of met volwassen honden in de woonkamer staan, terwijl ze in hun werpkist en hun uitloopruimte al zo groot lijken. Kwestie van perspectief.
Oma Shona en tante Teuntje in Bovenkarspel
zijn óók trots op hun neven en nichtjes!