De werpkist is letterlijk en figuurlijk 'the hottest place to be' in ons huis. Met vloerverwarming onder het vetbed, een warmtelamp erboven en natuurlijk Cato's warme moederlijf, kunnen de pups niet anders dan rozig zijn. Soms liggen ze te puffen en een enkele keer echt te protesteren van de hitte. Dan maken ze klagende bozige kef-kreten. Dan moet ik de boel een beetje bijstellen. Vrijwel meteen liggen ze dan weer tevreden te slapen.
Slaapje op z'n zij
Ze zijn enorm gegroeid sinds hun geboorte, deze Acht van Cato. Ze heeft gelukkig veel melk en geen enkele last van de keizersnee. Trouw en punctueel is ze, moeder Cato. In en uit de werpkist gaat ze, en meestal wisselt ze ook nog per zij (zodat alle borsten worden leeggezogen). Een ervaren moeder die geen ervaring nodig had om dit vak goed uit te oefenen; een natuur talent, een oer moeder.
Zeer tevreden ligt ze tussen haar babies. Dat is echt een genot om te zien!
Alle 8 op een rij, dat regelt Cato zelf!
Upside down
Ik zweer het; zo gaan ze zelf liggen!
En soms hebben die buikjes donkere hickey's, echte zuigzoenen omdat een andere pup de buik van een broertje of zusje in een hongerige bui aanzag voor een tepel. Ik heb er trouwens ook alweer een, zo'n zuigzoen. In mijn hals, want ze sabbelen ook graag aan mijn vingers, lippen, hals... Het zijn passionele puppies!
5 dagen oud en zo perfect...
Beauty sleep
Ook de oogjes beginnen te kieren. Het duurt niet lang meer en dan zijn de oogjes en oortjes open, en de tijgertjes verdwenen.
Familie Bolbuik buikt uit
We zijn hier met 10 volwassen labradors en er wordt hier veel gelopen, gezwommen, gespeeld en getraind. Maar nergens wordt zo hard gewerkt als in de werpkist. Nergens worden dagelijks zoveel stapjes gezet als daar. Ook al tijgeren ze nog, ook al tukken ze maar. Schijn bedriegt; wacht maar...