Eye-opener

Dinsdag 12 nov, 18e dag: oogjes open

Ergens tussen het vorige blog en dit blog, zijn de Wishstone J pups hondjes geworden. Ze liggen nu naast me te slapen. Ik hoor wat tevreden smak-geluidjes en af en toe een kreuntje, soms zelfs iets dat op een grommetje lijkt, maar wanneer ze wakker zijn, lopen ze rond alsof ze nooit anders gedaan hebben. Kris kras door elkaar, tegen elkaar aan en onder of over elkaar heen. Maar ze lopen. Alle acht, allemaal even parmantig.

Zaterdag 15 nov, 15e dag

Vrijdagavond zag ik al een paar achterbeentjes heel hard trainen, dat was dag 14. De volgende dag begonnen er steeds meer pups een soort 'push-ups' met hun achterbenen te doen. 's Avonds liepen de eersten enkele wankele stapjes. Gevaar voor instorting was absoluut aanwezig en dat zag je. Maar ze bleven proberen.

Nu nog blauw...

Zaterdag waren ook enkele oogjes aan het open gaan. Ze zijn niet opeens open, het worden vreemde kiertjes. De dikste pup hield haar ogen stijf dicht toen alle anderen al tenminste een en soms twee oogjes open hadden.  Maandag, dag 17, was ons "Spekkie" de enige met 1 oogje, de rest keek met twee kraaloogjes de wereld in.

Natte neus

Dinsdag waren alle oogjes open en liep het hele troepje als 'blindemannetjes' (want al zijn de ogen open, ze zien niet meteen goed) door de werpkist. Het was nu echt gedaan met de rust!  

Cato bekeek het drukke troepje, dat haar inmiddels ook beklom, en zag dat het goed was. Zij zelf werd er niet onrustig van. Alsof ze 'weet' dat het de gang van de normale ontwikkeling is.

Lieve, trotse, geweldige Cato

Woensdag de 13e, dat was dag 19, werd de onrust nog vergroot. Opeens konden ze ook horen. En met elke prikkel, werden ze pieperig en liepen ze ietwat radeloos door de werpkist. Tegen elkaar aan, en o ja, toen begon ook nog het stoeien. Want dan sta je opeens bekkie tegen bekkie. En dan happen ze heel lief onderzoekend in elkaars bek. Of iemand krijgt een poot in z'n gezicht, of wordt van de voet gelopen. Hap! Een oortje! Of een staart. Het leven is vol verrassingen.

Lekker kroelen

Groot worden valt niet mee! Al die prikkels! Ook midden in de nacht zijn ze de afgelopen twee nachten soms even onrustig. Cato bekijkt of er wat gebeuren moet. Meestal gaat ze maar weer zogen. Slokje warme melk doet wonderen voor de nachtrust. Soms ook likt ze hier en daar even grondig haar babies, of gaat ze er gewoon lekker tussen liggen. Kom maar bij mammie. Niks werkt beter dan dat.

 Wijsneus

Die onrust hoort er gewoon bij; opeens niet meer doof en blind, en ook nog in beweging waardoor je nieuwe indrukken opdoet; dat brengt een boel teweeg. Met een paar dagen zijn ze weer aan al het nieuwe gewend en dan keert de rust weer. Juist ook in deze fase is de moeder zo belangrijk. Voor het vertrouwen en de zekerheid. Cato is rotsvaste zekerheid, een beter voorbeeld kunnen haar pups niet krijgen.

Voor de lekkere trek (gedroogd rundvlees)

Vertrouwen straalt ze uit, en verspreidt ze met geur. Het liefste zijn de acht het dichtste bij Cato. En Caat bij hen. Daar is het te doen!

 Even 'n momentje voor mezelf...

Pups zijn kwetsbaar, maar een moeder is onvervangbaar. Een moeder IS. Ze baadt zich in haar geluk, in haar weelde. Dat van de zijlijn mee te mogen maken is een waanzinnig mooi wonder. Puur geluk.

The place to be...

Tussen het zogen en wandelen door, wordt er nog steeds veel geslapen. De lange kussens zijn nog erg in trek. Meestal liggen ze bij elkaar, maar soms zie je ook duidelijk dat iemand zich even bewust afzondert. Zo'n groot gezin valt natuurlijk ook niet mee, al is het erg gezellig...

 Kubistisch tukje  deel 1

Kubistisch tukje deel 2

Slapen kan in allerlei houdingen en slapende honden worden hier ook veelvuldig wakker gemaakt door hun broertjes of zusjes. Je stapt erop, je hapt erin, je zuigt je vacuum met veel gesmak aan iemand's buik. Je bent hier je rust nooit zeker...

Caat's uitkijkspot; recht tegenover de werpkist

(en een stuk koeler...)

Mini hondjes zijn het, met af en toe maxi eigen willetjes; piepen als ze worden opgepakt, alsof je ze iets vreselijks aandoet. Maar op een ander moment vinden ze het heel gezellig. 

 Donderdag 14 nov 20e dag: We draaien er nog een beetje omheen...

Ze kunnen ook al echt grommen keffen en blaffen. En dat doen ze, als ze niet gewogen willen worden, of genoeg hebben van knuffelen op schoot...

Kop en Staart

Maar sabbelen op mijn vinger, of aan mijn oor, hals, lippen, neus, dat is een feest! Ze geven het de volle honderd procent. Maar helaas... er komt geen melk uit...

Nightlife: bij de infra roodlamp, 19 dagen oud

Ik ben al in beeld en herkenbaar (er wordt gereageerd op mijn stem), maar ik val helemaal in het niet bij Cato, Cato, la maman! Caat is hun alles en ze laaft zich in die liefde en vangt ze allemaal op, allemaal even liefdevol.

Cato werkt 24/7, met liefde en toewijding

Hier wordt gewerkt, geleefd, geluvt! Want al zijn het mini laabjes nu, het zijn babies. En die koesteren we, @ Wishstone.