Cato pakt uit

Uitgepakt en geïnstalleerd...

Cato's bevalling had een lange aanloop. Of eigenlijk viel dat wel mee, maar ze was zo ontzettend dik, dat ik haar pups eerder verwacht had. En als je wacht op iets, duurt het lang.
Ze kon bijna niet meer gaan zitten, maar ze leek zelf helemaal geen last te hebben van haar volle buik.

Rond als een tonnetje, naast Ollie in het zonnetje

Ze huppelde gewoon door de lavendel, sprongetje erover, ging nog net zo lekker in de zeehonden-houding liggen met haar heupen gekanteld en haar achterbenen naar achteren. En haar graaf drift werd door haar heen en weer zwenkende melkklieren en dikke buik ook niet getemperd...

Voor-weeën...

... Voor-weeën

Cato was een bezig bijtje, ons ontzettende lieve hangbuik zwijntje. Druk met de voorbereidingen op haar bevalling en regelmatig een beetje besluiteloos op andere momenten. En besluiteloos is helemaal niet 'des Cato's'.

Samen

Ik heb enorm van haar genoten, wij allemaal! De roedel mocht tot op de dag van de bevalling in zijn geheel in de woonkamer bij haar. Ze was zo lief en zacht (qua uitdrukking en body language) en zoo bol en tot de rand gevuld. Een wonder in ons midden.

" Nog ff naar buiten, ja..."

En toen kwam het andere wonder; na veel gepuf en gehijg en honderd plasjes en evenveel steeds kleinere poepjes, zoals dat altijd gaat, kwamen de pers-weeën en daarmee de eerste pup. Een prachtige dochter. Meteen was Cato -weer- moeder. Het besluiteloze hangbuik zwijntje was du moment verdwenen. Daar lag mijn lieve geweldige Cato, haar baby te poetsen, te liefkozen, te zogen.

De eerste pup is er en een moeder

Klein dapper diertje

Er volgden nog 3 pups in drie uur. Ze kwamen niet allemaal even makkelijk. Maar de 5e zat echt vast. Zo vast, dat we uiteindelijk de al geboren pups in een kratje gepakt hebben, op een bedje met warme kruiken, en Cato meegenomen hebben voor een onvermijdelijke keizersnee. Niet wat je wil en stress voor ons allemaal. Maar Cato had rotsvast vertrouwen in me en stapte niet van harte de werpkist uit, maar toen heel co operatief de auto in, de praktijk in.

De eerste 4 zijn er

Toen ging alles heel snel. We hebben de fijnste dierenarts (Eva Wentzel, dierenartspraktijk DSA), die je je wensen kan. Niet alleen erg kundig en perfectionistisch, ook ontzettend liefdevol naar onze honden, en ons. Samen hebben we de overige 4 pups geboren helpen worden. Het was een intiem samenzijn, eigenlijk een verlengstuk van het eerste deel van de bevalling bij ons thuis. De pup die dwars zat, heeft het niet overleefd, wel kwamen er nog 4 prachtige pups ter wereld. Nadat ze drooggewreven en uitgezogen waren, mochten ze bij de 4 thuis geboren broer en zusjes de couveuse in. Daar werd druk gepiept en bewogen. Ze wilden naar de moederborst, maar moesten even geduld hebben tot Eva klaar was met Cato.

8 hongerige, onstuimige puppen

Samen tilden we Caat van de operatie tafel en met Joris en mij kwam ze langzaam bij op een warm matrasje. Eva zette de couveuse vol hongerige pups naast haar hoofd, en Cato stak haar snuit direct door de opening, snoof en was er weer helemaal.

"Raad 'ns hoeveel ik van je houd..."

De 8 pups aan haar borst, Cato tevreden zachtjes knorrend, wij om haar heen. Het was niet zoals ik het Cato en ons gewenst had; geen heerlijke thuisbevalling zonder complicaties. Maar het was goed om te voelen hoe mooi het nu ook was. En hoe een stressvolle en nare interruptie en ingreep toch zo goed kunnen uitpakken.
Het vertrouwen dat Cato van begin af aan in mij had, ook als ik moest helpen om een pup ter wereld te brengen, ook als het onprettig en spannend was. Cato was helemaal zen. Helemaal gericht op mij. Blindelings vertrouwen. Zo samen, zo 'een'. Onuitsprekelijk bijzonder.

Slaapfeestje

De eerste pup werd geboren om 12:10 's middags, en om 23:00 's avonds waren we weer thuis met de 8 babies en een trotse en beresterke moeder. Een kordate moeder (ondanks de narcose), die kort ervoor nog mijn besluiteloze hangbuik zwijntje was. En nog langer geleden de pup die we ophaalden bij Pieta van Dee. Een Fogel Hlara, die ik zo hoopte ooit te mogen opnemen. Onze Cato. Onze wereld hond.

Verzadigd

De puppie-geluidjes in de werpkist naast me, en Cato's rustige snurk. Daar lag ik, ons J-nest geboren, zoveel ervaringen en indrukken rijker. Vol adrenaline en geluk en een enorm respect voor Cato, onze Fogel Hlara Darling. En dat is ze!

Cato's ritueel vanaf de 2e dag na de bevalling...