Vloertje leggen...

Rosie assisteert Joris

Soms worden de gewoonste zaken opeens een hele happening met onze roedel. Het is waarschijnlijk net zo met kinderen. Even snel iets doen, is er niet bij. Iedereen bemoeit zich ermee, op zijn eigen manier of heeft aandacht nodig.

Ollie in de stress. Janet gelooft het wel.

Vorig weekend hebben we zeil gelegd in de keuken. Dat betekende dat Ollie's bench, zijn huis, zijn alles verplaatst moest worden. Ollie en zijn bench, dat ligt heel gevoelig. Ol heeft een soort symbiotische relatie met zijn bench (die altijd open staat!). De bench is als het ware een verlengstuk van hemzelf. Zonder zijn bench is Ol als een slak zonder huis.

Baguette en Jazz houden vanaf de bank een oogje in het zeil

Die bench verhuisde ik naar de kamer, gewoon, midden in de kamer! Ol liep er wat radeloos omheen, om er toen toch maar in te kruipen.

Alle anderen wilden zich verdringen rond de rol zeil, de waterpas en Joris die het op maat sneed. Reuze interessant allemaal, want het is anders dan anders.

Knappe Zootje wacht geduldig

Het was toch wat vol met alle viervoeters er bovenop in de keuken, dus ik beval de roedel zich te verdelen over de kamer en bijkeuken. Dat deden ze weer braaf, ieder vindt zijn eigen plekje. Alleen zwangere Rosie mocht erbij blijven.

Toen het etenstijd was geweest, en het vloertje leggen nog in volle gang was, klonk er hier en daar wat gemor. Maar ze wachtten braaf af. Met gemengde gevoelens, dat wel.

Cato denkt er het hare van...

Ol lag weggedoken in zijn bench, als een vogel met z'n snavel tussen zijn veren. "Dit komt nooit meer goed..." lijkt hij te denken. De reddeloosheid straalt ervan af.

Cato heeft er ook weinig vedusie in, maar ligt er niet wakker van. Jazz weet dat alles goed komt en Baguette breekt haar hoofd er ook niet over. Janet wacht op wat komen gaat, vanuit haar eigen mand. Zootje protesteert, want haar maag knort en Tessel is zijn geduldige brave zelf, vol vertrouwen. Rosie neemt van dichtbij de werkzaamheden goed in zich op.

"Jouw pupjes lopen hier straks op", zeggen we haar en ze kijkt ons in gedachten verzonken aan.

Statie portret op de nieuwe vloer

Dan is het af, de resten snel opgeruimd, Ol's bench weer op zijn plaats en hijzelf er dolgelukkig weer in. Soms lopen de zaken goed af...

Iedereen mag even de nieuwe vloer verkennen. Het ruikt anders, het voelt anders, het is anders. Ze snuffelen en schuifelen over de vloer, alleen Tessel, Jazz en Cato vinden het niets bijzonders. Janet vertrouwt het voor geen cent. Ze staat vastgenageld op de drempel, met gespreide tenen, niet van plan de keuken te betreden. Heeeeel nieuw en dus erg eng...

Maar met een vrolijke stem en een paar koekjes, gaat ook zij overstag. De vloer is goed gekeurd en ingewijd.

No place like home...

Eindelijk kan er gegeten worden, voor Ollie weer gewoon in Casa Ollie, op de plaats waar zijn huis hoort. Eind goed, al goed, maar het was een hele happening, zomaar op zaterdag rond etenstijd...

Eind goed, al goed

Gelukkig blijven de meeste dingen zoals het hoort, zoals het 's avonds tv-kijken met z'n allen in de woonkamer. Kaarsjes en het haardvuur aan, de roedel bij elkaar, de wereld overzichtelijk en voorspelbaar, zo heeft een laab het toch het aller aller-liefste...